armysuzy yazar profili

dün sözlüğe gelişimin 5. yıl dönümüydü, unutmuşum. her yıl kutladığım için geleneği bozmayayım dedim.
burası ilk ve aslında tek sözlüğüm, bu yüzden iyi kötü her halimle bir parçam oldu. koskoca 5 yıl... sözlükte yaşlanmışım gibi geliyor:d

burada yazdıklarıma bakınca 5 yıl önceki halimle bugünkü halim arasında ince ama belirgin bir çizgi olduğunu, ne kadar değiştiğimi, geliştiğimi, belki de geriye gittiğimi görebiliyorum. aynı kalan şeyler de var, değişen çok şey de...

fakat kıymetli olan şey şu; beni ben yapan hallerim, dönem dönem değişimlerim, asıl benliğim, hepsi burada bir yerlerde kayıtlı. bu zamana dek nasıl biriysem bunu ilmek ilmek işlediğim bu sözlükte izleri duruyor. ve ben bu izlerle gurur duyuyorum.

burada yazmaya başlama amacım kendimden bir şeyler katmak, yazdıklarımla birilerinin kalbine dokunmak ve birilerine kendimden bir şeyler katabilmekti. belki bir cümlemin birine dokunduğu bir an olmuştur, öyleyse ne mutlu.
nice senelere…

akşamları içimi korku ve hüzün kaplıyor. sanırım babam bana dargın vefat etti. son zamanlarda aramamıştım onu. kendimce gerekçelerim vardı ama mazerete gerek yok aslında. hasta bir insanın ilgi bekleyeceğini biliyordum, hayat meşgalesine dalmıştım ve her aradığımda ağladığını görmek üzüyordu beni. ama onunla bağımız hiçbir zaman yakın veya güçlü olmamıştı ve bu güçsüz, kopuk bağı kendisi inşa etmişti, son yıl buzları eritsek de. yanlış yaptım biliyorum. yaz boyu ilgilensem de son zamanlarda (ki son zamanı olduğunu bilmiyordum) ilgilenemedim. son olduğunu bilseydim böyle olmazdı. hala yakıştıramıyorum ve bazen gerçek değilmiş gibi geliyor. hala bir yerlerde yaşıyor gibi sanki. toprağın altına yakışmıyor ki. özür dilerim. sana çok yazık oldu baba. bunu bilmek daha da üzüyor. bu sefer de sen beni affet. her zaman bir sızı olarak kalacak bu gerçek.

babam vefat etmiş. dün defetmişler. kimse haber vermediğinden babamın cenazesine bile gidemedim. seni affetmiştim baba keşke daha güzel sağlıklı zamanlarımız olsaydı birlikte. bu yıl hem bizi yıllar sonra tekrar kavuşturdu hem de son kez ayırdı.
mekanın cennet olsun. çok üzgünüm, haber vermeyenlere çok kızgınım. yapmadığım şeyler için çok pişmanım. mekanın cennet olsun. hakkım helal olsun.

madalyalık tanımları katlanılabilir. ya da yıllardır kendisine madalya veren editörlerden biri olduğum için bağışıklık kazanmış da olabilirim. asıl sorun, bize insan olmamızı öğütleyip canavar gibi film başlıkları açmasında. bunun da çözümünü bulduk gibi, insan olun biraz'ı bir süre banlatacağız.s

bugün ilk defa modellik yaptım, daha doğrusu provasını. çok yorucu ama keyifli bir işmiş. tasarımcı sağ olsun goguryeo döneminin asil, güçlü ve bağımsız kadın modelini uygun görüp ona göre tasarlamış kıyafetimi. ata binerkenki kıyafetlerini taşıyacağım :d biraz taşıma zorluğu olacak gibi tasarımından dolayı fakat baya benimsedim ben bu rolü. bakalım yarın nasıl geçecekkk.

anadolu turnemizin ikinci durağı idi, gösteriden bir gün önce bir boşluğumuz vardı ve kısa da olsa keşfetme şansı bulduk. sivas köftesinin ünlü olduğunu duyunca toplaşıp yemeye gittik. meşhur olacak bir köfte asla değil, et et. baharatsız hiç çekilmiyor ama açtık yedik. bunun dışında aşşşırı soğuktu. mayıs ayında kış gibiydi. bir caddesi ankara kolej'den kızılaya çıktığımız caddeyi andırıyordu. şemsi sivasi il halk kütüphanesinin olduğu caddeden bahsediyorum, ismini hatırlamıyorum. bunun dışındaaa, tarihi yapıları akşam ayrı bir güzel. ama akılda kalan en önemli özelliği, soğukkkk, çok soğuk.

vargas... voleybol oynamak için yaratılmış bir timsal adeta.
bir insan bir işi ancak bu derecede zarafetle yapabilir. her izleyişimde sanki ilk kez izliyormuşum gibi büyüleniyorum bu estetik karşısında.

2. sette yakalanan enerjiyi diğer setlerde de gösterip kazanırız inşallah. kalbimiz ve desteğimiz sizinle filenin sultanları!!

