diyelim ki o bunu okuyor

bir dizi izliyorum aşırı güzel
arkadaşı iki kişi arasında kalmış birine kapat gözlerini ve kiminle görüyorsun kendini diye soruyor ve eski karısı geliyor aklına 12 yıl sonra gidiyor buluyor onu.
yapabilirim bunu instagramdan bakabilirim fake hesaptan yazabilirim vs. yapmadım hiçbirini yapmam da çok yakın bir arkadaşım var yazar mısın elem bir daha dedi yazmam dedim aşkı yaşama biçimimiz bile çok benziyor demişti
merak etmiyorum seni yani artık hayatım benim çok daha önemli ben önemliyim çünkü sen gidince ben sandım ki biter her şey. bitmiyormuş geçmiyormuş ama çok izi kalıyormuş. işaret parmağımın üzerindeki bıçak yarası gibi ödev yapmaya çalışan benim beceremeyip elini kesmesini hatırlatan iz gibi. bakınca hala çok iyi olmadığımı ama eskisi ile kıyaslanmayacak derecede ilerlediğimi görüyorum. sen de öyle kalbimde bir iz gibi kaldın ara ara kalbime bakınca gördüğüm bir iz gibi kaldın.
bunlar güzel gelişmeler.
mesela rüyalarıma girmiyorsun artık biri var gibi olurken hayatıma. sadece anlatmam gerekiyor bazen yeminli gibi senin bahsini hiç açmıyorum açmam boş ihtimaller iyi gelmiyor bana. hatırlama sebebim o iz yerinde çiçekler açtıran sen olabilirdin.