celebrant - en çok favorilenen tanımları (14. sayfa)

yazarı olmasan güzel sözlük.

ne yazarsa yazsın o mahlasla yazarı ciddiye alamam ya her şeyi uyduramazsınız sayın uydurdum.

termodinamiğin birinci yasasından sonra gelen yasa.

bahadır ismi güçlü, kuvvetli, yiğit, cengaver, cesur ne kadar heybetli anlamlar varsa yüklenmiş bir isimdir. ben; 1.80 boyunda, bu aralar dertten tasadan 56 kilograma düşen, baya baya en ufak rüzgarda sallanan bir adamım ya. etkisi tartışılmaz benim için çünkü sıfır.

tanışmamızın evvelini sormayın zira sarhoş olabilirim hatırlamıyorum. emin olduğum yegane duygu ise birbirimize gönülden bağlı olduğumuzdur. çok sever, çok sevilir. bilir de bunu. umarım üzerimizden tır geçmez artık daha ne diyeyim ben yahu? neyse, uzatmanın alemi yok. sevgimiz de duygularımız da varlığımız da daimi olsun.

gözünü kapatan kendine kapatır. haliyle gözünü açan da kendine açar. bu göz böyle bir organ işte arkadaşlar. göz bittiyse kulağa geçebilirsiniz, o da aynı.

(bkz: kuş beyinli olmak)

(bkz: züğürt tesellisi)

bir kitabı her yere uyarlayabilmeyi başarabildiğim bir başka başlık daha.
(bkz: hayatın kaynağı)
128 milyar doların kaynağı.

#1885453

ilgili tanıma ithafen; uzunca zaman sonra açıkçası üzerine çok da düşünülmemiş, başlığa girilecek ilk tanım olması sebebiyle de “kısa ve öz bir cevap niteliğinde olması benim için yeterlidir.” düşüncesi savunularak ele alınmaya çalışılmıştır.

1) bir şeyleri analiz ederek kendime fayda sağladığım zamanlar bir elin beş parmağını geçmez öncelikle bunu söyleyerek başlamak istedim. kelin çaresi olsa hesabı gibi biraz.
buralara artık daha az tanım girme sebebim genel itibariyle yaşamak için çok da hevesi kalmamış bir celebrant olarak yazmayı tercih etmememdendir. çünkü bir dönem ciddi emeklerin verildiği bu sözlüğü karamsarlığımla ve karanlık bir dünyayla yüzleştirmek istemiyorum. işin aslı budur doğrusunu bilmek istiyorsanız şayet.

2) yazmaya değer vermemek ya da bende olan bilginin çok değerli/değersiz olması benim için önemli bir şey olmadı hiçbir zaman. her şey gibi. normal, sıradan ve rutin şeyler gibi. konuşmak, nefes almak ya da yürümek gibi. buralara tekrardan yolumun düşmesi ya da tanrı olmak gibi. ve evet, teklifi geri çevirirdim.

anthony burgess için tüm zamanların en kısa bilim kurgu hikayesinin yazarı olarak bilinir.

''that morning the sun rose in the west.''
''o sabah güneş batıdan doğdu.''

"kardeşim hesap ettik, mahkumları hilton'da yatırsaymışız daha hesaplı oluyormuş"
kemal unakıtan'ın yüksek maliyetle yapılan bir cezaevi hakkında, gazetecilere yaptığı yorum.

genel itibariyle saygısızlıktan, özele inince de kişisel alana gösterilmeyen saygısızlıktan muzdarip birisi oldum hep;
* bir iş için ya da toplu taşıma beklerken evvela sıraya girersin, gelip dibine kadar sokulurlar; 20 cm öteye gitmezler.
* yürüyen merdivende gelip hemen bir arkanızdaki basamakta dikilirler. bir basamakcık geride beklemeyi düşünemez ya da umursamazlar.
* yürüyen merdivende yan bantlara tutunup, ellerini sizin önünüze doğru uzatırlar. zaten sadece bir basamak dibinizde oldukları için belinize sarılıyormuş gibi hissedersiniz.
* asansörde sizden basmanızı rica etmek yerine, ellerini bazen size çarpacak şekilde koltuk altınızdan, göğsünüzün üstünden, ensenizden uzatıp kat düğmesine basarlar.
* atm'den para çekerken dibinize kadar girip seyrederler.

bugün bir vergi kaçağını ihbar ettiğinizde gerekli şartlar oluşursa ihbar ödülü almaya hak kazanıyorsunuz, o ödül için de veraset ve intikal vergisi ödüyorsunuz.

üniversite dönemimde çok yapmışlığım var ve muazzam bir şey. haftada 2-3 kitabı rahatlıkla bitirebilmek de cabası. yöntemi falan da yok aslında, bir kitaptan diğerine geçince karışıklık ya da unutkanlık yaşadığımı hatırlamıyorum.

suç ve ceza diyerek çıtayı arş-ı alaya çıkartacak yoksa ben ayşegül serisi demek istiyorum. çocukluğumun ilk kitaplarından utandım abi nasıl okuyabildiniz siz öyle kitapları?

hate ve hame kardeş değil miymiş? ikiz gibiydi buradan bakınca.

eğer ileride buralar değerlenir ve bu entry de nujiyan tarafından okunursa şayet, birkaç söylemek istediklerim var. senin altını üstünü çizdiğin küçük prensine ben de kendimce eklemeler yaptım. bazı yerleri çıkarıp, bazı yerleri ekleyerek kendimce kendi hayatıma yordum. daima başucu kitabım olduğunu zaten biliyordun. her zaman benimle olan kitabını ev arkadaşım benden habersiz okumak için alıp kaybetmiş. yaklaşık 3 yıl oldu. sadece bilmeni istiyorum. aynısını aradım taradım ama bulup da anılarını yaşatamadım, özür dilerim. bana hissettirdiği hâlâ aynı *

bunun spesifik bir coğrafya ile alakalı olduğunu sanmıyorum. haberlerde çıkmıyor diye bizim ülkede açlıktan ölen çocuklar ölmemiş sayılmıyor, bilgilerinize sunarım.