bodhisunya yazar profili

''dünyadan nefret etme ve küçümseme hakkına sahip bir adam varsa, o benim, çalışmam hem nefreti hem de ona küfür eden hendekleri soluyor, bu da onu çirkin işlerin arasına sokuyor.''
a. caraco, ma confession, p. 70

mizantropun düşüşü

kitlesel yok oluşuz nefret hiçbir şeyi karşılamıyor! kendinden bahseden hastalar ilkin parçalanmayı duyamayacaklar olmalı. simbiyotik böceklerden nefret etmek dahi kabul edilemez. dünyanın lavman bedenleri, kazuratlığı gelişme diye addedenler, bu blue planet'i bokumsu bir evreye çevirenler gebermeli. ardından en zekiler intihar etmeli. bu sözde evrenin ve -dünya nefreti- de hak etmeyen, her şeyin köpürtülen nefretini karşılayamayacak oluşmuş ne varsa sönmeli.

olmalı/gerçekleşmeli bunlara cevap yok. günün tamamlanmasını andıran hareketlilik volkanik patlamalar gibi, verip-veriştirmek! kimi tahkirleştirmek asalakları mı? gerek kalmadı! uzam-zamanın tamamlanamazlığını andıran nefretin her yana saçılmasının bir gerekliliği kalmadı. bir çırpıda söylenenler kısa-vadeli haşere beyinlerin nefret sandığı dünyala köşe kapmaca oyunlarını andırıyor/uyandırıyor. hiçbir şey'in karşılığı artık ölümcül olmaktan çıkıyor.

nötr evrensel nefret nerede?
kimseye yazılmayan/yazılamayan, insan-nefretçiliği mizantrop yetmezliğine sıkışıp kaldım. orayı da terk ettim! bu sözler gibi soru karşılığını bulamayacaktır. o denli atıklıkla kala kalıp sonunda nefret dahi edilemez!

atalarımın fosilleşmiş veya atomize olmuş, dünyada ilgençliğiyle pisliklik saçan ve uçuşan -dünya içindeki- sözde kaybolmuşluğu da izale olmalı. annihilate - abolish - human extinction bunlarda paylarına düşeni bir gün sindirip bitivermeli.

evren izale olmalı. evrenin yitimi: kendi içinde sözde oluşturduğu yokluğu ve hiçliği de bitirmeli. tüm bunlarda evren adına gereklilik veya apodiktik bir önerme de olmamalı. evrenin yapısı ve mekanizması anti-madde haliyle, tümüyle evren resenliğini sonlandırıp, gelişleyip-daralan beyazımsı karanlığını lağvetmeli.

jeofiziği bu gezegende büküp; astrofizik çöplüğünü yüceltenlerin gayesi ve insansı senrayolara kalmadan, evrensel tükenişte hiçbir önemi olmayan (dünya ve evren yitmeli!)

uzaktan bakıldığında, doğal dünya genellikle yüce, görkemli bir sakinlik manzarası sunar. yine de yeşilliklerin altında ve uzak gözden gizlenmiş büyük, bitmek bilmeyen bir katliam hiddetleniyor. hayvan yaşamının olduğu her yerde, yırtıcılar avlarını takip ediyor, kovalıyor, yakalıyor, öldürüyor ve yiyip bitiriyor. acılı ıstırap ve şiddetli ölüm her yerde ve süreklidir.
- jeff mcmahan, the meat eaters

''çinli bilim insanlarından yeni açıklama: hamilelik tarih oluyor''

kadınların dün bir itirafçısı olduğu gibi bugün de bir doktoru var. bu yeni itirafçıların neden olacağı felaketler, bir zamanlar o eski doktorların neden olduğu felaketlerden daha az olmayacak.
guido ceronetti, vücudun sessizliği

