diyelim ki o bunu okuyor

yaklaşık bir yıl önce, yandaki entry'i girmişim. hala aynı şeyi düşünmekteyim. > #751757

ben çok güzel sevdim. hayatımdan çıkan herkes de bunun farkında. aksi olsa, çok ama çok nadir de olsa rastladığım bazılarının yüzünde bunu görürdüm. daha çok suçlu bir insanın bakışları vardı yüzlerinde. yere eğik gözler, keskin kaşlar. üzüntüyle karışık huzursuz mimikler... eminim, kalbimi bir kere görebilselerdi; ölene dek yanımdan ayrılmazlardı.

şimdi gelelim, bu başlığa yazmakta olan siz değerli yazarlara... muhtemelen giden değil, kalan tarafsınız. bırakılan. öylece kalan. o okumuş gibi yazmayın. çünkü okumuyor. eğer okuyacak kadar duyarlı olsaydı, zaten buraya yazmazdınız.

ben de özlüyorum. gerçekten, bazen öyle bir an geliyor ki, ince ince burnum sızlıyor özlemden. benim gibi kalıplı adam bile an geliyor, kof bir karton gibi yana yıkılıveriyor ilk rüzgarda. o kadar. ama işte, çare yok. o yüzden, hayata bakmayı artık öğrenelim. ayağa tek başımıza kalkmayı öğrenelim.

çünkü, giden geri gelmiyor dostlarım. keşke gelse, ama gelmiyor.