30 yaşından sonra anlaşılanlar

birgün bir programda doktor, "insan 35 yaşına kadar vücudunun kiracısıdır, 35 ten sonra ev sahibi" demişti, bence 30da anlaşılmaya başlıyor bu durum, artık öyle her şeyi yüklemiyorsun, neye ihtiyacı var bir yokluyorsun. hor kullanmayı bırakıyorsun uykusuz sabahlamıyorsun mesela.

oo saat ev sahipleri için epey geç olmuş, gidip uyumalı.

bu yaşıma dek öğrendiğim hayat derslerinden birkaçını sizinle paylaşmak istiyorum sözlük halkı.
ilk olarak, evet yapar. sebebi olmasa da yapar. "bana bunu nasıl yapar" sorusunu bırakın.

babana bile güvenme lafı çok doğru. kişiler üzerinden gelecek planı yapmayın. yuva kurduğunuz insan da olsa büyük yatırımlar yapıp iş kurduğunuz insan da olsa herkes her an gidebilir. her zaman b ve c hatta d planınız olsun. ve unutmayın, güdülerinizi kapalı bir ağızla kendinize saklayın. olmamış hayallerinizi anlatırsanız bozulması çok mümkündür.

her şeyden öncesi sağlıktır. sağlıklı olduğunuz zaman kıymetini bilmiyorsunuz ama geçici hastalık yaşayan herkes ne paranın ne de statünün sağlığın yerini tutamayacağını bilir. her şeyden önce fizyolojik ve mental sağlığınıza iyi bakın. düzenli ve mümkün olduğunca doğal beslenin, yürüyüş yapın, stresten olabildiğince uzak kalın, beyninizi kitaplarla ve müziklerle besleyin sakın aç bırakmayın.

sürekli çalışın. emeklilik diye bir şey yok. 80 yaşında almancı ve emekli bir amcayla muhabbetim geçmişti. hala kurduğu şirkette sabah 7'de 8'de kalkıp tüm gün çalışıyor. üretin.

insanların düşüncelerine takılmayın. ve asla hayallerinizi bırakmayın. ilkokul arkadaşım hep futbolcu olmak istediğini söylerdi. neredeyse her 3 erkekten biri futbolcu olmak istiyordur çocukken. ama hepsi vazgeçer zamanla umutsuzluğa düşüp. kendisi şu an hatrı sayılır bir kulüpte oyuncu ve hayallerine güvenip kim ne derse desin peşinden giden herkesin ulaşabileceğinin kanıtı. bu dünya sizin dünyanız.

son nasihatım ise kulaktan dolma bilgilerle asla hareket etmeyin. etraflıca düşünüp taşınmadan asla kararlar almayın. okumadan imza atmayın, düşünmeden konuşmayın. karıncayı bile incitmeyin hiçbir kalbi kırmayın. mutlu bir hayat yaşamak istiyorsanız 30'unuzda hayatın kafanızı kıra kıra size bunları öğretmesini beklemeyin şimdiden kurun kendinize geleceğinizi. unutmayın, ipler sizin elinizde.

kadınlar halâ aynı ne istediğini bilmiyor.

peşinden koşulan birçok şeyin bomboş olduğu gerçeği.

kendisi için ölürüm dediğiniz insanların bir müddet sonra yüzlerini unutuyorsunuz , hırpalamayın kendinizi bu kadar .

otuz yaşından sonra artık alarm kurmaya gerek kalmaz, öncesinde hataların ile oluşan hayat sorunları seni sonsuza kadar uyandırmak için yeterlidir.

30a gelmeden yaşlandı bu gençlik. dert tasa bedelli kyk sahibi oldu hepsi. hayata ekside başlar mı bir nesil ya? hayret verici doğrusu

saçına düşen o beyazlar genetiğinden değil yaşının ilerlemesinden.

26 yaşındayım ve söylenenlerin çoğuna katılıyorum. hepsinin farkındayım sadece uygulamada bazı özel hususlarda sıkıntı yaşıyorum. sanırım onlar da yavaş yavaş düzeliyor. bazı şeyler 30u beklemiyor bazıları 40 50 belki anca öğreniyorsun. hayat herkes için farklı. dersler hepimize farklı veriliyor bakalım neler olacak neler öğreneceğiz.

(bkz: entry nick uyumu)

hayat asla sahnelenemeyecek bir oyunun sonsuz tekrarından ibaret.

hiçbir şeyi, hiç kimseyi gözünde fazla büyütmemek gerektiği.

içimdeki ses 16 yaşımda bana ne söylüyorsa hala aynı şeyleri söylüyor. hala sünger bop izliyor ve hamam böceklerinden korkuyorum. üstelik fazla cips yediğimde hala sivilcem çıkıyor.

kendinize haksızlık etmeyin ve ezmeyin. eger bunu yaparsanız diğerleri de gelip yapıyor ve emin olun bu daha çok canınızı yakıyor.

canım sıkılıyor.

insanların kaypaklığı. yapmaz dediğim insanlar neler yaptı. savunurken sesimi yükselttiğim abilerimin yüzüne bakamadım. yapmaz demeyin herkesten her şeyi bekleyebilirsiniz. bunu okuyan arkadaşım işte o düşündüğün kişi bir gün yapacak tek şansın istisna olman. hadi sana bol şans.

kimsenin kimseyi gerçekten anlayamayacağı gerçeği zaten pek çoğumuz anlamak için çaba göstermek bile istemiyoruz

hayat kısa kelebekler uçuyor, her dert unutulur. vs vs şeyler işte yani daha rahat insan olabileceğini anlıyor insan.

içimizdeki veledi nüshayı öldürmediğimiz müddetçe karşılaşmamızın pek mümkün olmayacağı gerçeklerdir.

hayal görmeye devam.

kendini tanıyor ve ne istediğini öğrenmeye başlıyorsun diyelim. öğrenmeye başlamak dedim çünkü ilerleyen yaşlarda daha fazla kendinle ilgili bilgiye sahip olabilirsin.
kendini birilerine ispat etmenin bir anlamı olmadığını sadece kendi istediğin kişi olman gerektiğini farkına varıyorsun. bu aydınlanma 30 dan öncede yaşanabilir.

"hey yabancı, yolun yarısı 35 der sıtkı tarancı
korkarım beş sene sonra saracak içimi derin sancı"

her şey için geç kalmaya başladığın yılların ilk senesidir..