henüz iki ay oldu sen gideli. oysa sana daha hiç şarkı söylememiştim. gerçek beni görsen benimle gurur duyar mıydın diye düşünüyorum ama sonra aslında artık kendimi saklamama gerek olmadığını çünkü beni olduğum halimle gördüğünü biliyorum. gittiğin yer neresiyse evrenin en güzel köşesidir, biliyorum. sana söz, bundan sonra söylediğim bütün şarkılarım sana.
içimde karşılığı kalmamış bazı şeyleri artık konuşup anlatmıyorsam siz de ağzınıza almayın. insanların hayatımı nasıl yaşamam gerektiği ya da nasıl davranmam gerektiği ya da nasıl hissetmem gerektiği hakkındaki fikirlerini duymak istemiyorum. kimseden daha az bilmediğim gibi daha fazlasını da bilmiyorum. bırakın öğrenmem gerekeni yaşayarak öğreneyim. bazen o duvara çarpmadan öğrenmiyorsun. duygularımdan bağımsız değilim ama mantıklı da düşünebiliyorum. beni biraz rahat bırakın.
en son çok öfkelenip uzunca bir şey yazmıştım. ben unutmuyorum. günün birinde hiçbirinizi affedemezsem bende suç bulmayın. son cümlesi özetliyor. bir kafa izni iyi gelebilir.
kardeşi angelina grimke ile dünyanın ilk kadın aktivistleridir. kölelik ve kadın hakları konularında halka konuşup kadınları köleliğe karşı çıkmaları için çağırmışlardır. köleliği meşrulaştıran sebebin ırkçılık, önyargı olduğunu söylemişler ve eylemlerini kadın hakları ve siyahiler için sürdürmeye devam etmişlerdir.
"aklın cinsiyeti yoktur. erkeklerin görevleri, kadınların görevleri/ erkek alanı, kadın alanı hakkındaki fikirler sadece keyfi fikirlerdir ve bu kategoriler yalnızca erkeklere yarar."
kayıp giden zamanın sadece gözlemcisiyim. kendi hayatımın o kadar dışındayım ki içinin nasıl olduğunu unuttum. bütün bunlardan önce nasıl bir insandım? daha mutlu muydum, pek hatırlamıyorum. en büyük mutluluklarımın içinde bile bir mutsuzluk vardı sanki her zaman.* bunun mutluluğumu paylaştığım insanlar için ne kadar üzücü olduğunu düşündüm bugün.
küçükken babamdan oyuncak bir bağlama istemiştim. sanırım komşumuzun çocuğunda görmüştüm, o zamanki müziksever claudemon için bu ulaşılamaz bir şeydi. büyüyünce kendi kendime gitar çalmayı öğrendim, biraz piyano çalmayı öğrendim ama bağlama hep benden uzakta oldu. çocuklukta kalan bazı şeyleri yapma düşüncesi insanı korkutuyor.
selamlar normal sözlük yazarları. birkaç gündür bu konuyu düşünüyorum. aralarındaki fark tam nedir bulamadım. başlığa denk gelen yazarların cevaplarını merakla bekliyorum. başlık başa kalmazsa iyi.
durun bekleyin! son teşekkürlerimi edeyim. gece gece gülmeyi beklemiyordum, sizle beraber burada olan herkese de teşekkür ederim. yakın bir zamanda görüşmek dileğiyle, iyi geceler!
muhtemelen anksiyetenizden kaynaklanan ve bir kısır döngü olarak katlanabilecek, biraz da aşırı düşünme diyebileceğimiz durum. hoş, kelin ilacı olsa başına sürer, o yüzden herhangi bir tavsiyede bulunamayacağım başlık. sadece sabır diliyorum efendimdir, lütfen benim gibi kronik insomnia ile sonuçlanmasındır.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.