birileri embriyonik illeti deşmek için bizzat sözde gelişime ve ilerlemeci kokuşmuşluğa varsılığını göstermek için yatırım yapmış. epigenetikçi cellatlar iş başında. suni dölleme fabrikaları belki bir gün istila edilir! ileri seviyedeki eskiyecek ve doğumları tenkit eden tıbbi araştırma alanlarının bile kökünün kazınması. perinatoloji diye bir araştırma alanın bitivermesi. ve birilerinin isteğine göre bir canlı üretilmez. korkunç ötesi! tümör gibi beden-çoklayanların tek gayesi birileri kusursuzlaşmış/mükemmeliyetçi bir beden isteme tahayyülünden öteye bir şey değildir. 'nesi korkunç olabilir ki böylesi bir gelişmenin' diyeceklere istinaden, tek ve yarı-çapında bile anne-babası olmayan, ilkah edilecek bir yere ihtiyaç kalmaması. rüşeymin ellerde lime lime edilip, en 'kusursuzlaşmışı' bu diye sunulması. hiper-suni bedenleşmenin tecessüm etmesi. embriyoloji alanın verdiği maruzat bu yöndedir. olası senaryoların veya distopya diye addedilecek, artık sansasyonel bile yaratmayacak infial yaratım unsuru dahi kalmayan; tamamen kabul buyurulacak, genişledikçe tiksinçlik halkası katbekat artan, tüm öcülüğüyle her yana sirayet edecek yepyeni bir cehennem kolonilerinin, birincil-mekanik insan üretimine geçilmesi.

gadkie lebedi:

super-human başlangıcı. oradan oraya zerk edilen mikro-genlerin vivisection'a uğrayarak sözde yaşatılması. dolayısıyla, buradaki çıktı ve emsal teşkil edici gibi yapılan simüle ediliş: pre-natal varyasyonların doğumun anomalilerinin tükenmiş olmasıdır. bunu belirtmeğe gerek bile kalmadı. distosiye başvurulamayacak olması gibi. kaldı ki partenogenezi bile hız-aşımına uğratarak, katran kusarcasına deneme-yanılmayla embriyolarla oynayarak faal bir feci dehşeti paklıyorlar. devamlı istedikleri veletleri dünya içinde oyun hamuru gibi kullanacak olmalarıdır. kısır olmak veya olmamak bir emtia aracı olarak pazarlanamayacaktır.

insanlığın biz cehennemi böylece cennet olarak sunuyoruz kampanyası adı altında; söz gelimi ''nasıl bir morfolojiye ve patolojiye sahip olsun sizin bebekcik'' diye sorulup, ardından hemencecik isteğe göre üretilen, sözde canlılığı capcanlı kılma faaliyetinin yanında, bu gibi metastazların geçirgenliği kalmayacaktır.

artık sonogramdan eski tip cinsiyet belirlemelerin bitmesine tanıklık edilecektir. felaket zincirlemesi -yapay seleksiyon doğum- idi... (artık dna sapını bile belirleyen, hücre çekirdeğini kordine eden hiçliğin ansızın belirlemesiyle karşı karşıyayız.)

müthiş kurmaca yanılsamanın içinde artık ölgünleşemeyen, ceset/kadavra dahi olmayan/olamayacakların düştüğü komplonun içine sıkışmışlar!

pütrefaksiyona uğramayacak genomları sözde leşliğin mucidi insan elinden gelen genomların robot-insan anlaşılan odur ki; biyoteknolojiye organlarını kaptıranlar, kordon bağsız, dölütsüz bir plasentanın saydamsı zarıyla, artık ''ben anneyim'' çakası satamayacaktır. preeklampsi zehirlenmesi yer değiştirdi. zerk edilen ve cevaba veya yanıta açık olmayan klonlaştırılmışların bu emarelerle işi kalmadı. bir sorunu tasdik/tenkit etmek amacıyla güdülen yöntemi bile yani amniyosentezsiz anne mabutluğunun gereksinimi de böylece kayboluyor. yeni nötr böcekler üretmek için kasıklara ihtiyaç kalmadığının ve bunun konu mahayeti dahi olmayacağının getirisidir.

myometriumların dünyaya pehdah edeceği, -atık yumurtalıklara- ihtiyaç kalmadığının notasyonlarıdır. jinekolojisiz bir evre. böylesi bir cehennem potansiyelinin yükümlülüğünün katmerleyen bir yerde, ebleh kadınlığın sözde doğası bile silinmiştir. tüm doğumla gelen konucuklar holizmi ve kadın doğumunun bitimi. fertility lanetinin tastamam makineleşmesi.

