babayla olan ilişki

arkadaşım gibiydi adeta bir sorunum olunca yanına koşmaktan çekinmediğim, akıl hocam, merhametli mi merhametli bir melek diyebilirim kendisine ama bu sene öyle kırıldım ki ona asla sarılamayacağım bir yere gitti. toprak altında uyuyor diye düşünüyorum sadece ama yine de değişen bir şey yok cevap vermese de sağken bir bakışı dinlemesi yeterdi. dert ortağım olurdu gidiyorum ben anlamıyorum o beni dinliyor yattığı yerden bir gün yan yana geldiğimiz zaman bunlara çok güleceğimizi ve son anlarında canı yanarken ağladığı akıttığı göz yaşlarını düşünüp gene güleceğiz. o güne kadar o beni dinleyecek bende onun yanına gidip derdimi anlatacağım...