normal sözlük yazarlarının karalama defteri

gece çoktan çöktü...

rutubetli ve karanlık bir sorgu odasında, patlayan dudağından akıp da dişlerinin arasından sızarak paslı bir demir tadını andıran kendi kanını yutkunan, gözleri siyah bir bant çekilerek görüşü kasten kısıtlandırılmış bir mahkumun sorgu masasını aydınlattığı kadar aydınlatıyor geceyi dolunay...

zaman mefhumu günler öncesinde terk edip gitmiş gibi beni...
her gün pazartesi artık...
ya da perşembe... ne farkı olabilir benim için bundan sonra artık inan bilmiyorum...

ağzının her milimetre karesi, uzun zamandır su yüzü görmemiş bir kültablasından daha fazla sigara kokan, kaderin cilvesinden yeterince nasibini aldığını kollarına en az 2 kere kullanılmış bir jiletle çizgi çizgi kazımış, kendisinden beklenenden kat kat daha fazla cilveli zenci bir kadının çıplak vücudunu görüyorum elimle kavradığım şu bira şişesinin kızıla kaçan kahverengisinde... az önce gelişmiş spontane bir sevişmenin terli izlerini taşıdığını düşünürken buluyorum kendimi önce, şişenin ağzından dibine doğru sızan damlalara bakarak... sonra aniden beliren kusma isteğine hiç direnmeden boyun eğiyor, oturduğum kaldırımın kenarına kusuyorum içimde kalan ne varsa...

kusarak içimden çıkarmayı beceremediklerimi ise,
belki bunları da okumazsın ümidiyle yazıyorum...