bu konu dahilinde asla ve katiyen doğmaması/doğurtulmaması gerekenleri infilak edecek yegane motivasyonlar bunlardır.
insan üretim tesislerinin gelişi (soylent green is people!! sözünün vuku bulması.) ve nispi olarak eski-dnalarının eski sorun çıkaran, gereksiz patogenez üreten insansı serüvenin, tökezlemesi ve yarım-vadeli kopuşla gelen kısmen insanın sonu!

for sama

uzun yazı olması gerçekte bir şey söylediğim manasına gelmeyecektir. gerçekte parmaklarımdaki dokulardan klavyeden yazılıma geçen ikmal sürecinde, bana ait hiçbir söz yok. fiiliyatta orospular ve pezevenkler doğurmuş/doğurtmuştur. siber-uzamda ne yazarsak yazalım neyi alaşağı edersek edelim, bize düşen ve akamet sağlayabileceğimiz herhangi bir söze cevap yok. orada değilim. hiçbir izm doğurganlığı örtbas edemedi. yazım hatalarının canı cehenneme/köküne kibrit suyu!

for sama yapımındaki: harabe yıkıntılar arasında üreyen böcekler üzerine

doğum tuzağa düşürülmedir. buna sebep olanların itlaf edilmesi, lağvedilmesi, izale olması ve yerle yeksanlığa bulanıp, tastamam zail olması en meşrusudur.
bir taammüt varsa o da doğumdur.

velüdiyetçi sözde savaştan kaçtık belgeseli:
salt hödük bir kadının üstlendiği vahşetin her yana sirayet ettiği yerde; izlenilen görüntülerde olansa, 50 dakikadan fazla 'doğum güzellemesi' savaşın/çatışmanın ortasında, sözde çocuğuna bir şey bırakma maksatlı ürettiği bu garabetlik harikasından geriye yıkım-kıyım ve ardıllarıyla gelen metrukluktan başka bir şey bırakmadı. anneliğini kullanıp batıya bebekcikler ölüyor göndermesi yapacak kadar utanç verici söylemlerden sakınılmamış. birilerinin öğünlerine tekabül edecek, zaruri ihtiyaçlar dahilinde olan: yiyecek ve su bile bulunmayan ürpertiği, birileri kahvesini yudumlayarak izledi. ama 'annemiz' demogoji yaparak batı uluscuğu bizi izledi diyor. hiçbir uzam-zamanda bile umurlarında değildiniz!
senin bebeğinin geleceğini refah düzeyinde katbekat arşınlamışlara, 'bak john bak anna' insanlar nasıl hayatları için ''savaş veriyor bunun için yaşıyor'' diye kendileri avutacak bir belgesel verdin. sabahına oburluklarını gidermek için koşuya çıkacaklar seni izleyip günbegün kıçlarını sıkılaştırmakla uğraşanların hallerinize üzülmesini beklediniz. bu asla kabul edilemez vahşet oyununda çocukları bile buna alet edip, (bunu tekrar ediyorum: yapım boyunca en katıksız haliyle pislik bir aptallıkla yer yer aptal sırıtışlar arasında, ekrana devamlı bebek sıçmalarından başka yaptıkları bir şey yoktu.) birileri çıkıp bunu klavyeden aktarmak kolay 'sen olsan ne yapardın'ı tıpkı keyfi yerinde, gerçekte bu konuları bile kendi çıkarı için kullanacak tiynetsiz sürüsü bu insanlara benzeşmeye ve empati yetersizliğiyle sonuçlanacak yoz yorumlarıda, bu savaşın içinden gelenlere yapacakları sığ yorumları andırır.

