normal sözlük yazarlarının karalama defteri

ben yerimi bulamadım.
aradım, taradım, inandım ama sonunda şansıma tükürdüm. umut ettim, tükettim ama sürekli en başa döndüm. kayıp bir ruh gibiyim. bir yerde duramıyor, bir yere varamıyor, nerede olacağımı bilmiyorum. bu durum beni artık çıldırtma noktasına getiriyor. her şeye çabucak öfkelenmem bu değişken düzenek, gelgitli durumlarla ilgili. inanamıyorum hiçbir şeye artık inancımı gün geçtikçe tüketmekteyim. buna neden tek sebep ben olmamalıyım. sebepsiz yere yaşadığımı düşünmeye başlamak beni oldukça üzüyor. hiçbir şey ile bağlantı kuramamak, bir bok olmadan öyle mal mal yaşamak artık dokunuyor. öyle ki ruhumun acı çektiğini, hastalanmaya başladığımı düşünüyorum. zorla yaşamak bunun adı ne aptalca. bu hayatın keyfi, zevki, molası bile tat vermiyor. anlık yaşanan her şey ne kadar sahte. renkleri hızla önümüze çarpan heves ile ağzımıza salyaları akıtan, arenadaki boğa ya kırmızıyı gösterir gibi peşinden koşturtan ve sonu ölümle biten bu tat vermeyen serüvenin içinden geçme gafletine kapılmışım gibi. bulmamışlığın, olmamışlığın, hayal kırıklığının karalamalarını bırakıyorum buraya. buruk ve öfkeliyim. her şey sahte ve nedensiz gibi değersizim gibi...