3 tam 1 robot yazar profili

mis gibi kokuyordu

evlilik.

3 senedir evliyim arkadaşlar. şimdiki kadınlar gerçekten kanınızı emiyor, buna emin olun. her zaman kendi istekleri olsun, önceliklendirilsin, eşi için bir şey yapmasın, keyfine dokunulmasın istiyorlar. bunu evlilikten önce de asla anlayamıyorsunuz.

amacınız yuva kurmak, sevgi, mutluluk, ileride belki çocuk sahibi olmak. bunun için gereken her şey için de yırtınıyorsunuz. iyi bir kariyer/iş, maddi manevi tüm yük. her şey sırtınızda. bakın ben mühendisim, kariyerim gayet iyi gidiyordu. iyi para kazanıyordum, zaten aile evinde olunca birikim yapma şansı da daha fazlaydı. her açıdan ilmek ilmek ördüm, kuracağım aile için ev ve araba planlarımı da hayata geçirdim. başardım.

ama günü geldiğinde, sizin için bir şey yapmasını istediğinizde en kötü ve en anlayışsız sen oluyorsun. onun isteklerinin önceliklendirilmediği yer ortaya çıktığında seyret bombayı.

şu an anlıyorum erkeklerin neden evlenmek istemediğini. özellikle maddi yük inanılmaz yüksek. eğer aileden bir destek yoksa işi hepten daha zor. hadi maddiyatı geçtim, bir şekilde halledilir. manevi tarafı? işte orda da nanayı yiyorsunuz. kendizi tek başınıza maddi manevi yükle savaşıyor olarak buluyorsunuz. e diyorsunuz ki ben hem maddi hem manevi inanılmaz yükün altındayım ve mutlu da değilim. ne bok yiyorum?

işte bu soruyu kendinize sorduğunuz anda anlıyorsunuz bazı şeyleri. bundan bir kurtuluş yolu var mı? bitirseniz bile evlilikten önceki insan asla olamıyorsunuz deniyor. bilmiyorum. nefes alamıyorum. tükendim.

ailem tarafından aslında pek de umursanmadığımı ve sevilmediğimi anlamak 30 yıl kadar sürdü. yeni anladım. halbuki hep ideal ve başkalarının hep övgüyle bahsettiği biriyim. ama yok, sadece abim o ortamda olmadığında adam yerine konuyorum. neyse ki ayrı yaşıyorum. bu sevilmediğimi anlama işi içime öküz gibi oturdu. kendi çocuğum olursa bunu asla yaşatmayacağım ona.

maddi olarak değil ama manevi olarak aşırı çöküşte olduğum bir dönemdeyim.

ne iş yerindeki ilişkilerim sağlıklı ne de sosyal hayatımdaki. en iyi arkadaşlarımla bile aram bozuk. kendimde hata arıyorum ama bulamıyorum. aşırı yoruyor bu.

bunu da yazmadan edemicem. 4 yıl önceydi. twitterdan biriyle konuşuyorduk öylesine. sohbet muhabbet fena değildi. baktım bu belli zamanlarda offline. şüphelendim. evli mi acaba diye, sormuştum direkt. evliyim evet demişti. kocasıyla olan problemlerini anlatmaya başlamıştı. öncesinde de beraber il dışına gitme planı yapıyordu benle.

bi an aklım çelindi ama sonra dedim ki kendine yapılmasını istemediğini başkasına yapma. mecburen kaçtım. aşırı güzeldi ve kafalarımız da çok yakındı. ama olsun. iyi oldu.

şimdi şöyle bir durumun içindeyim. merak edenlerin, fikrini söylemek isteyenlerin, fikrini duymak isterim.

a kişisi : ben
b kişisi: aramın bozuk olduğu kişi
c kişisi : gruptaki 3. kişi. kimseyle bir derdi olmayan.

sürekli beraber takıldığımız, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmediği 3 lü bir gruptuk. gerçekten aşırı saçma ve küçük bir konudan dolayı b kişisiyle aram bozuldu. kendi kendine olayı büyüttü.

b kişisi ve c kişisi sık sık buluşuyor, konuşuyor, geziyor vesaire. bu süreçte c kişisiyle herhangi bir sorun yaşamadım ama onla da iletişimim azaldı.

benim şahsi düşüncem, pek bir değerimin olmadığı. ha varmışım ha yokmuşum. o yüzden hiçbir şekilde bir şey yapmıyorum. sizce bu konuda napmali insan?

tam tersi, asla vazgeçmiyorum artık. çevremden ne kadar kişi eksilirse eksilsin.

kendimi adım adım bitirmeye başladım mesela.

hayatımda (29) aldığım en güzel 3 doğum mesajından birini bugün yakın arkadaşımdan aldım. mesajı asla kaybetmemek için buraya atıyorum.

"canım arkadaşım doğum günün kutlu olsun, iyi ki tanıdım seni.. her şey gönlünce olsun. duruşun, karakterin, hayatta ki çizgin, yüreğin çok güzel hep böyle kalman dileğiyle"

uyumak. kafamı kapatıp uyuyorum. hiçbir şeyi çözmese de çektiğim acılar yok oluyor sanki.

hepimiz koskoca tatmin olmazlar sürüsüne dahiliz çünkü. hayat aşırı hızlı akıyor, instagramda asla erişemeyeceğiniz hayatları görüp "bende niye yok ki" diye içlenip günümüzü rezil ediyoruz. hiçbir şey yetmiyor, tatmin de etmiyor. gün geçtikçe de zevk aldığımız şeylerden, zevk almaz oluyoruz. böyle böyle bombok oluyor her şey.

-5
belirli bir sıkıntım olmadı ama ruhen acayip daraldım. hiç dostum yokmuş gibi hissediyorum. ıgrencti, çabuk bitmesi için erkenden uyurum.

eskiden birkaç sözlükte yazarlık yapıyordum. o kadar güzel bir ortam vardı ki, espriler dozunda, muhabbetler mükemmeldi. ama özellikle 2018 sonrası o kadar iğrenç bir hale geldi ki her yer. ifşalar yaşandı, sürekli bel altı entryler gündem oldu. bozulma inanılmaz hızlı oldu ve aklı selim hiçbir insan sözlüklerde kalmadı.

sosyal medya olarak sadece sözlüğü kullanıyordum, çok güzel dostluklarım vardı. şimdi gelinen noktada ise tek gecelik partner arayanlar, hiçbir derinliği veya anlamı olmayan 2 3 cümlelik entryler doldu. yüzde 95 i bu hale geldi sözlüklerin. ve ben buralardaki eski ortamı çok özlüyorum.

musmutlu bayramlarınız olsun

denize taş atmak. gluk diye ses çıkıyor, rahatlıyorum..

yolda uyku açmak için 2 redbull

kimseyi sevemiyorum artık. bazıları heyecan oluşturuyor, konuşup zaman geçirdikçe bu 0'a iniyor. bunun tiple veya güzellikle de alakası yok. hissedemiyorum hiç. herkes aynıymış gibi geliyor.

afedersiniz sevginin içine ettiler(yumuşattım). ilişkiler yükten başka bir şey olmaz oldu. yok şurayı gezelim, yok şunu yapalım, şunu yiyelim. sürekli bir talep.

ben senin talep merkezin miyim gerizekali? git kendine uşak bul.