yapım boyunca sadece gözümüze çarpan, sözde analık içgüdüsünün allayıp pullayan, (bu melanet yere -yaşama katiyen gelmemesi gereken bebekleri), hayatları pahasına getirip, onları -kan havuzuna- kurban eden birkaç caniyi izledik! tıpkı kafalarına bomba yağdırmak sakınmayacaklar gibi, onlarda bir canlıyı, capcanlı kılmak için dehşet verici bir atmosfere velet pehdahlıyorlar... korkunç!

cüruf bomba atıkları arasında ru486 ulaşım yok (!) amma bebek sıçmağa var.

jeopolitikliğinden hiçlik akan bir tiraniklerin oyun oynadığı yerde, söz gelimi 'masumdu o çocuklar lafını sıkacaklar', bizzat savaş çığırtkanlığının kol gezdiği gisgriliğin sindiği terörizmin konuçlandığı coğrafyada bedelleri ancak -minik bedenler- ödesin demekten geri durmuyor. biçip ve ezip geçenlere karşı oluşturdukları duruş, donuklaştıran savaş-etkisi ve düşünememezlikten ziyade; tek gayeleri onulmaz yaralarını bebekler üzerinden yapacak kadar gaddar olmalarıdır.

harabiyet alanlarına karşın kof bir allah'a sığıntılık yapıp, etten duvarları da etraflıca (kordon bağını kestikleriyle) sürdürüyorlar.

[ bu yüzden savaşarak etrafınızda barış kuramazsınız. bu gezegeni huzur dolu bir yapamazsınız. u.g krishnamurti ]

bugünün yaşanılmayacak derece illet bir hal alan gezegeninde böylesi kısa vadeli -sözde mutluluk kusmayı- dikte edecekleri düzlemde bile hiçbir şey kalmamışken; ellerinden kayıp giderken, yarının zenofobisine maruz kalacaklar, bizim gibi menfur bir ülke olan türkiye'de bile, - bu senaryonun işlendiği yabancılaşmaya kadar gidecek her olgunun gerçekleşerek bu insancıkları hiçe çevirdiği noktada kendi delaletlerinde, böcek dalaşından öteye geçemeyecek, safi kan deryası içinde, ''hiç gelmeyen gelecekte'' oluşmadan sönen faziletlerini sadece ve sadece çocuklarını bu savaşa ortak etmek için gerisingeriye didip duruyorlar.
cesetlerin dolup dolup taştığı yıkıntılar arasında, ehvalin gezine durduğu, ve yegane buluştuğu çöküntülerde, çürümeğe bırakılan bilhassa çocukların tahakkümle olmaması gereken hiçliğe sürükleyen bu eblehlerden başkası değildir. zoraki olarak illa doğurup tüm bu keşmekeşin ortasına ne uğruna iskelet atıverirsin? tüm oluşmaması en iyisi olacak fenotipleri savaşın ortasına atılmasından başka nedir? yarının paramilitarlerini yetiştirmek için mi? hizipçilik arasında gebermelere doyamıyorlar. tümden bu sorgulama bile suya düşüyor. bu -atık kadavralar- çoktandır kendi hiçliklerini kuşanmış vaziyetteler.
yapımımızda çocuklar savaş alanının içinde rahatça doğup hiç de perinatal asfiksi uğradıkları söylenemez. bol bol bombadan zehirlenme varken rahimden cehenneme iştirak etmek varken, analığının karnında kendini öldürme cüreti gösteremeyecek kusmuk dölütler ortadoğudaki hezimete düşmek için can atmışlardır.
infilak eden ceset-leşmişlerin arasında sırıtmakta ancak oligofreniden ileri gelir.

durumun öcü ve kor-trajik vehametine bakmak bizi leşe çeviyor!

