normal sözlük yazarlarının karalama defteri

takribi iki sene önce şöyle #487644 bir tanım yaptıktan sonra yardırdığım başlık.
ne de çok yazmışım.
ilk tanıma uygun olarak şu an ne oluyor yazayım.

bacağım uyuşuyor.
kafam içi dolu kazan gibi fokurduyor.
saçlarım diplerinden karıncalanıyor.
sağ elimin serçe parmağı kasılıp kalıyor.
e peki zihnimde ne oluyor.
uyumam gerekirken neden uyumadığımı soruyorum kendime. iç sesim s***r*t diyor.
kalkıp içki mi alsam diyorum. üşeniyorum.
bilgisayarımdan black sheep adlı parça kulaklarımı tırmalıyor ve ben sürüden itelenmiş kara koyun değilim lan diyorum.
su şişem boş duruyor.
kahve bardağım boş.
duygularım havada.
gözlerimde yarım bir makyaj.
yarın göreceğim cengaveri düşünüyorum.
sonra vazgeçiyorum. heyecan senin neyine diyorum.
aklıma bir dostun verdiği taktikler geliyor.
ulan diyorum, kaç yaşına geldin hala öğrenemedin bir şeyleri.
öğrenmediğin için işte gönül ilişkilerinde kaybeden oldun.
sahi hep mi kaybettin?
yoksa kendini mi korudun?
bu satırlar devam ederken beynim bir duruyor.
şarkı değişiyor.
havaya giriyorum çünkü yazmak böyle bir şey. açıyor insanı.
en iyisi bir içki koymak...
kalkıyorum masadan işte bu son cümleyi yazdıktan sonra.