rüyamda görür oldum bir çocuğa şeker vermeyi, güneşi perdenin arkasına saklamaktan yoruldum.
çiçeklerimin açmasını da solmasını da camın arkasından izliyorum, cesaretim yok pencereyi açmaya. kim çiçeklerime su verecek? bahar gelmiş... gidiyor muydu yoksa.
17 yaşımdayken dört duvar arasında sabredemez nefessiz kalırdım, şimdi odanın uzanmadığım köşesi kaldı mı diye olmadık matematiksel hesaplar yapıyorum, klavyenin sesinden başka ses yok; pencereyi açsam çocuk sesleri, satıcı sesleri, araba seslerini duyacağım. yine unutmuşum yemek yemeyi...

yeniden doğmama gerek yok, durup hayatımı izlemekten vazgeçmem gerek artık.

içimdeki ikinci benin yapmak isteyip de yapamadığı her şeyi yapmak istiyorum; balkondan atlamak, ölmezsem eğer hiç konuşmamak... ellerim ne zaman zorda olsam çenemle göğsüm arasındaki o boşlukta takılıp kalır...

devamını gör...

(9) (2)