acemzade figani efendi yazar profili

bendeniz figâni, üstad-ı azam hazretleri (nam-ı diğer planecrashed) ve evimin önündeki sokak kedisi sarman arasında yaşanan elim bir olaydır. efendim bu sarman adlı vatandaş fip denen illete yakalanmış idi. o vakitler kendisi 6 aylıktı ve bağışıklığı zayıftı. biz bu arkadaşı 10 gün kadar şehir merkezindeki veterinere bıraktık ve tedavisini tamamladı ve mahallesine döndü. olaydan 2 hafta sonra bir gece vakti araçla kontrole gidiyorduk, üstad-ı azam da bana eşlik etmekteydi.

kontrol sonrası ilçeye dönerken, yaklaşık 5 km kala araçtan çok ağır kokular gelmeye başladı. öyle bir koku ki, daha önce burnum olduğundan emin değildim âdeta. meğerse sarman efendi bir halt yemiş, ishalvari bir duruma yakalanmış, ve kafesinde ihtiyacını görmek gibi bir gaflette bulunmuş. 50 km hızla giden arabaya dahi taklalar attırabilecek kuvvetteki bu kokudan biz de nasibimizi feci şekilde almış bulunduk. üstad-ı azam dedi ki, "bu kedi altına yapmış galiba", ben dedim "zinhar değildir, bu hainliği yapmaz" dedim. lâkin yapmış gafil.

üstad'a, az kaldı camları açalım iyi kötü sabredelim dedim. camı sonuna kadar açıp devam ettik. bir yandan gaza basıyorum lâkin sarman efendi, üstadın dibinde olduğu için o dayanamadı, "aracı derhal durdur" dedi. araçtan aşağıya indi, zar zor nefes aldı. sarmanı arabanın arkasına alıp, yola devam etmeyi münasip gördük. hızlı bir biçimde benim eve vardık, önce sarmanı attık bir yerlere, sonra kafesi karantina altına aldık. akabinde üstadı evine bıraktım. dedim ki; üstad, bu koku sittinsene çıkmaz bu arabadan. hava belki 1-2 derece, hissedilen -2. bütün camlar açık bir şekilde bizim ilçeyi bir defa turlamazsam arabayı da satmak zorunda kalırız dedim.

ilçeyi yaklaşık 3 tur attım. bir yandan gaza da basıyorum ki iyice çıksın koku. 3. seferden sonra biraz koku azaldı ve evin yolunu tuttum. lâkin evdeyken çay içiyorum, burnumda o koku. ertesi gün oldu, yemek yiyorum yine o lanet koku. üstad diyor ki; "bir kedi dediğin böyle kokutmaz, bu bildiğimiz kedilerden değil" dedi. neden bu kadar ağır koktuğunu aylar geçmesine rağmen hâlâ çözemedik. bir kaç gün geçmesine rağmen hâlâ sokakta caddede, olur olmadık yerlerde o koku burnuma gelmeye devam etti. hasıl-ı kelam, tavsiyemiz o dur ki; kediyi veterinere kargo ile yollayın. araçta taşımak istiyorsanız ihtiyacını giderdiğinden emin olunuz. emin olunuz ki; o kokudan nasibinizi almayınız, vesselam.

ufku genişletendir. bu durumun şahsi bir tercih olduğuna dair literatürde onlarca kitap ve makale yazılsa, belgesellere konu olsa, 70'ten fazla ülkeye satılan dizisi dahi olsa yine de mübalağadır, aslı yoktur. hakikat bu değildir zira, doğru kişi bulunamamıştır. nerededir bu gafiller, bilen yoktur.

cevabı hayırdır. zira; mahlasımızın ağırlığı ve dahi başarılı tanımlar görmenin etkisiyle ortaya çıkan, iç dünyamızda uçsuz bucaksız, hiç bitmeyecekmiş hissiyatı uyandıran özeleştiri savaşları buna mani olmaktadır.

anladığım kadarıyla geçmişte sık sık yapılan sözlük kıyaslamalarına katılmayandır. varsayılandır. hasetliği yoktur. normali budur. geriye dönüldüğünde sığınılacak bir mevzidir.

şiirlerde kıta olarak da bilinmektedir.

al gönlümü kır, virane desinler
gem vurma deruna, şahane desinler
mukadderat bu figâni, al bir gül yok sana
zevahiri kurtar, efsane desinler. *

bir prensip haline getirilmesi durumunda tavsiye edilmeyendir. benim aşka hürmetim vardır * lâkin önce fikre ve zikre bakmak lazım gelir.

nacizane, insanların bu denli kalıplaştırılıp kategorize edilmeleri doğru değildir diye düşünmekteyim. iki kişi arasındaki meseleler kitleler adı altında çözülemez. herkesin parmak izi farklıdır, vesselam.

"otuz beş yaş" şiirinin anlamlı hâle gelmesine sadece kısa bir süre kala, cahit sıtkı tarancı'nın neden kendisine mektuplar yazdığını anlamak imiş.

yüzüklerin efendisi üçlemesinde bolca bulunanlardır. lakin iki kule'de öyle bir tanesi vardır ki, bir kaç saniyelik performansı yüzü suyu hürmetine bernard hill'in * ismini sinema tarihine altın harflerle kazımıştır.

"theodred nerde? oğlum nerde?"

asla bitmesini istemediğim, postmodern türk edebiyatının medarıiftiharı olan kitaptır. bazılarına göre çok hüzünlü olduğu atfedilse de bendenizin birçok bölümde kahkahalar atmasına vesile olmuştur. sonrasında bir süre kadar başka roman beğenememek muhtemeldir.