normal sözlük yazarlarının karalama defteri

duygusal bir dönemden geçiyorum. gün içinde dingin görünüyorum, belki de yer yer somurtuyorum. pek gülmüyor, pek konuşmuyorum. düşünmemek için kendime fırsat vermemeye çalışıyorum. olmayan işler türetip onlarla meşgul oluyorum. akşam eve geldiğimde omuzlarım çöküyor. duyduğunuzda birçoğunuzu epey üzebilecek olaylar yaptığım iş sebebiyle bende pek etki bırakmaz ama şimdilerde sosyal medyada denk geldiğim basit bir video boğazıma yumru gibi oturabiliyor. zihnim hep bu halimle meşgul. neden böyle hissettiğimi tam manasıyla idrak edemiyorum. birçok sebep aklıma geliyor. hepsinin olma ihtimali de hiçbirinin olmama ihtimali de eşit görünüyor. enteresan bir dönemden geçiyorum. çok çok nadiren böyle dönemlerden geçmişimdir. stresten, kaygıdan yemeden içmeden kesildiğim zamanlar da oldu, canımın çok yandığı zamanlar da ama bu hal bana çok yabancı geliyor. ne yapacağım bilmiyorum. ketum insanımdır, oturup birilerine içimi de dökemiyorum. sıçtım gibi sanki sözlük. cuma akşamı bir temiz içeyim, salya sümük ağlayıp ne varsa dökeyim diyorum. ne diyorsun?