(eğer ki bir (b: misopedia) sorunu vuku buluyorsa: bunca kalıntıları sindiren geberikler tozu dumana kattıkları bataklıkta, childism yapanlar varsa, en büyük misopedialığa zaten onu bu lanetimsi yere bırakarak yapmış olur.)
otonom savaş makineleri arasına düşecek velet için el kitabı niyetinde; (doğmamanın biricikliğini asla kestiremeyecek olanlara) 'doğal doğum' diye bir kitabı öyle bir atmosferde yazacak jinekolog lazım bu kişiciklere.

yitik kitlerinin hiç doğmaması üzerine: bu kokuşmuş analiz sıçmanın sonunda denilebilir ki; böylesi parçalanarak infilak eden bedenler arasında olmamak en meşrusudur.

korkunç ötesi kanların oluk oluk aktığı ortadoğu bataklığında: leşleşmenin hitamı!

anti-natal olmak, pre-natalist pronatalizm karşıtlığının antidotluğunu üstlenmek, ya da depresif realistliği takınmanın bile bir anlamının olmaması; tümden hiç oluşmadan sönmesi - tam da yapımdakiler gibilerin her yana doluştuğuna işarettir. en zoru bu tutum-dışı hali sürdürmektir. en negativist söz öbekleriyle dahi bu noktalara ilişilemiyor.
yoksa, bunca bataklığın içinde hemhal olunan konular arasında cehennemin solungaçları üzerinde durup, neslin devamlılığıyla ilgilenmemek ne övülesidir ne de yerilesi.

''(...)istismardan istismara, şiddetten şiddete kadar, yarışın, otoyolun, gecenin sonuna geliyoruz. bizi acı çekmeye zorlayanları hor görerek, reddederek, zihinsel olarak öldürerek, melankoli ve kabullenmenin saf güzelliğinde gemi kazası geçirerek acı çekebiliriz.''
guido ceronetti

gynocentric şirretliğe ne kadar çok hak tanınırsa, o kadar canlının hayatıyla oynamaya devam edeceklerdir işarettiğim bu. asla bir sözde uçkurunu ön safaya koyarak, ''bir şeyi var etmek istiyorum yumurtalıklarımın hükmü burada, ve sen kim köpeksin buna karışırsın'' tam da ölümün öcüsünden korkan asalak furyanın yitik kişilerinin kullanacağı satırlardır. lafları ancak birincil-ahmaklığı takınan bu coğrafyanın kokuşmuş kadınlığın kof aptallığına yaraşır. dünyaya mother gaia diyen erk piçiydi. bugün sahibeliğine soyunan dehşeti ilkah eden öcü kadın-merkezciliğin sözde variyetidir. kökten yapay-robot doğuma sığınmanın verdiği bedenleşme ve tüm paradigmaların ardılı ne varsa, bu abartılıp da kendinden menkul olan bedenlere yüklenen en gereksiz misyon çıktısı da bunun yegane örneğidir. erkeğin ucubeliğinin manası hakkında hiçbir şey konuşamayız. *ni parça pinçik edecek kadın kendine en büyük iyiliği yapmış olur.

''sen erkek bir zirzopsun bana düşünceni dikte edemezsin'' vıyaklaması, kendi yumurtalıklarının mabutluğunu en bozungucu korunan aptallık haliyle üstlenen, ihtilaç halinde kalanları dünyaya fırlatıp sevgi verdim diyen gaddarlardır. çocuklar halavettir diyende uçkurundan ayrıksı konuşamayacak bedenlerdir. hiçbir özelliği olmayan kadınlığın ihtira arasından bir şeyi söküp aldığını sanması en büyük kötülüktür. hiçbir şekilde yetmeyen dünyayı bile kıskanan ve gerçekte hiçbir şeyi dahi hak etmeyecek kadınlıktan kasıklarını sökünce geriye hiçi bile kalmaz. ihtiraslarını canlıya dikte eden odur. savaşların hiçi erke gelmedik, neden/niçin rolünü sorgulanamayacak derecede yoksun. dölleyerek geberikleştiğinden reddiyesini dahi salık veremedik. tıpkı yapımdakiler gibi (belirtmek gerekir ki buradan analoji ve kıyas dahi çıkmaz) ... fasfakirliğinde bile doğurganlıklarından ödünvermeyen tiynetsizleri andırır. hemcinslerine ulusa seslenir gibi seslenen, birbirlerinin yumurtalıklarını kıskanan iğrençlikler kendileri metalaştırarak boykot eder. eh, heyhat günün bitimindeyse birinden biri tokofobik değildir.
(bu sayıklamalar neticesinde doğum vuku bulduğunda sadece ilk defa doğuran kendiymiş gibi yapan, ve dedikleriyle birbirleri didik didik edip, ellerini kasıklara sokup sıvazlayan lanet kadın figürüne düşen, son söz merciği ve doğuma onun karar verecek olması en apansız haliyle onmaz/onulmaz bir vahşettir.)

