bipolardan hallice yazar profili

çok seviyorum lan.

dışlanmış, yabancılaştırılmış, geçmişinde dram olan, küllendi bu dedikleri, olmaz artık dedikleri çocuklara şans veririz. dünyayı yenmeleri için, kaderlerine isyan için, bunları onlara yapanlardan intikam almak için..

melo, denayer, onyekuru, icardi, osimhen ve daha nicesi..

biz intikamını almak isteyenlerin, ayağa kalkmak isteyenlerin takımıyız..

kabile'de güne bu şarkı ile başlarız.
tavsiye ederim, deneyin.

şeytan ile allah'ın girdiği iddidanın piyonu olmak.

not: bu hususta tarafsızım.

sabahleyin saat 7'de kalkarım.
2 bardak su içerim.
ondan sonra bir yatarım.
7.30 ajansını dinlerim.
7.30 ajansı bittikten sonra tıraş olurum.
o günün meyvesi neyse getirirler işte elma mıdır armut mudur onu yerim.
ondan sonra tam 9'da işe başlarım evde.
9:40 civlarında normal sözlük okurum.
sonra sekreterim eve gelir.
1'e kadar çalışırız.
gazeteleri okuruz.
bana ait gelen evraklar varsa onları okuruz.
gazetelerde de en çok şeyi okurum ilanları falan okumam hiç, ekonomik ve politik havadisleri okurum.
saat tam 1'de yemeğe otururuz.
yemeği yerim, yemekten sonra yatarım 1 saat.
ondan sonra bir namaz kılarım, ondan sonra işime giderim.
akşam eve gelirim, evde bir kadeh viski içerim ya da cintonik içerim.
ondan sonra yemeğimi yerim.
3 ajansı da takip ederim 7, 7.30 ve 8'i.
saat 10.30'da yatağa girerim.
uyurum 8 saat, yatakta kalırım uyuyum uyumayım, uyuyana kadar sözlükte takılırım.
şimdiye kadar şaşmadı inşallah bundan sonra da şaşmaz.

bu da mı var ya!

geçmez dediğin günlerin kaçıncı yarınındasın?

overthink saati gelenlere..

son demler.

2019 senesinde hayatımda hiç gitmediğim izmir gaziemir'de kırmızı ışık cezası yedim.

arabam ankara'da, ben ankara'da ama ceza izmir'den geliyor.
ankara'nın en güzel tarafı da budur, var olmadığın ilden yediğin cezanın ankara'ya gelişi.

neyse izmir bölge trafik denetleme şube müdürlüğüne ulaştım durumu anlattım, ceza evrakını mail attım.
geri dönüş yaptılar sağolsunlar ancak cevapları aynen şu şekildeydi; "cezayı yazan memur arkadaş ben gördüysem doğru görüşümdür diyor isterseniz itiraz edebilirsiniz."

ettim tabi itiraz. hatta üşenmedim cezayı yediğim gün ve saatinde geçmiş olduğum güzergahta bazı esnaf kameralarından kayıtlar aldım. alenen o yollardan geçtiğim o gün izmir'de bulunmadığımı ispat ettim ve adliyeye ilettim.

iki hafta sonra gelen resmi cevap da şu şekilde: "belirtilmiş olduğunuz video kayıtları sistemimizdeki mobese kameralarından alınan kayıtlar ile uyuşmamaktadır."

velhasıl hem yalancı olduk, hem cezayı misliyle ödedik.

yani demem o ki; bu devlet vatandaşını silkmek isterse önünde hiç bir kuvvet duramaz, hiç bir ispat-kanıt geçerli olmaz, oldurmazlar.

çünkü bu devlet tam 25 senedir yozlaşmış ve liyakatsizliğe bulanmış bir şekilde varlığını sürdürüyor.

özellikle belirtmeme gerek yok sanırım.

madem öyle..

kendisini insan sanıyor.


bu da başka bir günden insan halleri.

milan - opel 1994-2006



liverpool - carlsberg 1992-2010



galatasaray - marshall 1998-2000



real madrid - teka 1990-2001




parma - parmalat 1990-2003



borussia dortmund - die continentale 1986-1999



chelsea - samsung 2005-2015



barcelona - unicef 2006-2011



arsenal - o² 2002-2006



fenerbahçe - avea 2001-2012




beşiktaş - beko 1988-2005

black elf

bu kadar gerilmek iyi değil, sal biraz insanlar eğleniyor.

