cakal yazar profili

bu olaya dair özel bir kelime üretildiğini duyunca çok şaşırmıştım. türkiye'de yaşayan bir erkek için ghostlanmak yolda yürürken yüzüne rüzgar esmesi kadar sık yaşanan ve doğal karşılanan bir olaydır halbuki. yaşadığımız ülkede bir ilişkisi olsun diye çabalayan bir erkeğin başına bu tür şeyler gelmesi kimsenin umurunda olmaz. eğer "bana ghosting yaptılar" diye ağlanmaya kalkarsa da dalga geçilir.

allahtan amerikalılar var da karşındakine nasıl insan gibi muamele gösterileceğini öğreniyoruz. yabancılar olmasa bu iğrenç kültürün içinde sürünüp duracağız vallahi.

savunma sanayisine takık erkekler genelde bakirdir. işleri güçleri hangi uçak kaç metreye kadar kalkıyor, hangi füze sistemi tek postada en çok ateşleme yapabiliyor, hangi hava savunma sistemi gökyüzünü en kısa sürede boşaltıyor gibi manidar konulardır.

dertlerini doğrudan anlatamayınca böyle konulara revan olurlar.

yurdum argosunda üst vücudu kazak giymiş gibi kıllı erkeklere takılan lakaptır.

şekil a'da görebilirsiniz: twitter.com/gramtweett/stat...

karın boşluğunun dışında konumlandırılıp etrafının da ultra hassas sinirlerle kaplanması net bir tasarım hatasıdır. eğer erkek vücudu bir ürün olsa bu hata yüzünden %100 geri çağırılırdı.

mesela bir araba düşün, krank milini motordan 10 cm aşağı sarkıtmışlar, her kasisten geçişte yere vurup arıza lambası yakıyor. "ya bu parçayı neden motorun içine koymamışlar" dersin değil mi? ya da bir laptop düşün, ram'ini laptop'un dışında alakasız bir yere koyup kablo çekmişler, ellemeye kalkarsan da cıycıycıy alarm çalıyor. hah işte testis de tam olarak öyle saçma bir şey. saçma sapan bir yerde duran, birisi sertçe kurcaladığı anda verdiği acıyla ebeni silken bir organ.

vücuttaki her şey karın veya göğüs boşluğunun içinde ama testis ne hikmetse alakasız biçimde dışarıda. müşterinin feed-backlerini dinlemeyecekseniz yarım yamalak piyasaya sürmeyin kardeşim.

bilim adamlarının neden hala deneyini yapmadığım avantgarde yaşam metodu. ne zaman şöyle esaslı bir kıymalı pide yesem "ulan bir sene boyunca sadece bu gıdayla beslenebilirim" diye iç geçiriyorum, sonra da "ama bir sene boyunca kıymalı pide yersem kesin ölürüm" diye bir korku geliyor... içimdeki diğer ses "yok lan ölmezsin abartma" diyor, diğeri "ölmesen de organlarını eline alırsın" diye cevap veriyor. bu yüzden ne zaman kıymalı pide yesem sonu gelmeyen içsel çatışmalar yaşıyorum.

bilim dünyası bir an önce bu gizemi aydınlatmalı ve klinik deneylerle bir yıl boyunca kıymalı pideyle beslenen insanın nasıl değişimler yaşadığını tespit etmeli. türk toplumu olarak artık bunu öğrenmek istiyoruz.

hayatım boyunca sevmediğim ve ne kadar çabalarsam çabalayayım sevemediğim şey. benim gibilere aseksüel dendiğini üniversitede öğrenmiştim çünkü o güne kadar herkesi aseksüel zannediyordum. ayrıca seks de ancak çocuk yapmak amacıyla gerçekleştirilen veya kameraya çekilip ticari olarak mastürbasyon severlere satılan keyifsiz bir aktiviteydi benim zihnimde.

aklınızda beliren soruyu biliyorum, evet daha önce seks yaptım. objektif deney şartlarına uymak için -bir erkek olarak- beğendiğim bir kızla da beğenmediğim bir kızla da bunu denedim. maalesef hiçbiri hoşuma gitmedi. bir insanla yakınlaşmak, onu öpmek, okşamak, hatta (abartmadan) yalamak güzel şeyler. ama kendi şeyimi onun şeyine sokmak çok garip hissettiriyor, kendimi dış ses eşliğinde belgesellerde gösterilen hayvanlar gibi hissediyorum.

bir de olayın jimnastik bir yönü var. yok kız altta kalacak sen onun üstünde şınav çekerken bir yandan ritmik hareketlerle penetre edeceksin, yok kız üste çıkacak sen kasıklarını 45 derecelik açıyla yukarı kaldırarak kızın üstünde zıplamasını sağlayacaksın... bütün bunlar o kadar dikkatimi dağıtıyor ki 5 dakika sonunda "ya boşver seksi meksi açalım bir film izleyelim" diyesim geliyor her seferinde.
dikkatim dağılıyor keyfim kaçıyor. acaba ter mi kokuyorum düşüncesi, kızın kolunun senin kafana çarpması, yatağın çarşafının kayması...

bir iki kişi sevse neyse der geçerim ama herkes de pek meraklı seks yapmaya arkadaş. gerçekten çözemiyorum bu durumu.

ölen teyzemin kızı tarafından kurulan ve grup resmi teyzemin mezar taşının olduğu bir gruba alınmış biri olarak mecbur kaldığım eylem. grubun resmi olarak ciddi ciddi mezar fotoğrafı var evet, içinde de bazen hayırlı cumalar mesajları, bazen komik videolar, bazen de "işte dış güçlerin türkiye'de gizlediği petrol yatakları!!!1" gibi paylaşımlar yapılıyor.

hak ettikleri tavır "sevgili akrabalarım bugün işe başladım bir hayırlı olsununuzu alırım" deyip "nereye girdin" sorularına "illuminati için çalışacağım daha fazla detay vermem yasak" diye cevap vererek trolllük yapmak aslında ama işim gücüm var. boş zamanlarımda alışveriş falan yapmam gerekiyor vaktim yok buna.

sene 2010-11 civarları, lisedeyiz. aynı sınıfta olduğum çılgın gibi ders çalışan, ölümüne dindar ve son derece sıkıcı bir muhabbeti olan bir arkadaşımla otururken muhabbet olsun diye "ya millet de amma sardı bu survivor'a, hiç mi işi gücü yok bunu izleyenlerin" dedikten sonra "ben izliyorum her akşam" cevabını almıştım. elinden gelse 20 vakit namaz kılacak olan o çocuk her akşam şortla kadın erkek koşturan yarışmacıları izliyormuş.

o günden sonra bu programı izleyenler hakkında hiçbir yargıda bulunmadım. acun öyle bir sihir yapmış ki en alakasız insanları bile survivor müptelası yapabiliyor çünkü.

insanları manyağa çeviren uygulama. sokakta yürürken, vapurda otururken veya bir mekanda müzik dinlerken sürekli kafasını eğerek selfie çeken veya video kaydı alan tiplerle karşılaşa karşılaşa kendimi bilgisayar oyununda npclerin arasında gezen karakterler gibi hissetmeye başladım. yanlarına gitsem "gergin görünüşlü adam, ağır makyajlı kız" falan diye altyazı çıkacak diye düşünüyorum bazen.

köyden kente göç aşamalarını hala tamamlayamamış olan memleketimize özgü saçmalıklardan biri. hele hapır hupur et yediği halde "bizim canımız neden köpeğin canından daha değerli oluyor abi, vicdanınız nerede sizin" edebiyatı yapanları vardır ki offf of diyorum.