#3688125
lütfen masum canlıları şaka da olsa bu tarz çirkin sözlere karıştırmayalım. çok rahatsız edici ve sanılanın aksine sevimli değil.

rene'yi tek kelimeyle tarif edecek olsam ''güven'' derdim. çünkü rene'nin bulunduğu yerde insanın kendini güvende, huzurlu ve anlaşılmış hissetmemesi pek olası değil. kitap kulübü aracılığıyla başlayan dostluğumuz birlikte görev arkadaşı olmaya kadar uzandığı için çok mutluyum. her zaman nazik ve düşünceli tavrı, destekleyici duruşu, çalışkanlığı ve bitmeyen emeğiyle normal sözlük'te olduğu için, daha da önemlisi yollarımız kesiştiği için çok şanslıyım. iyi ki doğdun reneciğim, iyi ki varsın. yeni yaşın sana sağlık, mutluluk, huzur ve istediğin her bir şeycikleri getirsin, tabii sevdiklerinle birlikte.

bugün ankara eymir gölü çevresinde henüz bilinmeyen bir nedenle yangın çıkmış ve çalışmalar devam etse de tam anlamıyla söndürülebilmiş değil. şansımıza hava da rüzgarlı, umarım daha fazla yayılmadan bir an önce söndürülür.
buradan

#3668969
valla beni örnek gösterme cesaretini nerden aldın bilmiyorum sevişilebilibilicim ancak hazır tatildeyken yap şovunu, denizde yüzerken foto atmakla olmuyor o işler. haa competition'da çuvallarım diye korkuyorsan değerlendirirken sözlükçe sana bir kıyak geçeriz üzülme. yıllardır sözlük yazarlarının fotoğrafları başlığında az mesain yok nihayetindee :d

editörlük görevimin 4. yıl dönümünü kutladığım sözlük. net tarihi bilmemekle birlikte sanıyorum ki 22 temmuz'da (veya birkaç gün öncesinde) editör olduğumu anımsıyorum. sözlükte beş yıldır varlık göstersem de, dört yıl önce bugün editör olarak bana duyulan güvenin karşılığını verebilmek ve sözlüğe gerçekten yararlı bir şeyler katabilmek için çıktığım bu yolda çok şey öğrendim.

görevimi her zaman kurallar çerçevesinde, yalnızca madde madde yazılanlara değil, insani duygulara da sadık kalarak, yazarların istek/öneri ve şikayetlerini de anlamaya özen göstererek sürdürdüm ve sürdürüyorum. herkesin kendi hikayesini ve bakış açısını yansıttığı, herkesin kendine has bir karakteri olduğu bu platformda kuralları uygulamaya çalışırken elbette bazı iletişim sorunları veya dargınlıklar yaşanabiliyor. ses tonu ve mimiklerin olmadığı, yalnızca yazarak kurulmaya çalışılan bir iletişim türünde yanlış anlaşılmalar kaçınılmaz oluyor kimi zaman. ancak yeri gelmişken söyleyeyim, kimseye kırgınlığım bulunmadığı gibi kimsenin de bana bir kırgınlığının bulunmamasını temenni ediyorum.

bunca zaman içinde çok şey oldu: sözlük gündemi değişti, kurallar revize edildi, ekibimiz büyüdü/değişti, bazı yazarlarımız gitti, yeni yazarlarımız geldi. her şeyin çok hızlı değiştiği bir dünyada -ve dolayısıyla sözlükte- aynı duruşla kalabildiğime inanıyorum. hala ilk günkü sorumluluk bilincimle burada olduğumu belirtmek istiyorum. bu süre zarfında başardığım en büyük iki şeyin müthiş bir editör ekibi kurmuş olmak ve görevimi hâlâ ilk günkü özveri ve titizlikle sürdürmek olduğunu düşünüyorum.

dört yıl önce bu görevi kabul ederken içimdeki amaç ve niyet neyse, bugün de aynı: ''normal sözlük'e yararlı olabilmek, gelişmesine katkı sağlayabilmek.'' ve sanırım hâlâ bu görevdeysem, bir yerlerde bir şeyleri doğru yaptığım ve gerçekten emek verdiğim için burada olduğumu düşünmenin gururunu yaşadığımı da inkar edemeyeceğim.

bu dört yıl boyunca birlikte çalıştığım, fikir alışverişinde bulunduğum, destek olan, eleştiren, ama her halükarda katkı sunmuş olan tüm editör arkadaşlarıma, yazar dostlarıma ve sabırla okuyan herkese gönülden teşekkür ederim. bu yol ancak birlikte yürüdüğümüzde anlam kazanıyor.

bir de küçücük çocuğun katilleri için "suça sürüklenen çocuk" sıfatı kullanıp olayı hafifletmeye çalışanlar türemiş.

bir çocuk fakirdir, günlerdir açtır ve ölmemek için bir şeyler çalar, suça sürüklenen çocuk dersin. bir çocuğun babası aile içerisinde şiddet uyguluyordur ve çocuk kendisini, annesini korumak için babasını öldürür, suça sürüklenen çocuk dersin. ama keyfî bir şekilde canice birini öldüren çocuğa suça sürüklenen çocuk değil, desen desen katil dersin. biliyorum "suça sürüklenen çocuk" ifadesi teknik bir terim. bildiğim kadarıyla suç ne olursa olsun olayı hafifletmek için değil de çocukların gelişimsel özelliklerine bağlı olarak korunması gereken bireyler olarak görüldüğünden kullanılıyor ancak bu durum, böyle bir cinayetin ardından o ifade kullanıldığında insanın içinin nasıl yandığı gerçeğini değiştirmiyor.

