yazarların bugünkü mutsuzluk sebebi

ego mastürbasyonu yapan bir ik ve müdür ile görüşmem.
bir işe başvurduğumuzda elbette olumsuz da olabileceğini biliyoruz. hatta, olma olasılığının daha az olacağını düşünüp, yine de başvuruyoruz. çünkü, işsizliğin allah belasını versin.
iki üniversite mezunuyum. bir süredir, suçlusu olarak kendimi de gördüğüm işsizlik yaşıyorum. suçum, süreci iyi yönetememek.
bir süre önce de bir hayli kurumsal olan bir firmaya, kendi eğitimden daha düşük eğitimlilerin dahi başvurup, çalışabildiği bir pozisyona başvurdum.
anında görüşmeye çağrıldım. belki de bu salak niye buna başvurdu, bi görelim tipini dediler. tipten de salak görünüyor mu acaba diye merak ettiler belkide.
ilk görüşmemi ik tek başına yaptı ve belli bir sonuç bildirmese de görüşme olumlu görünüyordu.
bir süre sonra müdürün görüşmek istediğini söyleyip, ikinci mülakata çağırdılar.
o görüşmede genel olarak olumlu görünüyordu. tabii bunlar benim varsayımım. ama az çok belli olur ya hani, oldu yani.
hatta o görüşme sonucunda müdüre hanım bir sonraki görüşmemiz resmi bir görüşme olacak dedi. o ne demekse artık.
ben onu işe alım görüşmesi olarak anladım ki bence herkes de öyle anlardı.
tabii ki yine de olmama ihtimalinin farkında ve bilincindeyim.
bugün için tekrar görüşmeye çağrıldım ve gittim tabii.
bu üçüncü görüşme olacağı için ve olumsuz olsa niye bana vakit ayırsın, en iyi ihtimalle arayıp olmadı derler diye düşündüğüm için, bunun işe alım görüşmesi olacağını yüksek ihtimal varsayarak gittim.
bu sefer hem müdü2r hanım hem ik oradaydı.
orada dediysem, beni randevu verdikleri saatten 1 saat fazla beklettikleri görüşme!
yine de moral bozmadım. çünkü sonuçta iş!
beni daha önce ayrı ayrı mülakat yapan kişiler bu sefer de beraber beni tekrar dinlemek istediler! kendimi anlattım. ben kendimi gayet güzel izah edebilen birisi olarak, yine onların karşısında ezilip, bükülmeden, kendimi özguvenli bir şekilde izah ettim. onlar konuşurken her şeye peki demek yerine, ben de onlara sorular sorup, izahat bekledip. tabii ki çok saygılı ve profesyonel bir şekilde yaptım bunu. çünkü 3. görüşme artık benim de bunları konuşma hakkım vardı.
ben bu şekilde konuştukça müdüre hanımın surat ifadesi değişti. evet maskeden bile belli olacak bir değişim.
bu arada bana olumlu hiçbir şey söylemiyorlar. sürekli köşeye sıkıştırma çabası var belli. biliyorum onların işi bu. bu bi test. ama o testte kendini dik tutup, aynı şekilde kendisini izah eden birisinin varlığı neden rahatsız ediyor peki? amaç ne?
en son dayanamayan müdüre bana "senin özgüveninden korktum" dedi.
bu ne şimdi?
o pası da kendimce gole çevirdim.
bu sefer de "cesaretin korkutucu" dedi.
biz nerdeyiz? ne oluyor yahu?
bende kayış koptu kopacak ama sakin oldum yine de.
daha ufak tefek bir sürü şey.
en sonunda "(bkz: sizi ileride değerlendireceğiz) dedi.
yuh yani. bu nedir?
ben de sizi bekliycem öyle mi?
salon kadını çizgimden kaymamak için, konuşmayı sonlandırıp çıktım.
bu nasıl bir iş yapış? bu mudur bu işin aslı?
karşınızdaki de insan yahu. zorlamak ayrı, bu ayrı bir şey.
bugün sayemde rahatlamışlardır umarım. mutlu geçmiştir günleri.