-notlama çalışmaları-
kişi kendini nesneleştirip ona dışarıdan bakarak tahlil edebilmeye başlarsa karşılacağı şey korkunçtur. çünkü
"ben bir başkasıdır"
toplumsal yaşamdaki en trajik zorunluluk sürekli bir şekilde personalar ardında gezinme mecburiyetidir. evde-işte-sokakta-okulda-hastanede-kışlada kısacası bütün iktidar alanlarında kişi sahte benlerle, personalarla gezer. hissetmediği, düşünmediği, benimsemediği şekilde davranmak zorunda kalan kayıp bir özneye dönüşen insan; bakışı kendine yöneltemezse bu karmakarışık alanlar arasında kaybolur gider. erir. hastalanır. ölür.
"normal bir kurgudur"
normal, sürekli maruz kaldığımız pratiklerle örülü sahte bir toplumsal uzlaşıdan ibarettir. dışına çıkıldığı anda bir yerlere kapatıldığımız bu uzlaşı, sanıldığı kadar "ulvi" ve "mutlak" olmadığı için tarihseldir. tarih aslında bu normali kıran devler üzerinde ilerleyen bir yüksek mahkeme gibidir. tarihi sırtlanıp ilerletenler toplumsal kurgudan kopmak mecburiyetindedir.
"metnin dışında hiçbir şey yoktur"
çağımızda bütün eşya ve hadiseler bağlamına göre anlamını kazanmaya başlar. "öz" yoktur. özü nesneye insan bağlamına göre kendisi dayatır. "öz" bu anlamda kırılgandır.
örnek: bir muzu müzeye koy. sonra otur ve izle. göreceksin: o gösterge muzluğundan tamamen soyutlanıp bambaşka bir "metin" haline dönüşmeye başlayacak. yorumlanacak. eleştirmenler tarafından okunacak, sonsuza kadar bambaşka zihinlerde bambaşka tedailerle yaşayacak. bu bir zenginlik mi? yoksa çamur deryası mı?
ölçü insandır "ölçüsü" bugün topyekun insanlığın geldiği düşünsel aşamayı özetlemek için kullanabileceğin güzel bir tanım olabilir.
-gerçeküstü patronlar-
maruz kalınan toplumsal kurguların arkasındaki devasa tarihsel gelenek karşısında birey çaresizdir. topyekun tarihsel akış içerisinde birey erir. artık patron piyasadır. piyasanın istediği her şey birey karşısında mutlak birer otoritedir. patron bellidir.
saygılar sunarım

devamını gör...

(7) (3)