bizim katilleri yuhalamamız gerekirken, hatta katillerin çevresinin başı eğik gezmesi gerekirken mağdur aile tehdit ediliyor var mı böyle bir dünya ya? insan öldürmek, dövmek, tehdit etmek zanaat haline gelmiş.

türkiye cumhuriyeti'nde hiç kimse bir halkı, milleti ya da etnik kökeni, hele ki türk halkını, "a. k..mun türkleri sizi geberticem" gibi bir ifadeyle tehdit edemez, bunu da belirteyim.

kitap kulübüyle alandayız. müsait olan ve oynamak isteyenleri bekliyoruzz. sözlük mahlasınızla giriş yapmayı unutmayın.
edit: diğer linkte sorun oldu buradayız:
gartic.io/0115ObsC

bu tarz başlıklar sözlükte en son 2021 yılında falan açılıyordu. o zamanlar herkes tepki gösterdiğinden ve başlığı açan arkadaşların zihniyeti de ''reklamın iyisi kötüsü olmaz'' yönünde olduğu için baya entry alıyordu o başlıklar. şimdi sen çıkmış, aynı bayat formülü tekrar deniyorsun. fake öyküler yeterli gelmedi cinsiyetçilik üzerinden yürüyorsun, çabanı takdir ettim ama normal sözlük'te bu şekil var olamazsın çünkü senin gibi çok örnek var. kankacılık müessesini dene bak o biraz götürür seni :d
tanımımızı da bir kelimeyle yapalım: olmayandır.

söz gümüşse nick altındır.

ares, tıpkı insanlar gibi izmir'de bu sıcak havalarda serinlemek için denize giren bir köpek. sırf bu yüzden şikayet edilip bir barınağa kapatıldı. sonrasında sahiplendirilse de barınaktaki kötü koşullardan ötürü kanlı ishal hastalığına yakalanmış ve ne yazık ki bugün hayatını kaybetti. kimseye zarar vermemişti, vermeyecekti de. amaç zaten zarar verip vermemesi değildi, sırf birilerini rahatsız ettiği için denize girmemesi gerekiyordu. sırf insanların bencilliği yüzünden özgürlüğünden olmak zorundaydı. sırf bir insanın konforuna uymadı diye, yaşadığı hayattan kopması gerekiyordu, koparıldı da.

şimdi sevgili sözlüğümüzün sayısı azımsanamayacak köpek düşmanları gelecektir, ama olay köpekten çok ötesi. balıkesir'de de kazlar denize giriyor diye şikayet edilip kümese kapatılmış ve 30 kazdan 8'i stres ve sıcaktan hayatını kaybetmiş. insanlar sadece kendilerinin canı olduğunu, yemenin, içmenin, gezmenin, hatta sıcaktan bunalınca kendini soğuk sulara atmanın tek hakkının kendilerinde bulunduğunu sanıyor. müthiş bir empati eksikliği, müthiş bir kontrol manyaklığı, müthiş bir bencillik.

bir canlıyı sırf denize girdi diye ''yok edilmesi gereken tehdit'' olarak algılıyorsanız eğer gerçekten bir psikoloğa görünün. bir can, birkaç saniyelik rahatsızlığa kurban gidemez. meselemiz bir köpeğin veya kazın denize girip girememesi değil, meselemiz insanların gittikçe bencil ve vicdansız yaratıklara dönüşmesi.

çok yazık. çok ayıp. çok geç.

buradan

"çocuklarım beni annelerini aldatan bir baba olarak bilecek." e zaten öylesin :d

"tek gecelik bir kaçamağın başıma açtıklarına bak. bir de mal paylaşımı, çocukların velayeti, nafaka bilmem ne bir sürü iş başıma gelecek. bir hata bu kadar sonuç doğurmamalı ya, çok adaletsiz." asıl adaletsiz olan sana gençliğini veren, hatta senin çocuğunu doğuran kadını aldatmış olman. kadının emeği, zamanı, umutları ve güveniyle kıyaslayınca nafaka ve mal paylaşımı hafif kalır. neyse, kadın güçlü durmaya devam edip senle barışmaz da hakkını sonuna kadar alır umarım.

ayrıca sende hiç pişmanlık yok, neredeyse kadını suçlayacaksın seni affetmediği ve nafaka, mal paylaşımı gibi şeylerden vazgeçmediği için :d sen aldatmayı bayılmak sanmışsın. kaçamak demez mi bir de... gerçek özür yok, empati yok, yalnızca mağdurum da mağdurum. çok manipülatifsin ama eşin yememiş, biz hiç yemeyiz. yar kaçamakların lüle lüle yaşlı ermiş sana güle güle.

(bkz: pişmanım ama nafaka olmasaydı iyiydi)