cansızlıktan canlıyı bu evrenin göt deliğine dünyaya getirmeye zorlama. erkliğin erekliğini kökten söndür. menisini topyekun reddet. tam robot olmanıza kadar, bedenlerimiz artık karınlarımızdan vajinalarımızdan ölüm sıçmıyor diyene değin. savaşsız ve en güzel gezegen denilen yere çevireceğiz dediğiniz noktaya kadar savaş erbabı erk-tahakkümünün sonu!



thomas malthus, genellikle insanın kıtlığı yenmekteki icat gücünü değerlendiremeyen sahte bir kâhin olarak görülür. aslında yasak bir gerçeği dile getirmiştir. insanlar diğer hayvanlar gibi çevrenin taşıma kapasitesini aşabilir. böyle olduğu zaman kıtlık, salgın ya da savaş bir kısmını ayırıp yok edecektir. bu gerçek, tarihin hiçbir döneminde bu kadar belirgin olmamıştır. robert kaplan’ın yazdığı gibi:

malthus -verimsiz toprakların, kıtlığın, hastalığın ve yoksullar arasındaki yaşam kalitesinin siyasi etkileri üzerinde duran ilk filozof- rahatsız edicidir, çünkü yirmi birinci yüzyılın ilk yarısının en önemli tartışmasını tanımlamıştır. nüfus, öngörülen istikrara ulaşmadan altı milyardan on milyara yükselerek gezegenin doğal çevresini daha önce hiç olmadığı kadar büyük bir teste tabi tutarken -`bir milyar insan açlıkla ve yerkürenin yoksul kesimleri`nde kronikleşen (hem siyasi hem suça yönelik) şiddetle karşı karşıyadır- malthusçu sözcüğü önümüzdeki yıllarda artan bir sıklıkla duyulacaktır.
el kaide, john gray



sosyo-biyoloji sıçmağa gayret gösterip, ''savaş esnasında insanlar üremeğe neşnedir'' diyecek olmayan bireyciklere sözüm yok.
terörizmi kanla vehmetmek isketlerinin mezarı bu dünyayla ödeşmesinden başka bir şey değildir. taruz kusursuzlaştırmaya ıkınan savaş; biyoteknolojiyle bile bir paralellik gözetemiyor/gözetmiyor.

terörize olmak/terörize edilmek ile yetinilmiyor! artık algoritmadan bir yazılımdan süren en basite indirgenen komplekslikle süren savaşa hala kokuşmuş bedenleri ortaya sürerek bu oyunu sürdürüyorlar.
kıtalara konuçlanmış terrörizm kendi kendini lağvedemedi.

gebermelere doyamayan, (çevresindeki hiçlikle yüz yüze gelen bu gezegende olmaması yeğ olacaklar: ihtilaç halinde didinmelerini paklayacak yegane çare, dünya kendi taksonomisini en saf haliyle istemediği an ancak -kitlesel yok oluşla gelecek, gerçek dünya soykırımıyla son bulsun!)

guy debord’un ilk filmi olan hurlements en faveur de sade (howlings in favour of de sade) - sade için ulumalar, eğer film olarak tanımlanabilirse, bir anti-film. filme kafa tutan ve onu reddeden bir manifesto, bir provokasyon, bir savaş. debord’a göre imgeler –tıpkı faşizm gibi– bağımsızlaştı ve izleyiciyi sömürgesi altına aldı, insanlık edilgen bir nesneye dönüştü. bu yüzden bu filmde imge yok; perde ya siyah ya da beyaz. duyulan sadece kanunlardan, romanlardan ve haberlerden parçalar okuyan sesler. perde siyahken ses yok ve son kısım siyah bir sessizlik. bu bir başkaldırı, gerçek bir anti-sinema deneyimi.

