zeugma mozaik müzesi

çingene kızını karanlık odaya hapsetmişler; giriş ve çıkışı da az biraz labirentimsi, virajlı mirajlı, dedenin biri kurtar beni evladım diye koluma yapışmıştı.

müzede şunu anlıyorsun ki; eski insanlar daha bir güzel "inanıyormuş". inanç ile, tanrı ile, hayatları ile sanatı fevkalade yoğurmuşlar. taşınan mozaikler de hep yok apollo villası, yok hera villası; villa da villa.

demek ki neymiş; "inandırmak" zengin işiymiş.

(bkz: al bir de burdan yak)