kitap yazmak

ilk şiirimi ve öykümü 7 yaşında yazmıştım, heyecanla şiirler ve öykülerin bulunduğu sayfaları kartondan bir kapak yapıp zımbayla kitap algima uygun şekle sokmuştum. ilkokul öğretmenime götürdüm, şöyle bir baktı ve benim yazdığıma inanmadı.
bu olaydan sonra yazmak veya okumaktan nefret ettim, lise yıllarına kadar bütün kompozisyon ödevlerinden ve sınavlarından orta notlar aldım.
lisede, duygu durumumda yaşanan değişimler, kalabalık içinde yalnız olma, anlaşılamama hissi, gerçek ilk aşk, edebiyat ve şiir aşığı bir okul müdürü, alışılmadık bir edebiyat öğretmeni kağıt ve kalemi en iyi iki dostum haline getirdi.
o zamandan beri kaç tane şiir, yazı yazdım, bilmiyorum.
artık belli bir olgunluğa erişmiş, yine kalabalıklar içindeki yalnızlığımı üzerine çaldığım, var oluş kavramını irdelediğim bir kitabım çıkmak üzere.
sadece ve sadece anlaşılabilme kaygısı insana neler yaptırıyor. belki kimse okumayacak, belki de bir uyanma sinyali olacak bir çok insana bilmiyorum ama en azından bu dünyaya somut bir şey bırakmış olacağım.