love infinity - when the sun goes down

dans et! havada uçuşan snapslarını yakala - eğer erişebilirsen!

yapımın sekasından: ''bedenimi yakıyorum dünyayı yakıyorum''
anbean bedenin yitimindeki gibi, evrenin kor cehenneminde için için eriyip gitmesi gibi, son ana değin dans ederek yanmak!

ucuz epigrafik laf cambazlığına son mu? muhattabı olunanların kendilerine bir şey sayıkladıkları üzere yapımındaki monolog-dışı özgeci göndermelerde buna eşdeğerdir. ''biz hepimiz transseksüeliz'' başlığıyla gelen, uyuz-kaypak bedenler, gerçekten de kendi cinsi hesaplaşmalarının yitik kurbanlarından başka bir şey değiller.


gene yapımdan bir alıntıyla; ''burada var olan hiçbir şeyin mantığı yok''
trans-estetik maskaralık. hem kabaret koketlik... hem drag queen'sizlik. ucubik kişiliklerini variyet halinde pazarlayan; salt çarpıklaşmış iç-çatışmalarla boğuşan, evreni bedenlerine pehdah etmek isteyen, kentsel bozgunculuğun hışmına uğrayanlar arasındalar. kimler mi? kıyının köşenin yegane asil marjinallerini ortaya döken yapım. yavanlığı en leşleşmiş sentetik bedenleşmenin biriciği warhol'un izlekliğinde bir yapımcıktır. en ikoniklerin verip veriştirdiği duruş: anti-beatnik lafazanlıklara saldırsa da - edebi uslüp kullanıp/kullanmadıkları bir kenara dursun; imajlara yükledikleri sözde oradan umdukları medet bakımından, tüm objeler ve görüngüler bataklığında ne varsa; bizzat yapımda kendi beyninden başka -hiçbir şeyle bile konuşmayan- oradan oraya çırpınış halinde sendeleyen ve dünya adına sözde yüksünen ve yaratımda bulunan figüratik ana-karakter, her yönüyle tüm ediminde nöronunu sağıltan, kendi patetik serzenişinden yanılsamasına kucak açmasından ileri geliyor. karakterimizin tek sunağı da kendi hiçliğinden başka bir şey değildir.

''sanata gelince, gerçek anlamda hiç olması için fazla
yüzeyseldir.'' baudrillard, kusursuz cinayet

lanetli pay teoreminde de olduğu üzere:
kendi emtia-bedenlerinden başka zerre ''sanat kisvesi adı altında'' pazarlayacakları hiçbir kaideleri yok! tiyatrallaştırılmaya gayret gösterilen insanın masumiyetleştirilmeye taşınmak istenen, iğrenç yapay sanallık nasıl güdülenmek istemiyorsa, buradaki vaziyette kendi şuhluklarına postürlerine karşın duruşları, onlar için ezeli ötekilere acı çektirircesine soğuk bakmaları, salt-saf pirüpak ve gerçek sadelik illüzyonuyla kendi tasımlarını yüceltilmesini istenç halinde kavruklaştırıyorlar.

imgelerin salgı bezlerinin birer oyuncağı olduğu apaşikardır.

tüm bu sözde en uç sınırlarda dolaştığı çakasını satacaklara zokasını yutturmak isteyenler: gettolaşmadan nasibini almadan edemez. çünkü; toplumsalın bekçiliğine soyunmuş, kendi diğer kimlik kaybı yaşamak istemeyen, tüm aidiyetleri korumak pahasına, kolektif 'dayak atarlarla' birlik olup, bir gün kendi bedenin dövdüğü kişi gibi olma ihtimalini zail etmekten asla kaçınmazlar. çift-cinsiyetllik var ultra-dinamik gaylik var... ama kadınsılıktan çok uzak! ona hiç ihtiyaç olmadı. kendini doğuran ve döngüsel hiçleşmeleriyle barışıklar arasında, kadının yavan öznelliğinin hiçbir dinamizmi söz konusu dahi değil.
kaberette doğaçlama onlarca tümceye ve yergili uslüba başvuran sersefil bir filanör gibi sokaklarda düşsel kişiliğine bulacağı cevap darp edilirken gık dahi demez. diğer üzgün yosmaya herhangi bir kayda değer bir sözcük dahi yok. o kadar apatik bir tavır ki tıpkı cevaplanmaya hak buyuramayacak dayak yerken, ses dahi çıkarmayan kendisinin biricikliğinin yanılgısından başka hiçbir sığınağı olmayan gibi.

ucubeleşmenin parodileşmesi. imajerliğin cinsiyetler arasında yokluğu boylaması.

