nöbet çıkışı eve gelmeden simit falan alayım dedim, girdim bir fırına. satıcı teyze yüzüme bir baktı dedi ki "çocuuum sen niye üzüldün, gözüne bakınca içim acıdı" dedi. dışarıdan bu kadar acınası hâlde göründüğümü bilmiyordum, öğrenmiş oldum...
bazen zor geliyor, bazen çatır çutur gidiyor anlam veremiyorum. birikim yapayım diye her ay 10-15 gram altın alıyorum onun harici kredi kartı, kira faturalar vs gidiyor. elde kalan da bazen gollum'un yüzüğe davrandığı gibi kıymetlimissss olurken bazen ya kaç kere geleceğiz dünayya diyerekten fütursuzca harcıyorum
geçmişte kalan şeyler de bir zamanların geleceğindeki şeylerdi. never give up nanana dont you give up nanana şaka şaka bu bir depresyon belirtisi gibi bir şey. artık güzel günleri, güzel tecrübeleri yaşayamayacak olma düşüncesi insanın aldığı nefesi bile zehir ediyor.
valla 3 hafta önce bir deneyelim dedik. kaşarı, sucuğu, biberi, mantarı, soğanı, sosları, yanında içeceği derken 250 tl gitti kafadan. daha buna hamuru için gerekli unu, harcanan elektriği, sosunda kullanılan baharat ve domates sosunu eklemiyorum. sonuç olarak yaklaşık 300 liraya 5 pizza yaptık. yani tek sevindiğim yanı doya doya yedik. arada bir keyifle yapılabilir. tarifi internetten aldım. 5 su bardağı un, 1 paket instant maya, 4 yemek kaşığı zeytinyağı, 2 su bardağı ılık su, 1 yemek kaşığı toz şeker, yarım yemek kaşığı tuz. sosuna da geçen seneden hazırladığımız konserve domates, birkaç diş sarımsak, göz kararı zeytinyağı, kekik, kimyon, karabiber, azıcık tuz ekledim. bu ölçüden ince hamur olacak şekilde 5 tane pizza çıkarttım.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.