90'larda, 2000'lerin başında çocukluğunu yaşayanlar iyi bilir. yaz demek; sokakta akşama kadar oynamak, arada eve girip anne terliği yemeden soğuk bir su içip geri çıkmaktı. en büyük lüksümüz vantilatördü, o da sıcak havayı yüzümüze üflerdi sadece.

o dönemler mesela temmuz sıcağı dediğin bir haftalık, bilemedin on günlük bir mevzuydu. o bunaltıcı günler gelir, terletir, sonra bir akşamüstü rüzgarı eser, bir yaz yağmuru patlar ve hayat normale dönerdi.
peki ne değişti de, o tatlı yaz meltemlerinin yerini sahra çölünden fön makinesiyle üfleniyormuş gibi bir hava aldı?

mesele aslında dedelerimizin dedelerinin zamanına, sanayi devrimi'ne kadar uzanıyor. o günden beri insanoğlu olarak müthiş bir hızla enerji üretmek, ulaşım sağlamak ve fabrikalar çalıştırmak için durmadan fosil yakıtları, yani kömürü, petrolü ve doğal gazı yaktık. hala da buna devam ediyoruz. bu yakma işlemi, atmosfere devasa miktarlarda karbondioksit pompaladı. bu gazın şöyle kötü bir huyu var; güneş ışınlarının içeri girmesine izin veriyor ama yeryüzünden yansıyan ısının uzaya kaçmasını engelliyor. tıpkı bir arabanın camlarının, güneş altında içini fırına çevirmesi gibi, atmosferdeki bu ekstra karbondioksit katmanı da gezegeni yavaş yavaş ısıtan görünmez bir cam görevi görüyor.

işin içine bir de gezegenin doğal klimaları olan ormanları acımasızca yok etmemizi ekleyon. ağaçlar, havadaki karbondioksiti emen en büyük müttefikimizdi. biz hem atmosfere daha çok duman salıp hem de o dumanı temizleyecek mekanizmayı ortadan kaldırarak adeta kendi bindiğimiz dalı kestik.

işin en can sıkıcı kısmı ise bu sorunu düzeltmek için geç kalmış olabileceğimiz. yani bugün sihirli bir şekilde tüm emisyonları sıfırlasak bile, atmosfere çoktan saldığımız ve orada biriken gazlar daha onlarca yıl boyunca gezegeni ısıtmaya devam edecek. bu, yokuş aşağı ilerleyen dev bir tankeri durdurmaya çalışmak gibi, motoru kapattıktan sonra bile kilometrelerce ilerlemeye devam eder.

işte o her yaz biraz daha çekilmez hale gelen sıcaklar, buharlaşan barajlar, kuruyan topraklar ve "bu nem nedir arkadaş!" isyanlarımız, hep bu yüz-yüz elli yıllık birikimin bize kestiği faturanın bir parçası.

o yüzden aranızda benim gibi "eskiden böyle değildi" diyen varsa sonuna kadar haklı, gerçekten de değildi. ve ne yazık ki, gidişatı yavaşlatmak için topyekün bir çabaya girmezsek, gelecek yıllar da eskisinden daha serin olmayacak.

vona, her daim..

thomas jefferson hipodromundan hepinize tekrar merhaba değerli yarışseverler. büyük new york koşusunun 6. ayağı başlamak üzere. manhattan'da bugün hava kapalı, az önceki yağmurdan sonra kum pistte yer yer su birikintileri oluştu.

evet artık atlar padoktan ayrılıyor, hakemler de yerini alıyor. heyecan üst düzeyde. atlar starting box'a girerken bu kıran kırana 2400 koşusu için her şey hazır. yarışın favorilerinden kamşat, bugün dış starttan başlıyor.

atlar start hakemi emrine girdiler. start verildi ve yarış başladı.

orta kulvardan 7 numaralı rüşvet liderliği alıyor. 5 numaralı ütü hemen sağrısında, iki boy kadar geride 3 numaralı baby believe me i will always love you no matter what geliyor. ismi çok uzun olduğu için biraz hızlı söylemek zorunda kalıyorum sevgili dinleyiciler. en iç kulvardan 11 numaralı emre çalış'ın atağı var. her zaman favori bir türk safkanı. 4 numaralı piyon ve bir buçuk boy arkasında intikam başa baş gidiyor. 20 boy kadar geride daisy'nin çabaladığını görüyorum.

en iç kulvardan 6 numaralı mazeret girmek istiyor, 3 numaralı baby believe me i will always love you no matter what bir boy kadar geriye düştü. bu safkanın adı çok uzun olduğu için bundan sonra izninizle ona i will always love you diyeceğim sevgili yarışseverler.

