bana bir bade doldur yazar profili

bu hikayeyi olur da bir yerde yazar olursam yazacağım diye saklı tutuyor, kimseciklere anlatmıyordum. kısmet burayaymış, hazırsanız başlayalım.

efendim olay bir arkadaşımın arkadaşının başından geçiyor. ister inanın ister inanmayın ama hikayenin kahramanı ben değilim. söylenilene göre 2-3 yaşlarımdayken tuvalet eğitimimi tamamlamış vede altıma sıçmayı bırakmışım. elbette biraz sonra anlatacağım hikayenin kahramanı da ne mütemadiyen altına sıçan biri ne de yaşı itibarıyla altına sıçması olağan karşılanan biri.

biliyorsunuz olmadık yerde gelen tuvalet ihtiyacı hepimizin korkulu rüyası. özellikle şehirlerarası otobüs yolculuklarında bu mevzunun gerginliğini yaşamayan olmamıştır. otobüste çok cool görünen tiplerin hepsinin aklında aynı kaygı vardır: "ya kakam gelirse"

anlatacağım olay da şehirlerarası otobüs yolculuğunda geçiyor. otobüs yola çıkalı yarım saat olmadan arkadaşımızın yoğun bir şekilde büyük abdest ihtiyacı hasıl oluyor. iyiden iyiye sıkışınca silsileyi bozmadan öncelikle durumu muavine izah ediyor. tahmin edeceğiniz üzere muavinin cevabı: "abi daha yeni yola çıktık duramayız" şeklinde oluyor.

bizimkisi tutmaya çalışsa da nafile, içi içine sığmıyor. bu defa bir üst merci olan kaptan şoförümüze rica da bulunuyor ancak aynı cevabı alıyor. koltuğuna geçip vücuduna hakim olmaya çalışıyor ve fakat bir süre sonra o anın geldiğini anlıyor: ya otobüs duracak ya da altına sıçacak. üçüncü bir seçenek yok.

gel gelelim yakınlarda mola yeri yok ve durum çok acil. hemen burda durun yoksa altıma sıçacağım diyor. biliyorsunuz, olay "durmazsanız buraya sıçıcam" noktasına geldiğinde, ne muavinin ne de şoförün durmaktan başka çaresi kalmıyor. çünkü bir yolcu bütün gururunu ayaklar altına alıp otobanın ortasında otobüsü durdurmayı göze alıyorsa durum çok ciddidir.

otobüs hemen kenara çekiyor ve arkadaşımız hızla otobüsten inip bariyerleri aşarak çalıların arkasına koşuyor. ancak o anın telaşıyla gözü bir şey görmediğinden çalılıkların arkasındaki yamacı fark etmiyor ve yokuş aşağı yuvarlamaya başlıyor. bu sırada yaşadığı korkuyla birlikte vücudunun tüm kontrolünü kaybediyor ve bir yandan meçhule doğru yuvarlanırken diğer yandan da altına sıçıyor.

yuvarlanarak altına sıçarken aklından binbir türlü düşünce geçiyor. ölüm korkusu ve ihtimalinin yanı sıra bu ihtimal gerçekleşmese dahi içinde bulunduğu altına sıçmış olma hali. sıçayım böyle işin içine :)

#3391519

hilal taktiğinin alternatif kullanım alanlarından biri de kız popülasyonunun düşük olduğu clublardır. gel gelelim savaş alanında oldukça başarılı olan bu taktik clubta bir o kadar başarısızdır. yine de "hep dene daha iyi ol" mottosuyla kullanımına yaygın bir şekilde devam edildiği bilinmektedir.

anladığım kadarıyla büyüklerimizin kerhane çıkışında yediği ve bundan mütevellit müstehcen bir isim takma ihtiyacı hissettiği tatlı türü.

çocukluğunda "yaz tatillerini" esnaf babanın yanında çalışmakla geçiren şahsım açısından ise iş çıkışlarında yenilen tatlı türüdür.

anlıyoruz ki, sandviç kuşağı büyüklerimizle bizim "çalışma" anlayışımız da farklıymış.

eskiden dağ yollarının eşeklere çizdirildiği rivayet edilir. bizim ancak navigasyon yardımıyla oluşturabildiğimiz rotaları, eşekler teknoloji yardımı olmadan ve hatta varış noktasını görmeden kafadan çiziyorlarmış.

yanisi, biz çizili yolu takip ederken, eşekler takip edeceğimiz yolu çiziyorlarmış. bu ileri görüşlülük değil de nedir?

batı kültürü bireyselken bizim kültürümüz insan ilişkilerine daha bağlıdır. bu özelliğin artıları ve eksileri vardır. konumuz özelinde artılarından biri, batılılara kıyasla insani anlamda daha paylaşımcı olmamız ve yurdum insanının kendini yalnız hissetme olasılığının daha düşük olmasıdır. iyi günde kötü günde yanımızda olacak birileri vardır.

türk kadını da böyledir işte. daha fazla duyguyu paylaşabilirsin. iyi gününde seninle mutlu olur, kötü gününde seninle birlikte üzgün. gerek partner gerekse de ebeveyn rolünde daha destekleyicidir. özellikle bu toplum içinde doğup büyüyen biri için batının daha yüzeysel ve bireysel ilişkilerine adapte olmak zordur. çünkü ancak deneyimleyince anlıyoruz ki bu özellikler bizim iliklerimize kadar işlemiş.*

şöyle ki, eğer yersiz korku ve kaygı yaşıyorsanız "en kötü ne olabilir" sorusunu kendinize yöneltmeniz faydalı olabiliyor. tabii bu soruyu felaket tellalı misali en kötü olasılıklarla cevaplandırmanız gerekiyor.

sonra bir bakıyorsunuz, aslında "çoğu zaman" o kadar da kaygılanmanızı gerektiren bir durum yokmuş.

öğrencileri dümbelekler ve zırtapozlar olarak ikiye ayırabiliriz.

zırtapozlar çoğumuzun dahil olduğu gruptur ki bunlar sürünün ayrılmaz bir parçası olup anı yaşamayı tercih eden tiplerdendir. genellikle farkındalık düzeyi düşük olan zırtapozlar, yalnızca sınav dönemi ders çalışmaları ve geleceğe yönelik herhangi bir planlarının olmamasıyla bilinirler.

dümbelekler ise inek olarak tabir edilen ancak çoğunlukla mor inek statüsüne erişemeyen tiplerdir. bunların hobileri arasında hocaları yalamak ve ders notlarını paylaşmamak bulunur. ortalama zeka seviyeleri zırtapozlardan düşük olmakla birlikte çalışkanlıkları nedeniyle okul hayatında bir adım önde olurlar.

gel gelelim, dümbeleklerin karakteristik özelliklerini kendi zekalarıyla birleştiren, öğrenciliği yüksek not almaktan ibaret görmeyen, birden fazla alanda kendini geliştiren ve fark yaratan tipler vardır ki bu gibiler nirvanaya ulaşan dümbelek misali, yeni ve alternatif bir öğrenci türünü oluştururlar.

her daim değilse de bazen acımasız olmak gerekir. mesela hırlıya hırsıza ya da zırtapozlara karşı acımasız olmalı insan. herkese mavi boncuk dağıtanlar da en az narsist ve empati yoksunu acımasızlar kadar zararlıdır topluma.