''otoerotik bir karmaşa, gilbert and georges’un flüo veya geometrik ereksiyon durumuyla hemen hemen aynı derecede tensel ya da kışkırtıcı yeni bir afrodizyak gizemcilik.'' baudrillard, kusursuz cinayet

gilbert and george otoerotikliğin ikili duyanleri! erk leşliğini sıvazlayan gayliği bile aşmış 21.yy kaybolan cinsiyetlerin eskiyen figüranlığın kayıplara karışması. hala da durağan konuşmaların kendilerini parmakdıkları o alışımı sendelemeksizin verdikleri göze çarpıyor.

kimse kimseyi baştan çıkaramıyor! yapımındaki öcü sefahat düşkünlüğü hiper-yapaylık derin tatminsiz çölleşmesiyle beraber geliyor. deneyimlenen kör kütük kokuşmuş kişilik yaratımları, (tıpkı kendi karışılarına dikilen saf yüzeysellikten oluşan fenotipler gibi hiç oluşmamış tipolojiler gibi yoz banallikle özdeşleşiyorlar.)
bedenlerini tavuskuşu gibi alımlı ve zerafet ile bütünleştirdiklerini var sayıyorlar. kişiliklerin dönüşüme sadece kendinden menkul hiçbir olgu dahi yetmeyen sözde kusmuk narsistik-solipsistliğe açlık çektikleri barizdir. bitmeyen bir evrensel zevki özlemini asla reddetmiyorlar. bomboş uzam dışına taşan yerlerde dans etmeleri de bundandır.

bir diğer yönüyle, ihlaleşme yani bedenin boykotunun kof başkaldırıcılığı nereden çıkageliyor dersek de, yapımda da olduğu üzere ingiliz kirlenmişliğine göz ucuyla bile bakacaksak; altkültür tarzın anlamı: dick hebdige bakmamız gerekiyor.

bedensel alegori çıkmazı: organlarının ne kadar ihtişamlı ve özverili bir hiçin kendisi olduğundan, (apaçık bir şekilde bundan kaçınmak istiyor.) yapımın seçkileri müziksal ve renk cümbüşü duruşu asolan merkezde hiç kimsenin kalmayışına kadar artefekt lanetiyle bu labirentimsi gezegende: hepsi asılsız akıl-dışı dahi olamayacak bomboş zorbalıklara direnç göstermek için uydurulmuş hiçliğin sentezlenmiş sözde cinsiyetleri. ve evrenin yalnızlığıyla boy ölçüşmeyi direten aptallığın kanıksanmasından ibaret.

haznesinde grileşmeyle bile bir yere varamayacak iken gelen hatırlatıcı: ''hatırlayabildiğim renk, gri'' diye salık veriyor sonsuza değin dans etmek isteyenler.

yapımda neredeyse atmosfer bir körelime uğramışcasına cereyan ediyor. kadraj geçişlerinde ya siyah-beyaz unsurlar ya da tümüyle o etkileşimi yansıtması maksadıyla yerli yerinde kullanışmış. kendilerini lime lime edip başkalaştırmışlara da ancak böylesi yaraşır.

gisgri nötrlüğü kadın bedeni erkek bedenine geçse bile üstlenemez. kendi hücre füzyonlarına kadar hiç anlaşılmayı beklemeden, -sentetik kadavra etleriyle- (ödeşmeleri gerekmeyecek bir organları olmadığı, son kişisel izalasyon aptallığına gark olarak; asla kendi-olamayışlarıyla yok olup bitmeğe neşnediler!