başkası olarak kendisi yazar profili

eskiden bir iki tv, sinema yıldızı olurdu ama ınstagram 'da o kadar çok güzel kadın var ki bazılarından daha güzel sinema yıldızı falan yok gerçekten. tabi bunlar ekran büyüsü hep, imaj, hayal dünyası. yine de en güzeli sevdiğiniz kadındır.

bsg daha iyi bence. bu şekilde herkes kendini vasat üstü sayıp birbirine böyle diyor. hem vasatlık kötü bir şey değil; kötü olan gerizekalılık, oçluğu.

(bkz: vasat)

buradan

(bkz: uğruna ağladığım dondurmayı başkasının yalaması)

uğruna o kadar ağladım, gözyaşı döktüm, hastayım diye almadılar.

arabic blues yapan bahreynli bir gitarist. iki gündür dinliyorum şu parçayı:

buradan

araplar bizi geçiyor mu yoksa ya :(

bu coğrafyada yaşayan "parasız erkek"ler için gerçekten yaralayıcı bir söz. erkeğin erkekliğine saldıran, erkeği bir manada hadım eden bir söz. ama neden böyle? bunu yazarken anlamaya çalışacağım.

kendimden yola çıkayım: küçük yaşlardan itibaren hem babam hem de babannem tarafından ağır bir şekilde para kazanma kaygısı ile büyüdük kardeşimle. şehrin daha şehirli kısmında yaşıyorduk. babannem gecekonduda yaşıyor, babamsa annem sayesinde, veya ona göre "yüzünden", bu mahalleye gelmişti. babannem de babam da şehirli bebeler gibi yumuşak mizaçlı olmamızdan endişe ediyorlardı. bu endişenin altında hem kendilerini düşük hissetmeleri hem de onlara yabancılaşmamız ve yine ilk nedenden ötürü şehirlilere benzeyip onları hakir görmemiz vardı bence. bu açıdan amcamın oğlu ile kıyaslandık hep. ona göre daha zayıf, daha beceriksiz görüldük hep. bu bize dibine kadar hissettirildi. o gecekonduda yetişti, büyüdü. ortaokulda metal müzikle tanıştığımda heyecanlanıp ona da dinletmek istemiştim. dinlemişti ama bendeki kadar heyecan uyandırmamıştı. ben bizim mahallede odtü 'lü tarık abiye özeniyordum, o onların mahalledeki ilçe ülkü ocağı başkanı ramazan abisine özeniyordu. şimdiye gelecek olursak onun parayla arası bir şekilde daha iyi: evi, arabası, arsası falan var. zor bir hayat yaşadı ama babannemlerin benimsediği türden bir yaşam kurdu kendine, evlendi, iki çocuğu var. ben iki sene önce bir araba alabildim başka bir varlığım yok. bekarım, geçen elektro gitar aldım falan. babamla babannemin bu tavrı yüzünden paranın kendisinden uzunca bir süre nefret ettim. son üç dört senedir nefret etmiyorum.

bu söz bana bizimkilerin tavrını hatırlatıyor daha çok. hatta tam da bizimkilerin edeceği türden bir laf. artık diyemezler tabi. ama bu tavırları bizi o kadar çok yaraladı ki zamanında. kardeşimin de benim de iyileşmemiz çok zaman aldı. hala da azıcık bir para sorunum olsa kendimi zayıf, güçsüz, beceriksiz, işe yaramaz hissediyorum. yürüyüşüm bile değişiyor, postürüm bozuluyor.

meseleyi umduğum şekilde anlayamadım ama şöyle ki: toplum sizin dürüst, çalışkan, iyi bir insan olarak yetişmenizi ister ve sonrasında tam da bu nitelikleri kazandığınız için zayıf düştüğünüzde sizi aşağılamaya, yok etmeye çalışır. iyi bir insan olmazsanız cehenneme gideceğinize inandırırlar, zayıf bir insana ise cehennem hayatı yaşatırlar.

eyyorlamam bu kadar, iyi akşamlar.

nbc der ki:

mutluluğun başka yerde olduğu avuntusu

(bkz: bağlanma problemlerim var demenin alternatif yolları)

"the straight story" filminde alvin straight 'in yolda yağmur bastırınca aracını (çim biçme makinesi ile seyahat ediyor) bir barakanın altına çekip puro içerken keyifle yağmuru izlediği sahne aklıma geliyor. ben de seviyorum gök gürültülü, yağışlı havaları. puroyu sevmiyorum ama sigarayı severdim, yağmur yağınca bu sahne de aklıma gelir sigara içerdim. artık sigarayı sevmiyorum pek, eskisi kadar romantik de değilim. yine de severim yağışlı havaları. bazen neyi sevip sevmediğimi karıştırıyorum gerçi.

ulan dinleye dinleye ateist olduğum şarkı meğer o anlama gelmiyormuş. kim verecek bunun hesabını şimdi?

"beni beğeneni ben beğenmem, benim beğendiğim ise beni beğenmez."

r,t,ê üçlüsü - seni sevmek için ölmek mi lazım (live at akkuyu nuclear power plant)

soundcloud 'da şöyle düzenlemeleri olan harika insan:

r,t,ê üçlüsü - seni sevmek için ölmek mi lazım (live at akkuyu nuclear power plant)

instagramda kaydırarak olmuyor ama hayat da zor yani napalım kendimizi mi keselim?

stres babacım stres

genellikle erkekler babalarından nefret ediyor ve genellikle de haklılar. aslında ebeveynlerinden nefret eden her çocuk haklı muhtemelen. kan bağı dedikleri şey yüzünden ama yine de her türlü bencilce sebeplerden ötürü bu ilişkiler tarafların ölümüne dek sürmek durumunda kalıyor.

nefret etmek insana iyi geliyor. olumlu manada iyi gelmiyor tabi, iyi hissettiriyor daha doğru. bütün sorumlulukları meşru bir şekilde bir nefret objesine aktarabilirseniz bu sizi "özgür", iradenizi sakat bırakıyor. bu yüzden duyduğunuz nefret büyüme krizinizin sonsuza dek sürmesine sebep olabilir. benim yaşadıklarımdan anladığım kadarıyla ulaşabildiğim sonuç bu oldu.

yakın zamanda şöyle de bir şey yazmıştım konuyla ilgili: #3551847

(bkz: bağlanma problemlerim var demenin alternatif yolları)

benden daha iyilerine layıksın.

değildir ya, net.

carry on wayward son, kansas