diyelim ki o bunu okuyor

uyuyorsun, seni görebiliyorum uzaklığında. uyku tüm yorgunluğunu gizliyor sanki. aklının karışık labirentleri yok şu an. o kadar masum ve sakin görünüyorsun ki, sakinliğine kapılmamak elde değil. soluklarının armonise kapılıyorum istemsizce. dokunmak istiyorum, parmak uçlarım uçurum, dokunamıyorum. düşüyorum, düşünüyorum, üşüyorum. çok üşüyorum. burnuma pis kokular geliyor. arkadaşımın söylediği cümleler yankılanıyor aklımda “geçmişine yığılmış ölüleri gömmeyi bilmiyorsun. iyi bir kazıcı değilsin. geleceğinin kazasısın. hayatın, geçmişin ceset kokularıyla zehirli” onlarca kez bırakmamı söylediğin sigaramı buluşturuyorum dudaklarımla. geçmişimin mersiyehanıyım. dudaklarının tatlı tadı yerine ağıtlarım ve acılarım yayılıyor damaklarımda. yorgunum, acı çekiyorum, anlatamıyorum. çünkü neden acı çektiğimi bilmiyorum, cahilim. seni keşfe çıkmış kör kaşif benim. kayboluyorum, bul beni. sen tut sözünü, ellerimi bırakma. münebbihliğim sende saklı. geçmişim ağır yüklerinden kaçıp sığınıyorum sana. düşüyorum uçurumumdan, tut beni!