çavdar tarlasında çocuklar

kitaplığımda bu kitabı görüp "aaa bu kitabı çok duydum, okudun mu, nasıldı?" diye soran çok kişi oldu. hepsine aynı cevabı verdim:

bir ergenin hezeyanları, daha fazlası değil!

kitabın dili zaten feci. sadece çevirisi feci sandım fakat orijinali öyleymiş zaten, çevirisi orijinaline sadık kalmış. kötü yazılmış bir ilkokul piyesi gibi, yeşilçam süper kahraman filmi senaryosu gibi, ilk twitter virali gibi, "hadi baba sen yaparsın"lı kamu spotu gibi bir şey. biraz abarttım kabul. e zaten bir ergenin kafasının içindeyiz, gayet normal diyenler olacaktır. sayın romalılar biz bir katilin kafasının içinde gezinmedik mi suç ve ceza'da, okumadık mı? biz oradayken çok mantıklı ve makul bir insan mıydı raskolnikov? peki çocuk kalbi'ni de mi okumadık, enrico'yu da mı tanımadık? bizzat günlüklerini okuduk yahu. bunları okurken "yav bu adam gatil, öbürsü de ufak defek veledi zinanın teki zaten bunlar böyle düşünmez ki gehgehgeh göhgöhgöh" mü dedik?

okurken aklıma gelen ilk şey gerçekten şu oldu: bu kitap insanların onu seveceği düzeyde kötü. evet sevilecek fakat kötü. joaquin phoenix'li joker filmi geldi aklıma, onun için de aynı şeyi düşünmüştüm. joker karakterinin ilginçliğini atınca elle tutulur yanı yoktu*. bu kitap da öyle. baş karakterin teomanvari tavrı insanları çekiyor, bir de aralarda savurduğu aforizmalar, başka elle tutulur yanı yok.