çalıştığınız işin size öğrettikleri

babam esnaf olduğu için yanında çok çalışıp, çok da piştim.
öncelikle bir insanın dış görünüşünden; maddi durumunu, borcuna sadık olup olmadığını, bir insanın tahammülünü ne kadar zorlayabileceğini tahmin etmenin çoğu zaman yanlış olduğunu anladım.
müşterinin her zaman haklı olmadığını, kazanç sağlamanın zorluklarını, gerçek alıcı ve “bir arkadaşa bakıp çıkacaktım” insanlarını dükkana girer girmez ayırt etmeyi, gerektiğinde yalan söylemeyi*, öğrendim.

sekreterlik yaptığım dönemde ise, kendi işinin patronu ya da patronun kızı olmadığın bir yerde çalışmanın zorluklarını deneyimleyip, lanet ettiğim zamanlar oldu. insanların ne kadar iki yüzlü olabileceğini, statünün ve hiyerarşinin sağladığı kibirin zehrini bire bir gördüm. gerektiğinde düşmanını en yakınında tutmanın en iyi yol olduğunu tecrübe ettim. “ çalışma hayatında herkesle dost ol ama kimseye de güvenme” ilkesini kazandım.