mahallede yıkanan halılar

eskiden mahallelerde halı yıkanırdı. genç kadınlar kendilerine göre nispeten yaşlı olanlara yardım ederdi. biz çocuklar için ise suyla oynamak yada halı fırçalamak mükemmel bir oyun deneyimiydi. mutluluk, samimiyet, birlik ve beraberlik gibi değerler ise o yıkanan halıların sularıyla aktı ve gitti.

benim yıkayasım geliyor ama maalesef artık kuru temizlemeciye veriyoruz 50 liraya

eskiden kadınların terapisi, çocukların eğlencesiydi

su israfıdır. su hayattır. halı temizliği için bu işi profesyonel yapan yıkamacıları tercih ediniz. çok az su ile yıkanıp evinize geri getirirler.

(bkz: downblouse)

artık genel olarak insanlar yapmıyor. güveni, samimiyeti, o mutlu yılları, birlik beraberliği çaldılar daha doğrusu insanlar makinelere teslim etti bu samimiyeti.

çok iyi hatırlarım ki o zamanlar da çocuk olarak, ben de halı yıkanırken suyla oynardım, el fırçasıyla güzelce halıyı ovalar-fırçalardım, suyunu da aynı fırçayla çekerdim.

neyse ki köye gidince, evin sultanları bu sevdadan vazgeçmeyip kendi elleriyle misler gibi tertemiz yıkıyor halıları.

denildiği gibi halı yıkamak kadınlar için bir terapi, çocuklar için bir eğlenceydi. büyüdük, bizim için artık temizlik ve ferahlamadır. *

parası çok olan, su kuyusu olan, eğlenmek isteyen yıkasın bizi ilgilendirmez de apartman da yaşayıp evinde elektrik süpürgesi bulunan insanların, halı ve türevlerini balkondan aşağıya silkelemelerini hiç doğru bulmuyor, kendilerini kınıyorum.

çocukluğumun en eğlenceli aktivitesiydi, halı yıkama haftası olurdu, tüm mahalle sırayla halı yıkar ve biz miniklere farklı bir aktivite gibi gelir yardım etme hevesiyle yanıp tutuşurduk halı yıkayan büyüklere.

hiç yapmadığım eylem.
hatta bunun için kaynanamla bile kavga ettim.
ben öyle biri değilim, olmam dedim,
direndim yıkamadım.
hoş şeyler olmadı ama
olsun.
hâlâ yaptığımın arkasındayım.
benim gibilerin sayesinde halı yıkama sektörü gelişti,
fena mı oldu, hayır.
yaşasın halı yıkamacılar.