angel archer yazar profili

oynayış aralığı o kadar geniş ki... en absürt komedi karakterini de oynuyor aşırı ciddi uyuşturucu baronunu da. kinestetik yetenekleri çok gelişmiş bir oyuncu aynı zamanda. malcolm in the middle'da her bölüm şaşırtıyordu. breaking bad'i herkes biliyor zaten.

şaka maka kimseyi tanımıyorum.

(bkz: âyinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde)

profil resmim ve kapak resmim pkd'nin the religious experience of philip k. dick isimli otobiyografik hikayesinin robert crumb tarafından çizgi romanlaştırılmış hâlinden alınma. rozetimdeyse en sevdiğim filmi olan fight club'ın posteri var. anlaşılacağı üzere psikotik ayrışma yaşayan ve gerçeği sorgulayan ana karakterlerin olduğu hikayelere ilgi duyuyorum.

buradan

müstemleke olma ihtimalimiz daha yüksek.

ülkenin en delikanlı entelektüellerindendi. vefatını duymak üzdü. böyle insanlardan çok az vardı. birini daha kaybettik...

mutluluktan uçurtabilir.

kutsal mesleklerden bir tanesidir. bunun sebeplerinden birisi demirin insanlık tarihini değiştirmesidir. diğer bir sebep de demir madeninin kaynağının gökten düşen asteroitler olmasıdır. eski insanlar gökten düşen bir kayadan elde ettikleri madeni kutsal görmüşlerdir. gökten tanrılar göndermiştir. ve onu işleyen demirciler rahiplerden farksız olmuşlardır onlar için. demirden yapılmış silahlar ve eşyalar kutsal sayılmışlardır.

bülbül ve gülün aşkını herkes bilir ama bazımız biliriz bülbül neye öter.

bir cumhuriyet sucukları değildir.

brave.

eric berne'ün transaksiyonel analizde kurduğu oyunlara örnek olabilecek bir başlık.

oyun adı: götsel devinimlerde egosal mastürbasyon

oyun tipi: kararsızlık – narsisizm – kaçınmacı ilişki dinamikleri

rol dağılımı (transaksiyonel roller):

oyuncu: gösteri merkezli, sürekli hayal dünyasında sahne kuran kişi (ego idealiyle özdeşleşmiş).

ayna: oyuncunun sahnelemesini onaylayan, bazen hayran, bazen eleştirmen olan kişi.

sahte izleyici: gerçekte orada olmayan, oyuncunun zihninde var olan “toplum (sözlük yazarları)”, “eski sevgili”, “babası” gibi imgeler.

iç çocuk (gerçek benlik): arada bir yüzeye çıkan, oyun dışı kalmaya çalışan, utangaç ve kırılgan ses.

itici mesaj (başlatıcı transaksiyon):

oyuncu, bir sosyal medya paylaşımı yapar ya da bir hayali başarıyı zihninde canlandırır:
“bu yazıyı/şarkıyı/bedenimi gören herkes bana âşık olacak...”

yanıt (içsel transaksiyonlar):

ayna: “harikasın, herkes seni kıskanıyor zaten.”

iç çocuk: “ama bu gerçek değil... kimseyle gerçekten konuşmadık bile.”

oyuncu: “sus! şimdi alkış zamanı.”

gizli senaryo (life script):

“gerçek ilişkiler risklidir. fakat sahte alkışlar güvenlidir. kendimi över, kendim inanırım. bu yeterli.”

oyunun kazancı (payoff):

ikincil kazançlar: gerçek temaslardan kaçma, reddedilme riskini ortadan kaldırma, geçici doyum.

bedel: yalnızlık, yabancılaşma, temas açlığı, narsisistik tükenme.

tipik sonuç:

oyuncu bir süre sonra "kimse beni gerçekten anlamıyor" duygusuyla depresif hale gelir. ancak bir başka "götsel devinim" ile yeni bir sahne kurarak oyuna yeniden başlar.

insanı rahatlatan bir yalnızlıktır. balkon sınırdalıktır. evin dışarıya en yakın kısmı, açık havaya en yakın kısmıdır. evindeki rahatlıktan az biraz feragat edersin çünkü dışarıya açıktır. bu feragat nefes aldıran bir feragattir.
ne içindesindir evin, ne büsbütün dışında
yekpare geniş bir eşiğin, nefes aldıran akışında.

geleceğin muğlak ve zorlu olduğu bir ülkede çocuklarının geleceklerinin belirleneceği bir sınavda yanlarında bulunmaları garip değil, anlaşılır bir durum. özellikle de kalabalık şehirlerde yaşıyorlarsa sınava yetilmek zor olabiliyor. psijolojik olarak da destek görmek iyi gelebilir. ancak çocuklara da biraz güvenmek lazım. reşit olmak üzere veya olan insanlardan bahsediyoruz. kendi başlarına bir şeyleri halledebilmeliler. bizimkiler beni ilkokulun ilk günü okula bıraktılar. sonrasında eğitim hayatım boyunca çoğunlukla kendim gittim. tabii küçükken uzak yerleşkelerde olan sınavlara ailem götürdü doğal olarak. ama üniversite sınavına kendim gittim. rahat rahat girdim sınava, başarılı da oldum.

sorumlu olmadığımız, yiyecek içecek için çalışmak zorunda olmadığımız, beynimizin gelişmediği, varoluşun farkına varmadığımız için varoluşsal krizin olmadığı eski zaman. farkına vardık, sorumlu olduk ve cennetten kovulduk. varoluşsal krizleri engelleyen işlevi olan mitlerde, en ufak bir mit bile varoluşsal krizi engeller ve hayatı anlamlandırır, ve dinlerde yeniden doğuş ritüellerinin, sonraki hayat hikayelerinin kaynağı. içten içe doğmamış olmayı istiyor insanlık.

doğduğunun farkında değilsen doğmamışsındır ve böyle olan zaman ve yer cennettir.

beyin bir parazit, bilinç bir günah, hayat bir ceza, dünya da bir cehennemdir.

tartışacağız ama mustaine 40 senedir kimseye fırsat vermiyor. adam 25 yaşına takılı kalmış. mustaine sussa belki kazanacak ama açıyor ağzını düşürüyor peyniri.

zamanın babası.
zaman: kronos.
kronos'un babası: uranos.

ebul vakt: uranos.