yazarların bugünkü mutsuzluk sebebi

bugün kü mutsuzluk sebebim galiba bana aylarca yetecek cinsten.

sabah trençkotumu alıp çıktım. malum havalar sabah serin oluyor. akşam ise dönerken serin oluyor. o yüzden trençkotumu elime top yaptım. trene bindim. bir adam sesi duydum, "kadın hamile ayakta bekliyor, yer verin." okumaya devam ettim. bir başka adam:" hanfendi buyrun oturun lütfen kusura bakmayın diyerek yerinden kalktı yer verdi." "yok teşekkür ederim iyiyim böyle dedim" "hamilesiniz lütfen" ondan sonra ilk baştaki bağıran adama döndüm bağırdım sinirle.. "sizi ne ilgilendirir insanların hamileliği, değilim hamile falan." o ara elim ayağım titredi yüzüm kizardi, bu sefer yerinden kalkan adam lütfen oturun dedi oturdum bir de. böyle ortamlarda da bağırmam genelde. kafamda milyon tane soru. "adam aslında yardım etmek istedi neden bağırdın ki? o kadar göbeğim mi var, zaten hergün bindigim tren. millet birbirini bu kadar inceliyor mi? trende tanıdık var mı acaba?"
neyse şu an baya üzgünüm.