birini çok özlemek

acaba o da bizi özlemek?

kelimelere sığdırılamayacak kadar zor, burnunuza kokusunu getirecek kadar acımasız bir duygudur.

bir şarkı sözü eşliğinde haykırmak gelir içinden 'yak gel bildiğin ne varsa sat gel gözüm yok para pulda yalnız sanadır bu hasretim!'

artık erişemediğiniz biriyse geçmiş olsun, bu duygunun ağırlığı fil gibi oturacak göğsünüze. fakat bu durumu aşmak için kendinize vakit ayırmanızı tavsiye edebilirim bol bol okuyun, gelişin, çalışın ve araştırın

sesini göresi gelmektir.
ve benim, birdenbire yüzünü değil, gözünü değil, senin sesini göresim geldi.
(bkz: nazım hikmet ran)
hobaaa3434, rica etsem başlığınızın başına gelir misiniz hanım efendiciğim, zira sizsiz tadı tuzu yok.*

hem mutluyum bu gece hem de özlemim artık dayanılmaz bir hal aldı. bu başlıkta da özlemlerimi anlatmak istiyorum.

asla gelmeyecek birini çok özlemek. eğer bu kişi kaybettiğiniz biriyse o acı asla bitmez. sadece alışırsınız. yıllar oldu sevdiğim insanları kaybedeli. bazen seslerini duyamıyor gibi oluyorum. içime bir korku düşüyor. ah diyorum o gülen gözler o kahkahalar ne de özlendi. size kızışlarını bize özlersiniz. o kadar çok özlersiniz ki tek yapabildiğinizin ağlamak olduğunu fark ettiğiniz an özleminiz daha da artar.

gelmeyecek birini özlerken bir de yaşayan ve gelmeyecek birini çok özlemek vardır. onun zorluğu ayrıdır. hani cemal süreya demiş ya "aynı şehirde sen varsın, ben varım, biz yokuz" aynı öyle işte. aynı gökyüzünün altında, aynı aya bakarsınız ama birbirinize bakamazsınız. dünya küçük bazen sizi bir araya da getirebilir. çok özlemişsinizdir ama o an başınızı çevirip gidersiniz. sizi buna zorlayan hayat utansın.

şimdi de benim şuanki en büyük özlemimden bahsedelim. o kadar özledim ki sözlük. yazsam yetmez buraya. anlatamam da. hani mahkûmlar o güneşi görecekleri günü beklerler ya hep, aynı öyle işte. o gün de ben tekrar güneşi göreceğim. onsuz her gün gördüğüm bu güneşin de bir anlamı kalmadı ki. işte böyledir bazı özlemler. hasretiniz çoktur. kavuşacağınız günü dört gözle beklersiniz ya içinizdeki özlem de o kadar büyür. gülüşünü, bakışını, sarılışını her şeyi geçtim yanınızda hissettiğiniz varlığını bile özlersiniz. hep içinizde olan birisinin fiziksel olarak da yanınızda olması yüreğinize barış güvercinleri bırakır.

model demiş ya "özlemek bu dokunmakla geçmiyor" bir de bu var. dokunmaya kıyamazsınız, dokunsanız doyamazsınız. birini çok özlemek nasıldır bilir misiniz? yağmurdan sonra gökkuşağını görürsünüz ve çok yakında olduğunu düşünüp koşa koşa onu bulmaya çalışırsınız ya içinizdeki o özlem onu bulamadığınız kadar çoğalır. öyle bir şey işte. umarım anlatabilmişimdir bir nebze. son olarak bir söz daha paylaşmak istiyorum*. "dokunamadığın birini özlüyorsan, özlediğin kalbine dokunmuştur çoktan."*

çok sevdamızdandır çok özlememiz. dokunamadığım birisini her özlediğimde, içimde oluşan o duygu bu cümle ile ne güzel anlatılmış. kalbime dokunmuş sevdiğim ondan.

son olarak buraya kadar okuyan sevgili yazar biliyorum çok uzun yazdım ama ancak dökebildim içimi. okuduğun için teşekkür ederim ve çok özlediğin o kişiye en kısa zamanda kavuşursun umarım*.

hani serçe parmağınızı bir yere vurursunuz ve canınız o kadar yanar ki şunu dersiniz burnumun direği sızladı işte bu olaydır

özlediğim biri var ama yapabileceğim bir şey yok repliğini getirir aklıma hep. bazen öyle olur bazen özlemen gerekir ta ki bir sabah uyanıp özlemeyene kadar. not: o hiç bana olmadı yıllardır bekliyorum.

(bkz: tarifsiz)

ve onun ölmüş olması.

ben kimseyi özlemezdim. sonra o girdi hayatıma, herkesi özler oldum.

bazen o kadar çok özlemek ki çok kelimesi bile az gelir duygularınızı karşılayabilmek için.

eğer gidip görebilme imkanınız, arayıp konuşabilme şansınız varsa harekete geçmeniz gerektiğini gösteren duygudur. ancak böyle bir imkanınız yoksa birini çok özlemek; çok üzülmek, çok acı çekmek ve çok hüzün duygularını da beraberinde getirir.

aklıma oruç aruoba'nın şu dizelerini getirmiştir;
"özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin

özlem, gidip görememendir;
ama gidip görmek istemen

özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin

özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen."

burnunun direğini sızlatır zaman zaman!

bir itiraf;
iki kedim vardı, igor-yevgar.
igoru yaştan dolayı kaybettik, i*neyi çok özlüyorum, kafasını kafamın üstüne koyardı.

her gün görmek zorundaysanız daha büyük acıtır. geçmişteki yakınlığınızı özlersiniz, onun artık başkaları ile mutlu olduğunu gördükçe içiniz acır.

kendimi çok özlüyorum sözlük. çok eksildim çok eksik kaldım. çokça da arttım fakat o artılar eksildiklerimden çok daha azlar. özlüyorum özlüyorum. fotoğraflara bakıyorum. bakışlarımı çok iyi tanıyorum. kıyaslıyorum. kaybediyorum. kaybediyoruz. azaldıkça kaybedeceğiz...
aksini umut etmek istiyorum. umut edemiyorum. umut etmek istiyorum...
çabalıyorum.

aynı zamanda, o birinin ilk tanıdığın halindeki kendini de özlemektir.

var böyle kötü huylarım.

ruhunuzun bir buzul kütlesine çarpıp su almaya başladığının işaretidir. ya batacaksınız, keman sesleri eşliğinde, ya onarım yapacaksınız, ya bir kurtarıcı, motive edici bekleyeceksiniz ya da (baştaki batma ihtimaline yakın bir şekilde) sadece geçmesini bekleyeceksiniz, çünkü eliniz kolunuz bağlı sanki zapt ü rapt altına alınmışsınız gibi hissediyorsunuzdur. belki geminin otomatik kendi kendine acil eylem planı vardır, kimbilir?

yukarılardan bir ses yükseldiiiiii* @zugra nerelerdesin*

zor zanaat...