aysenin_soyledikleri123 yazar profili

çocukluğumun en eğlenceli aktivitesiydi, halı yıkama haftası olurdu, tüm mahalle sırayla halı yıkar ve biz miniklere farklı bir aktivite gibi gelir yardım etme hevesiyle yanıp tutuşurduk halı yıkayan büyüklere.

benim de bir kedim var ve hiç koku duymuyorum, maması dışında rahatsızlık veren bir koku yok kediyle alakalı. söylenildiği gibi temiz arkadaşlar aslında. bizim yediğimiz yemekler de kokuyor sonuçta. kokusuz yiyecek yok arkadaşlar, kedi dostlarımızı sevelim yok kokuyor, yok evler pis kokar gibi efsanelere itibar etmeyelim.

geneli 50 yaş üstü olan kadınlarla bir oratoryo çalışmam oldu, bir hafta sonu çalışmasında pazar sabahı çalışma yerinde sıkıldık erkenden ben uykumu alamamış, bulduğunu giymiş çıkmış bir vaziyette kadınlar saçları gönlü , gayet şık giyimli dinç dinamiktiler. bir an birkaç arkadaş birbirimize bakakkaldik, kendimizi garipsedik.

mide krampları, hep uyumak hissi.

ooo heryere seyahat ediyorsunuz ne güzel , başka şehirler görüyorsun diyorlar, oysa ki gideceğim şehre varmak için onlar mışıl mışıl uyurken gecenin köründe yola cikiyorum sabah işim olan firmaya gelip akşam evime dönmek için koştur koştur yola cikiyorum, şehrin otogarindan ya da yollarından başka gördüğüm yeri yok.

önce yaşananin aşk mı değil mi olduğundan emin olmak gerekir bence.

aldatmak insanın kendine saygı duymaması ile alakalı, kişiliği oturmamış kişinin yapacağı iş. ben de aldatıldım hem de her defasında tesadüfen öğrendim. ne mi yaptım ayrılmadım, ayrılamadim birtakım sebeplerden ötürü, oysa ki hep cevremdekileri yadırgadım neden affediyorlar devam ediyorlar diye, ama affetmiyor insan affetmek ayrı devam etmek ayrı birşey. oysa ki beni değil kendini aldatmış oluyor, ben her halükarda onunla ya da onsuz yaşarım ama o iki yuzlulukle yaşayamıyor. şimdi nasiliz peki? 16 yillik evliliğin verdiği alışkanlıkla yaşıyoruz, ben kendimi kötü hissetmedim hicbirzaman çünkü o kendini aldattı kendine yaptı , çekip gitme cesaretini bulamadı, kuyruğunu sıkıştırdı oturdu. bir daha yapar mı, yalan söyler mi diye paranoya yaşamadım çünkü kafaya takmadım hiç. benim kaybedeceğim birşey yoktu çünkü, o kendi degerini kaybetti. bir insan önce kendine değer vermeli , ne demiş atalarımız değersiz insan yoktur, değerini düşüren insan vardır. başkalarının yaşadıkları karşısında akıl vermek kolay da insan aynı şeyi kendi yaşayınca farklı oluyor.

yemezsen arkandan ağlar...
anne olunca anlarsın...

akrep burcuyum ve sıkı bir dostum, arkadaş olarak uzak durulması dan ziyade bağımlılık yaparım, bensiz olamaz arkadaşlarım.

ayy ne duygusuz yorumlar bunlar, şaşırtın ya z kuşağı falan mısınız?

canım mahallem.

ağlamayan insan mı var canım, herkes ağlar bunun kadını erkeği yoktur.

ağlayan kadın gördüğünde kaçması, uzaklaşması gerekir erkeğin, bir kadın olarak tavsiyem uzak durun öyle kadınlardan. çünkü kadın her türlü tehlikedir, hele de aglayanı çok başınızı ağrıtır.

evet öyle bir psikoloji var bir de çok seversin ne yapsa incinirsin ama hala onunlasındır. her haltı yiyeceğini kırılıp dokulecegini bile bile ağlayıp zorlayarak devam edersin. bu da tedavi edilmesi gereken kabullenilmis çaresizlik sanırım.

bu aralar sık karşılaştığım bir durum. az önce evden çıktım, mahallenin köşesinde hıçkıra hıçkıra ağlayan bir kadın gördüm. telefonla konuşuyor ne yaptım ben ona, beni nasıl aldatır, bana nasıl el kaldırır diye konuşuyor .ahhhh sayın erkekler üzmeyin bu kadınları, aldatiyorsunuz madem yakalanmayın be mübarekler, hele hele kadın yada erkek kimseye şiddet uygulamayın.

izlediğim tek dizi, haluk bilginer olduğu için tabi ki.

bir geyşanın anıları, amerikalı yazar arthur golden'ın 1997'de yayımlanan bir tarihî romanı. kitap, birinci şahıs anlatıcı gözünden kyoto, japonya'da yaşayan bir geyşanın ıı. dünya savaşı öncesi ve sonrasındaki kurgusal hikâyesini anlatır. romanın film versiyonu 2005'te gösterime girmiştir.
kitabını okudum ve filmini izledim. enteresan gelenekler.

iyi ne demek, melek gibiyim. keşke benden bir sürü olsa.

ölememek olsa gerek