evernevergreen

kendisi beni haruki murakami’nin imkansızın şarkısı kitabı ile tanıştırmış güzel kalbiyle beni kendine dost etmiş insandır. ilk alıntımı yapmak istedim o güzel kitaptan.
peki insanlar kalbini açınca ne oluyor? iyileşiyorlar. kalbimi ve düşüncelerimi açtığım zaman kendisine nasıl hevesli dinlediğini gördüm belki bu hayatta uzaklıkları yakın eden insanların gerçekten varolduğuna inandım. paylaşmanın eşsiz hazzını yaşamaktan memnuniyet ve gurur duyuyorum. beraber okuyacağımız kitaplar, düşüneceğimiz yüzlerce sorular var pamuk kalplim. rastladığım en güzel ruhlardan birisin.

ikinci alıntı ise;
onun yanındayken, yeniden yaşama dönmüşüm hissine kapılıyordum. onunla yalnız kalmak müthiş bir hafiflik hissi veriyordu bana, başıma gelen o berbat şeyleri unutabiliyordum.