karanlıktan korkmak

korkulan asıl şey karanlık değil, bilinmezliktir. ışık bazı şeyleri görünür kılarken görünmeyenlerin ise üzerini örter. yani sezilerimizi oldukça azaltır. bunun sebebi ise, sezilerimizi yöneten (bkz: epifiz bezi)nin ışığa duyarlı oluşudur. epifiz bezi karanlıkta sezgilerimizi sağlayan çeşitli nörokimyasallar salgılar. bu sebeple de sezgilerimiz gecenin en karanlık, yani güneşin bulunduğumuz konuma en uzak mesafede olduğu saatlerde artış gösterir. hal böyle olup da karanlıkta sezgiler artınca etrafta zaten var olan tüm enerjiler belli miktarda hissedilmeye başlar. hissedilen enerjler beş duyumuzla tanımlanmayınca korkuya, endişeye sebep olur.