binincitekil yazar profili

bozuştuk, barışamıyoruz bir türlü.

gün içinde bir anda deniz üstü köpürür söylemeye başlıyorum ve sonra geçiyor. garip.

ömrü kısa renkli kelebekler gibi ateşe uçarız belki.

son bizim başlangıçlara taktığımız kötümser bi his.

bazı ruhlar evvelden aşinadır birbirlerine.

ıslak sokaklar mevsimindeyiz artık,
bu kalabalık şehre hüzün yağar bu zamanlar.
yalnızlık yağar caddelerine...

cümleler olsa da çok enfes.

bu şehir / abdullah özdoğan

ıssız yerlerde kendin için bir evren ol.

bavulunu hazırla, gidiyoruz.

bence kesinlikle olabilen bir şey, biz insanlar her şeyle dalga geçip hiçbir şeye inanmadığımız için bu cevheri kaçırıyoruz.

var ama kendinden haberi yok. en kötüsü de bu ya.

kar tanelerinin arasına gizlenmiş bir yağmur damlası gibiyim.

herkes gibi sıradanlaşmaya çalışıyorum,

bunu başaramayan milyonlarca yağmur damlasının arasında kayboluyorum.

herkes gibi sıradanlaşmaya çalışıyorum,

başarmak istiyorum, sonra bir kar tanesi bana karışıyor ve yok oluyorum.

bana ait bir şiir, adı "bir yağmur damlası"

bir trende olmak istiyorum. olduğum yerden fazlasıyla uzakta, penceremden denizi görebilmek, nefes aldığımda o kokuyu hissetmek istiyorum. sanırım çok şey istiyorum, bir hayal gibi, düşününce hayalden daha da yakın geliyor.

bir trende olmak istiyorum, çantamı bile almadan kaçmak istiyorum bu şehirden. üzerimde bıraktığı o kötü hisleri de orada bırakıp arkama dahi bakmak istemiyorum. kulaklarımda hafif bir müzik eşliğinde bulutları izlemek istiyorum. kimsenin dokunamadığı, haberinin bile olmadığı hislerimi büyütmek istiyorum. içimde yaşamak her ne kadar zor da olsa bu o hisleri daha da özel kılıyor. bazı şeyi saklamanın en iyi yolu, onu herkesin görebileceği bir yere koymaktır. herkesin gözü önünde yaşasam da içimde olanı, sakladığım şeyi bilmiyorlar. onlar göz ardı ediyorlar. ancak bilmiyorlar ki "insanın göz ardı ettiği şeyleri görmek, sonuca ulaşmanın ilk kuralıdır."

bir trende olmak istiyorum. bu trenin son seferi, bir daha geldiği yere gitmeyen, geldiği yeri unutan.

istanbul'da evimden bunu yapabiliyorum, sanırım çok fazla şanslıyım.

sen de bir gram hatırım yok mu hiç?
beni yarım bırakırken söyle sen tam oldun mu?

bir beni sevmedin / yol boyunca

çünkü ben seni özlediğimde rüzgara fısıldıyorum. dışarıya çık gör bak, rüzgar nasıl esiyor...

anısı olan şarkının radyoda hiç beklenmeyen bir anda denk gelmesi.

halkımızdan beklenen hareketler, artık şaşırmıyorum. o kadar olay oluyor ki, manasız ve aptalca artık alıyoruz.

şaka mıdır ya? bu nasıl bir kafa yapısı gerçekten. bıraksınlar o hakimlik koltuğunu defolup gitsinler, kendi çocuklarını bu sebeple öldürseler aynı kararı verirler miydi acaba?

(bkz: merdiven altı terapi)

hayatım bir mezardı, ruhum içindeki ceset.

(bkz: bir delinin anıları)