800 startı geçilirken 5 numaralı kokoreç, 2 numaralı kravat ve 9 numaralı otopark üç boy kadar önde gidiyor. 11 numaralı santaj'dan güçlü bir atak görüyorum. 3 numaralı i will always love you'nun sağrısına giriyor.

dış kulvarda 10 numaralı ekardompe'yi görüyoruz. ekmek arası domates peynirin kısaltması olarak da bilinen bu arap atı yarışın 4 numaralı favorisi sayın seyirciler.

evet 1000 startı da geçiliyor. 4 numaralı piyon kaçıyor, 2 numaralı vibroş patlo kovalıyor. yarışı 2 boy kadar farkla 3 numaralı i will always love you götürüyor. bu şekilde de çok uzun olduğu için ben en iyisi ona i will diyeyim.

bu arada 8 numaralı daisy aniden duruyor. çok ilginç. yarış tüm hızıyla devam ederken daisy sağrısının üstüne devriliyor, ve yarış hakemleri piste iniyor sevgili seyirciler.

son düzlüğe girilirken 18 numaralı pelvis en dış kulvardan müthiş bir atak yapıyor. i will arayı 2 boy daha açmış durumda. şantaj gerilere düşerken, 11 numaralı emre çalış son 300'e girerken atakta.

şimdi i will ve piyon başa baş gidiyor sevgi yarışseverler. müthiş bir mücadele izliyoruz. son 100'e giriliyor ve orta kulvardan kopup gelen 15 numaralı douglas, i will'i yakalıyor.

son 50 ve i will ile 14 numaralı vulva'nın inanılmaz çekişmesi var!

i will! i will! i wiiiiiill!. yarışın galibi 3 numaralı baby believe me i will always love you no matter what oluyor! müthiş bir koşu oldu.

bu arada saha hakemleri daisy'nin öldüğünü işaret ediyorlar. toprağın bol olsun daisy diyoruz, yarışseverlere yaşattığın her şey için teşekkürler..

ufak bir kesitini yazayım buraya;

-ismet bizim kime borcumuz var?
-naciye teyzeye var, onun karısı osman amcaya var!

naciye teyzenin karısı osman amca!

tebrikler kardeşim ofansif mizaha yeni bir anlayış getirdin.

ophelia, hamlet’in içinde yan karakter diye geçer ama aslında hepimizin tanıdığı birini andırır. sessiz, kırılgan, kimseyle uğraşmayan; sevmek isteyen ama hep başkalarının kararlarına boyun eğmek zorunda kalan biri. herkes onun adına konuşur. babası, abisi, sevdiği adam.. ama kimse gerçekten onun ne hissettiğini sormaz.

halbuki ophelia sadece sevilmek istiyordu. hem de tertemiz bir kalple. ama her yer tehlike doluydu. babası "hamlet’e güvenme" dedi, hamlet bazen sevdi, bazen itti, bazen aşağıladı. aklı karıştı kızın. sonra bir gün babası öldü, hamlet de tamamen uzaklaştı. ophelia da yavaş yavaş kendi içine kapandı. o kadar içine kapandı ki, sonunda aklı da orada kaldı.

delirdi dediler. belki de sadece dünyayla olan bağlantısını kendi istediği gibi kurmaya çalıştı. çiçeklerle konuştu, şarkılar söyledi, anlamlı anlamsız şeyler anlattı. ama belki de tek yaptığı içindekileri dökmekti. kimse anlamadı çünkü herkes onu zaten çoktan gözden çıkarmıştı.

ve sonra nasıl öldüğü sahnede gösterilmese de elbiseleri önce suyun üstünde tutar onu, sanki su bile "biraz daha kal" der gibi. ama dünya gibi su da taşıyamaz onu fazla. sessizce batar. kimse tutmaz elinden.

ophelia’nın hikayesi, içimizdeki o kırılgan yanımıza dokunuyor. sevgisizlikten, ilgisizlikten, önemsenmemekten yavaş yavaş dağılan bir ruh. herkesin gözü önünde olup da kimsenin gerçekten görmediği insanlar gibi.

yani bazen birine delirdi deriz, ama belki de sadece çok fazla susmak zorunda kaldığı için artık kendi dilinde konuşuyordur. ophelia da öyleydi işte. anlatmak istedi, anlatamadı. kimse dinlemedi. sonra da yok oldu gitti.