1881 yazar profili

6-7 yaşında, anneden haksız yere dayak yerken babaya sığınmak isteyip tekme tokat onun da giriştiği andır.

çöplük kelimesinin dijital platformlardaki karşılığı. kendisini her ne kadar sevmesem de acun'da dahil hiçbir yatırımcının emeğinin ve kazancının boşa gitmesini istemem. projeler ayakta kalsın ve kendini geliştirsin isterim. ancak bu adam hakikaten insanın sabrını taşırıyor. işim gereği dijital platformları takip etmek, türü ne olursa olsun programlara göz atmak zorundayım. exxen açıldığı gün reklamsız seçenekle üyeliğimi gerçekleştirdim. içeriğinin zayıflığı, teknik sorunlar ve acemice hatalara birçok kişi değinmiş olduğundan ayrıca kafa açmak istemiyorum. ancak "reklamsız" seçenekte bile reklam izletme ahlaksızlığı nedir arkadaş? dizilerdeki ürün yerleştirmeyi de geçtim diyelim, 20 dakikalık şov programında bile eline gofret alıp ülker reklamı yapıyor herif utanmadan. açgözlülüğün hangi seviyesi ulan bu?

charles john huffam dickens. 1812-1870 yılları arasında yaşamış ingiliz yazar ve eleştirmen.

dünyanın en çok okunan romanlarından, (bkz: charles dickens) eseri. fransız devrimi öncesinde paris-londra ekseninde geçen hikaye, edebiyat dünyasının klasikleri arasında yer alır.

--- alıntı ---

zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü... akıl çağıydı, akılsızlık çağıydı... inanç devriydi, kuşku devriydi... mevsimlerden aydınlık'tı, mevsimlerden karanlık'tı... umudun baharını, çaresizliğin kışını yaşıyorduk. elimizde hem her şeyimiz vardı, hem de hiçbir şeyimiz yoktu. hepimiz ya cennete gidecektik, ya da doğruca öteki tarafa.

--- alıntı --- (handan ünlü haktanır çevirisinden)

erkek arkadaşını adam sanıp sokaklarda gezdiren kızdan daha acı durumda olmayan tiptir.

ön yargılı olmak.

tarihteki en güzel yıl.

orijinal ismi (bkz: incendies) olan film.

1967 doğumlu kanadalı film yönetmeni.

(bkz: denis villeneuve) tarafından yönetilen, türkçeye (bkz: içimdeki yangın) olarak çevrilmiş, 2010 yılı, kanada ve fransa ortak yapımı filmdir. ikiz çocuklarına, babalarını ve abilerini bulmalarını onlara birer mektup ulaştırmalarını vasiyet eden bir lübnanlı annenin öyküsü. izledikten sonra içinize taş oturur, acıyla karışık bir sızı kaplar göğsünüzü.

öğretmenden dayak yiyen, eve gelip öğretmenden dayak yediğini söylediğinde, "kim bilir ne halt yedin?" diye bir de evdekilerden dayak yiyen nesildir. ilkokul öğretmenimi de anmadan geçemeyeceğim. ilkokul yıllarım boyunca hemen her gün birimizi tekme tokat döven ruh hastası kadın. öğretmenle ahbaplığı olduğu için her yaptığını haklı gören anneanneden de cilasını yerdik zaten sindiremediğimiz dayağın. o yıllarda, mahalleli kadınlar arasında çocuğunun öğretmeniyle ahbap olmak havalı bir durumdu. danteller örülür hediye edilir, öğretmenler gününde mücevherler alınır, yaz tatiline girerken, ders yılına başlarken, her fırsatta hediyelere boğulurlardı. öğretmen dövdüyse, azarladıysa haklıydı. asla sorgulanmazdı. yediğimiz dayakla kalırdık.

cahil insanlardır.

bir kadın olarak, bir türk olarak sonsuz minnet duyduğum büyük önder. hakkın ödenmez paşam...