aware_8 yazar profili

ayşegül... ilkokulda okuduğum be bayıldığım ayşegül serisinden kaynaklandığını düşünüyorum. özellikle bu ismi elyazısıyla yazmaya bayılıyorum.

lisenin ikinci yılında bir kendimi geliştirme serüvenine girmiştim iki hafta boyunca para toplayıp a101 e gelen ahmet ümit kitaplarını alıcaktım. yanlış hatırlamıyorsam 7 lira olmaları lazımdı. neyse iki kitap alıcak parayı toplayınca bütün parayı cebe koyup koştum a101 e babamla birlikte tam kasanın önüne geldik parayı çıkartırken babam kitapların parasını ödemişti.çpk hoşuma gitmişti şimdi bu başlığı görünce birdenbire aklıma düştü. küçücük anların insan ruhundaki kocaaamman tesiri.

para hesabı yapmamak

çok garip bir olay sınıfın ortasında yok olurken sahilde güneşlenirken birden ortaya çıkıyor.

ne zaman yeni bir iş çıksa etrafta sürekli o projeden bahsediyorlar. övenler delisi oluyor. sevmeyenler yine bir kusur buluyor. entelektüel teyzeler ve dayılar başlıyor sanatsal yorumlara, eliştirilere... platforma cüzi bir miktar ödediği için kendini film-dizi eleştirmeni sananlar kötüleyip duruyor dizi şöyle de böyle de. fîlm olsa keşke dizî yapsalardı, dizi olsa keşke film yapsalardı diyip duruyorlar. hikaye umurlarında değil, anlatılmak istenenden kime ne? buldukları kusurla kendilerini bir şey sanıyorlar ama dizideki filmdeki 'havalı' sözleri de paylaşmadan edemiyorlar. film yahut dizi her ne olursa olsun şayet sanat eleştirmeni değilseniz size bir şey katması bakış açınızı geliştirmesi için izlemeniz gerekiyor diye düşünüyorum. bu dizinin 6 bölümünde yapmanız gereken tek şey fatmaya odaklanmaktı. burcu biricik'in dizinin tanıtımı için twitterda paylaştığı yazının son cümlesinde kaldım ben. "bu fatma'nın hikayesidir!" ne metafora gerek var ne de derin incelemelere bana kalırsa sadece fatmaydı dizi. fatmanın hikayesi ya da fatmanın sırtından anlatılan toplumsal mesajlar değildi. peki ya fatma kim?
fatma gerçekten var mı? izleyenler bilir yayınevi yazarın kitabını böyle reddetmişti. seyirciyi kendisiyle yüzleştirdi...
fatma'nın üç defa gittiği yolda sonuncusunda kendini bulmasına tanık olmanız lazımdı. 5.bölümün sonunda fatma oldum ve kendimi buldum o derece içine çekti beni. içimin yağları eridi. bana kalırsa türk dizi standartlarının üstündeydi. kendine hastı.

'bel fıstığı' gündelik hayatta doğrusunu kullanmıyorum bu yanlışı okuduğumdan beri.

uzun zamandır bildiğim ama pahalı ve ulaşılmaz sandığım bir türdü. yanıldığımı farkettiğimden beri başladım bu türe. umarım müptelası olmam. şuanlık favorim spirit finger

bu işi abartıp vesikalık fotoğraf sayısını en son 15e çıkardım. şu an hepsi anı kutusunda sadeceanne ve babamın vesikalığı cüzdanımda.

'beş dakka beşiktaşa'
bir işe başlamadan önce annem söyler hep beni amansız gaza getiren bir cümle. özellikle dakka demeniz gerekiyor o kısmı çok önemli.

bu lafı söyleyen kişi, söylediği kişinin her şeyiyse işte asıl korkunç olan budur.

bety - the queens gambet
hiç betty in sahip olduğu derecede bir yalnızlığı yaşamamış biri olarak bu durumu deneyimlemek isterdim.

beyaz zambaklar ülkesinde
keşke herkese okutabilsem. bütün ülkece oturup bir haftasonu bu kitabı okusak o kadar farklı olucak ki her şey.

şeelaaaleee
lisenin son yılını sürekli bu kelimeyi söyleyerek bitirmiş biri olarak kendine has bir telaffuz istediğine inandığım bir kelimedir..

tadını aldıktan sonra kesinlikle bırakılmayan bir tür. hele bir de tarzlarına ve kultürlerine alıştıysanız her zaman izlediğiniz bir diziniz oluyor. hiç izlemeyenlerin bu batağa hiç girmemesini tavsiye ederim. sevenlerine de etrafınızdaki insanların yorumlarını umursamayın çünkü aşırı rahatlatan ve az da olsa insanı mutlu eden bir şey. yeni türeyen kpop fanları yüzünden çok önyargıyla yakşaşılıyor kdrama izleyenlere.

son günlerde olup biten her şeye karşı hislerime tercüman olan alıntı: "keşke kuruyup kalmış bir kuyu olsaydım ve insanlar içime taş atıyor olsaydı. böylesi daha iyi ve kolay olurdu canlı bir su kaynağı olmaktan." halil cibran-ermişin bahçesi