hemen geldim taze terapiye başlayan biri olarak bir kaç şey söylemek isterim.
yakın zamanda yakınımı intihardan kaybettim, baba kaynaklı güven sorunu yaşıyorum, anksiyetem mevcut. iyi ki başlamışım terapiye. ilk olarak ben de burun kıvırarak gittim ama terapi başka bir dünya. normalde kimseyle konuşamayan ben salya sümük ağlayarak içimi döktüm. ilk defa biri sözümü kesmeden dinledi. ağlama demedi. sadece gözlerimin içine bakarak dinledi. benim meğer buna ihtiyacım varmış. anlattım çocukluğumu, hayatımı, ne severim, ne isterim hepsini sordu bana ben bunların cevabını hiç bilmiyormuşum. kendimi unutmuşum. o kadar rahatladım ki sanki sırtımdan koca yük kalktı. kesinlikle imkanı olan başlasın. insana güvenmem normalde ama terapide bende döküldüm ki ben çok utanırım sanıyordum. neler anlattım neler :) kendime bile söylemediklerimi... yüzleşmek acı da olsa güzeldi.
bugün berbat bir gündü. çantamı yemek yediğim cafe de unuttum. cok alakasız bir yerde çantasız cuzdansiz kaldim. oturdum kaldırıma agladim. çünkü o an telefonla arayacagim kimse gelmedi aklıma. çaresiz yarım saat oturup ağladım. çevrem kalabalık ama arayacak kimse yok. dedim kızım sen bu dünyada yalnızsın kabul et. eğer darda arayacak bir numaranız varsa çok şanslısınız benim yok
çok eskiden platonik birine aşık olmuştum haberi bile yoktu sonra bana teklif geldi başkasından sanki o çocuğu aldatıyormuşum gibi hissedip kabul etmemiştim. sonra benim farkıma bile varmadan geçti gitti hayatımdan. pardon bunu (bkz: enayilik) başlığına yazmalıydım.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.