yaşamanın amacı

yüzyıllardır çözülemeyen sorudur. bir müslüman olarak dindeki cevap beni tam olarak tatmin etmez. ateistlerin ise en çetin sorusudur.

ölmektir.

gelecek aslında gelmesini beklediğimiz şey değilmiş.

vergi vermektir. devlet kabul etsin.*

yaşamak.

ah bir bilsem neler yapacam dedirten başlık

yaşamanın amacı hayatta kalmaktır ve kendi genlerini devam ettirmektir. hayatta kalmak için kendi yeteneklerine ve kapasitesine başvurmak zorunda olmayan ve büyük bir makinenin küçük bir dişlisi haline gelmiş medeni insanlar yaşamın amacının ne olduğunu arayıp dururlar. bu yüzden ruhsal aydınlanma, spiritüel bilinçlenme, tasavvuf, taoizm ve benzerleri ile yaşama bir anlam katmaya çalışırlar. fakat kuzey kutbunda yiyecek birşeyler bulmak için didinip duran bir eskimonun yaşamın anlamı ne diye durup düşünüceğini pek zannetmiyorum. onun için yaşamın anlamı gayet açıktır; hayatta kalmak, bunun için çaba harcamak ve bunu devam ettirmek.

yoktur, insan kendine bir amacı olduğunu telkin edip buna inanmak ister.işte bu yüzden arar, sorgular, amaçsız bir yaşamın var olamayacağını düşünür. amaçsız yaşamı, var olmanın getirdiği siyah beyazlığı kendi amacı ya da düşünceleri ile renklendirmek ister oysaki varoluş ve yok oluşları bir yaprağınkiyle aynıdır. sonbaharda dökülür, toprağa karışır onu kendisi ile besler ilkbaharda ondan sonraki bitkilere besin olur. belki de amaç budur döngünün sürekliliğini sağlamaktır. ancak benim inanmış olduğum amaç bir amacın var olmamasıdır, var oluşum amaçsız ancak yaşayışım için benim var ettiğim bir amacım vardır.

içeriği değişse de sonu herkes için aynıdır. amacınız ne olursa olsun sonunda hiçlik vardır.

muhtemelen cevabını hiçbir zaman bulamayacağım sorudur.

öğrenmek, öğretmek.

dünyadan yeterli verimi alıp okuyabildiğim kadar kitap okumak, izleyebildiğim kadar film/dizi izlemek, dinleyebildiğim kadar müzik dinlemek ve öğrenebildiğim kadar çok bilgiyi öğrenip bunların hepsini hayatımda ve mesleğimde kullanıp insanlara yardım etmek, dünyada iyi bir iz bırakmak. ve bu dünyada gerçek aşkı deneyimlesem güzel olabilir.

sorgulayarak ve öğrenerek bir sonuca ulaşmaya çalışmak

yaşamın amacı ölmektir.

kendini gerçekleştirmektir, genelde. iyinin, güzelin, doğrunun, adaletin önemini işlemek, aktarmaktır.

bu ara döne döne aradığımdır.

yaşamanın amacı, bir sabah uyanıp hiçbir şeyin yolunda olmayacağı gerçeğini kabullenmeden evvel "tekrarlar üzerine kısa bir film," adında kısa bir filmi izlemektir.

(bkz: raison d'etre)
ne olduğundan önce, olup olmadığı sorgulanabilecek durum.

eğer bu dünyaya üstün bir varlık tarafından gönderildiysek, amacımızı belirleyen de o mu? yok eğer sadece bir dizi çılgın ihtimalin bir araya gelmesiyle bilinç kazanan varlıklarsak, var oluşumuzda olduğumuz gibi, anlam arayışımızda da yapayalnız mıyız?

bu dünyaya gelirken, doğmak isteyip istemediğimiz, ırkımız, ailemiz, içine doğduğumuz ortam, bunların hiçbirini biz seçmedik, kısa ya da uzun çubuklar bizim yerimize çekildi.

kartları dağıtılmış bir oyunda, bütün olayımız elimizi en iyi şekilde kullanıp, en az zararla çıkmak mı?

peki ya oynamak istemeyenler? oyunun kurallarından hoşnut olmayanlar?

işin tuhaf yanı, insan olarak doğmayı isteyip istemediğimi bile sorguluyorum bazen. duygusal, hormonal, egosuyla durmadan savaşan bir zihin, benimle işbirliği yaptığı kadar, bana engeller çıkaran bir zihin.

amacımızı bizim seçebilmemiz için, kendimizle alakalı bütün değişkenleri de tıpkı bir rpg oynar gibi, bizim seçebilmemiz gerekmez mi?

dünyaya gelince amaç olmasada yaşıyor insan. intihar edecek kadar hasta olmadığın sürece.

yaşamı güzelleştirmek için amaçlandırmak vardır. yaşıyoruz madem şu amaç için yaşayalım diyerek kendini motive etme şeklidir.

amacı yaşatmak.

amaç kişiden kişiye değişir, orasına karışmam.