calmlada yazar profili

öğretmen. bugüne kadar en iyi şekilde uyarlanmış ve izlerken en çok haz aldığım dizi olabilir. oyuncular zaten harikaydı. (bkz: ilker kaleli) bununla beraber dizinin haddinden fazla uzamayıp tadında bitmesi de takdir edilesi bir tutumdur. finalinde bu kadar heyecan duyduğum ve ağlamakla gülmek arasında gidip geldiğim başka bir türk dizisi olmadı daha önce. çok heyecanlı ve harika bir diziydi. buradan herkese tavsiye ediyorum.

yanlış yapmaktan korkmadan kendi çıkarları için savaşırlar. bu yüzden kazanırlar. iyilerin, doğru bir şey yapma çabası vardır. dikkatli davranırlar. kötüler dikkat etme gereği duymazlar.

parasızlıktan ve gelecek kaygısından kaynaklanan durumdur. temel ihtiyaçlar düzgün karşılanmayıp ucu ucuna yetişince hobiye ne vakit, ne para ne de heves kalıyor.

güzel olan
sevmek seni tanrılar gibi
seninle tanrılaşmak...

seviyorum seni seni seviyorum'dan çok daha doğal, olağan gelir kulağa. alışılmış olduğundan mıdır bilmem ama seni seviyorum kulağa sıradan ve zorlama gelirken seviyorum seni sanki hiç olmayacak, beklenmedik bir anda çabasızca doğrudan bir şekilde bir durum belirtmedir. çok olağan bir durumu belirtmedir. kendini sevgiye uzak hissetmezsin. sevilmek çok doğal gelir. "seviyorum seni, kimseyi sevmediğim gibi". o kadar zarif bir cümledir ki için pırpır eder.

gerçek insanlarda hep o karakteri arayan insandır. aşık olduğu karakter o kadar hayallerinden kopup gelmiş gibidir ki ister istemez olası partnerinin de öyle olmasını arzu eder. örneğin ben... ben genelde zeki, olgun, zarif ve nazik karakterlere düşerim. gerçekte de birinden hoşlanmaya başlıyorsam onlarla ilgili izlenimim bu sıfatlar doğrultusunda olmuştur hep. eğer beklentimin tersi karakterde çıkarlarsa hoşlantı falan kalmaz.

ölümün çiçeğidir benim gözümde. koparıldığında kokmaya başlayan, kefen gibi beyaz ya da gün ışığı gibi sarı olan, adeta insanın ölümünden sonra başka bir diyara göçünü simgelemek üzere yaratılmış olan çiçektir. bu yüzden mezarlıklara en çok papatyaları yakıştırırım.

sen bir aysın
ben kara gece
gel derim
bu kalp senin
sersebil ettin
al derim
belki de duyduğum en romantik sözler olabilirler. hele ki rüştü asyalı'nın o narin sesinden bunu dinlemek yok mu? hep içimi garip bir huzurla doldurur. belki de nostaljik etkisinden dolaydır.

tarafların tanıdık tavsiyesi üzerine biriyle tanışması ve anlaşması sonucu yaşanan hadisedir. bunu yanlış anlayıp ailenin istediğ biriyle görmeden, tanımadan evlenmek zannedenler de vardır. aslında tanıdığın birinin önerisi üzerine tanıştığın bir kişi olduğu için karşındaki tarafından fazla tehdit altında hissetmezsin. (tabi bu benim fikrim.)

zift gibi karanlık gökyüzünde iki küçük yıldız ışıl ışıl parlıyordu.

o yalnızlığın ve sessizliğin içinde konuşabileceğin tek kişi kendin olduğu için içinde tuttuğun her duyguyu daha derinden hissetmen kaçınılmazdır. o derin sakinliğin ortasında kafandan geçmişle, günümüzle ve gelecekle ilgili türlü şeyler geçer ve her düşünce insanı duygudan duyguya sürükler. bu an kimi zaman huzurlu da olsa, çoğu zaman anksiyete ve depresyon sorunu olan kişiler için bir ızdıraptır. tüm o duygular insanı adeta sağır olma noktasına getirir. ölmeyeceğini bilirsin fakat kafan öyle dolar, öyle ağırlaşır, öyle bir patlama noktasına gelir ki yine de öleceğini sanarsın.

huzur, umut, güven.
zaman geçtikçe dünyayı daha yakından tanıyan insanlar artık hiçbir şeye karşı yeterli güveni duymamaya başlar. azalan güvenle geleceğe dair umutlar da yok olmaya başlar ve giden umutlar beraberinde huzuru da götürür. büyümek hayattaki en acı verici şeylerden biridir.

on numara hayat tecrübesi ve hayatın en tatlı dönemlerini sağlayan durumdur. her akşam yaşıtın kızlarla çay yapıp aç karnını doyurmaya çalışmak ve masanın başında konudan konuya atlayarak sohbet etmek büyük haz verir. son bulduğundaysa o akşamlar burnunda tüter. yaşadığın onca zorluk umrunda bile olmaz.

"-sonsuzluk nedir?
+bazen yalnızca bir saniyedir."
-alice harikalar diyarında lewis caroll.

bi yerden sonra kediyi ısırma arzusuna dönüsen eylemdir. öptükçe o kadar öpesin gelir ki alıp dişlemek istersin kafasını.

alice harikalar diyarında - lewis caroll
öteki - dostoyevski
gergedanlar - eugene ionesco
bir hayvanat bahçesi hikayesi - edward albee.

pandeminin dipsiz bir çukur olduğunu fark edince hiçliğe karıştılar muhtemelen.

büyük bir yanılsamadır. tarihe ismini yazdırmış çok iyi kadın sanatçılar vardır. (bkz: jk rowling)(bkz: george eliot) tarihte yer alan bu kadınlar çoğu zaman ya toplum tarafından sindirilmişlerdir, ya görmezden gelinmişlerdir ya da kadın olarak değer görmedikleri için bir erkek kimliğinin ardına gizlenmek mecburiyetinde kalmışlardır. (bkz: kadın papa)(bkz: papa joan) kısaca tarihte büyük kadın yazar çoktur ancak erkeklerin gerisine itilmişlerdir ve kimisi adını duyurmaya fırsat bile bulamamıştır.

yadırganmaması gereken insandır. herkes karşı cinsle temas kurmak istemeyebilir ve bu birçok sebepten kaynaklanıyor da olabilir (bkz: dini inançlar). her kişinin kendine göre sınırları vardır ve saygı duymak gerekir. tokalaşmadığı için kimse ölmez sonuçta.

kısaca sanatın insanı diyardan diyara götüren inanılmaz zarif ve aynı zamanda vurucu bir araç olmasıdır. sanat aynı anda hem ağlatacak kadar duygusal ve hisli hem de gerçekleri yüzüne çarparak öfkelendirecek kadar kuvvetlidir. bu yüzdendir ki kaliteli sanat eserleri hep gözlerimin dolmasına, içimi heyecan kaplamasına, adeta kendimden geçmeme sebep olur. örneğin ne zaman van gogh'un herhangi bir eserine baksam ağlamak ve kahkahalarla gülmek isterim. hayatı boyunca yaşadığı psikolojik sıkıntılarla buhrandan buhrana sürüklenmiş ve sanatı hak ettiği değeri görmemiş olan bu inanılmaz ressamın ışıl ışıl tabloları hayatın en heyecan verici kesitlerini sunarak ruhumun karmaşık duygularla dolmasını ve özgür kalarak bedenimi anlık da olsa hafifletmesini sağlar.