normal sözlük yazarlarının karalama defteri

birinin beni işletmesine izin vermek mallık mı yoksa akıllılık mı hala daha çözemiyorum. biliyorum karşımdaki yalan söylüyor, her hareketi sahte ama bozmak gelmiyor içimden. bakalım nerede patlayacak diye sürdürüyorum sohbeti sonuna kadar. hatta bazen patlamasın renk vermesin diye sıkıştırma fırsatım varsa da es geçiyorum. bilmiyorum neden öyle yapıyorum ama sanırım çok yalnızım ve yalandan da olsa bir iki sohbet, etkileşim hoşuma gidiyor. bir çeşit eğlence gibi görüyorum bu durumu. umarım bu işletmeye çalışan kişi sıkılmaz benimle uğraşmaktan da her daim yoklar ara ara.