dedemkorkut yazar profili

türümüzün yapması gereken en onurlu davranış, programlanmışlığımızı reddedip üremeyi durdurmak ve hep birlikte soyumuzu tüketerek kardeşçe bu haksızlığa son vermektir

insan bilinci evrimsel bir hata, doğanın kendi varoluşuna karşı yaptığı hatalı bir deney, insanlar var olduklarını sanıyorlar ama aslında sadece hayal ediyorlar

rust'ın söylediği bu sözler emil cioran'ın bu hayata en büyük hediyem doğmamış çocuklarımdır, bana en büyük teşekkürü onlar ediyorlar sözünü hatırlatmıştır.
dizinin ilk bölümünü izleyince kafamın içinde güneş gibi parlayan bir ışık doğdu sanki ve haklısın rust, bir çocuk dünyaya getirmek ona diğer herkese yapılacak en büyük kötülüktür dedim

tuhaf sey tabi saç diplerini kokladigin bi kadına yabancilasmak

en uzun çaresiz gecende dinlemen gereken sezen aksu şarkısıdır ve sözleri böyle akar:

bırak beni yeter aldattığın yeter bırak beni
deli ettin artık çek git bu nasıl sevgi
sen kendine aşıksın, sen yalancısın,
hatta sevişirken bile yabancısın,
sen kimsin sen ne rahat insansın bırak
bırak benim için ne mümkün ayrılmak
ben ayrılamam sen beni bırak
bırak... bırak...
seviyorum kahretsin seviyorum elimde değil çok
seviyorum ah neden yaşadığım en derin aşkın sen
seviyorum kahretsin seviyorum elimde değil çok
seviyorum ah neden yaşadığım en derin aşksın sen
çok istedim, unutmak istedim esmer ellerini
gözlerini kokunu yanık tenini
bana dokunduğun anda hislerimi
unutmadım oysa sen bir yalancısın
sen kimsin sen ne rahat insansin bırak.
bırak benim için ne mümkün ayrılmak
ben ayrılamam sen beni bırak
bırak... bırak...
seviyorum kahretsin seviyorum elimde değil çok
seviyorum ah neden yaşadığım en derin aşksın sen
seviyorum kahretsin seviyorum elimde değil çok
seviyorum ah neden yaşadığım en derin aşksın sen

ancak arada bir gerçekten yaşayacaksın. duygusal olarak unutulmaz bir an denen yaşam aralıklarından birinde, tam kendin olarak, tam kendisiyle yüz yüze geldiğin bir başka kişiyle birlikte birşey yaşadığında, |bir sevinç, bir acı...| o zaman gerçekten yaşarsın.

kendimi biliyorum; daha aşağıda yazdiklarim 1 yıl sonra keşke karşımda olsaydı da kendisine soyleyebilseydim diyeceğim cumlelerdir : sesime ses verecek kimsenin kalmadığını düşün, 1 yil oncesini hatırla sen geliyorsun, sıkıca sarılıyorum, hani suya dalmadan önce derin bi nefes alırsın ya, öyle saçlarının dibini kokluyorum, o kadar akıllı ve sevgi dolusun ki, sevgimi nasıl göstermeye calissamda karşında hep mahcup oluyorum, insan ayrıldığı yerde biraktigi boslugu fark edemiyor bazen, kalanlar da ne yapsin o boslukta yasamaya devam ediyor, zarları hileli bi dünya burası, doğru olani yaptın, en azindan tanidim seni gördüm ve yaşadım , benim bu dunya uzerinde karsilastigima cok sevindigim insanlar oldu, baya oldu seninle aynı seye gülmeyeli, eşyalarına bile şaşkınlıkla ve hayranlıkla bakardım, sacma sapan mazeretlerle dolu yapamadiklarina mesela, baska herhangi bi zamanda veya mekanda karşıma çıksan dikkatimi bile cekmeyecekken, sevimli yüz hatlarin seyrek saclarinla, yani kendi hacmin ile odaya bir biçim verince, herseye sevgi ile bakardim, ayriliklarda ölüm gibi birşey, ölmedin gerçekte ama öldü birşey işte

filmin ilk dönüm noktasında söylenen sözler sonunda ulaşacağı yola bir rehber niteliğindedir: yalnızca kendini düşünen zavallıya, hayat bir zenginlik kazandıramaz, o iki kez ölecek, içine kapanacak, toza dönüşecek, gözyaşı dökülmeden, onursuz ve anılmaksızın.

en gerçek sözleri en yalın hali ile bugüne söylemiştir;

değişir miyim seni bir yaz gününe?
çok daha güzelsin sen çok daha ince:
mayısın goncaları sert rüzgarlarla titrer,
yaz günleri kısa bir düş gibi gelir geçer:
bazen cehennemin ateşi tepende parlar,
sonra altın gibi saçlar sararıp solar
her ne kadar güzel olsan sonun değişmez;
ne şans, ne doğa yasası sana yardım etmez.
fakat senin sonsuz yazın hiç solmayacak,
ince güzelliğin de hiç silinmeyecek,
ne de ölüm seni gölgesine alabilecek,
unutulmaz izlenimlerin ebedi sürecek;
...............insanlar soluk aldıkça, gözler gördükçe
...............aşkım yaşadıkça,sana da hayat verecek.

o sözlerden herhangi birkaçını hiç düşünmeden bilinçsizce birbiri ardına sıraladığımda şunlar çıkacaktır: hayatımdaki en iyi, en nazik, en güzel, en kırılgan insan olduğun zamanlarda, hayatımda bana karşı hiç senin kadar iyilik dolu başka birini görmedim ben, ve seni ilk fark ettiğim zaman bana bir şey oldu, sana hiç söylemedim ama sana elimden geldiğince yakın olmam gerekiyordu. senin gibi birini hak etmiyorum ama fırsatım olsa seni çok severdim.

homofobik eylemlerden daha sert eylemler üreten bir nefret türü

hayal gücüne hayran kaldığım yazar. telaş bandosu kitabinda tüm novellalar üsküdar'da geçmekte, zıpkınla avcılık yapmama rağmen "agaşon" tekniğini ilk defa duymamla birlikte zamanda yolculukla bizi gezdirdiği mekanlar zihinde müthiş bir tat bırakmakta, doğancılar parkındaki sıradan bir sokak köpeğinin yaşadığı serüvene yüklediği anlamlarla yaşadığı mekana duyduğu hayranlığı sana da yaşatmakta, okuduklarını sevdiklerine anlatmak istersin ya işte öyle birşey

umarım zaman sana, hayatın boyunca yanında olmasına ihtiyaç duyacağın kişiyi, geçmişinde nasıl yok ettiğini gösterir diyerek çıkıp gitmek varken yaptigin herşeyde yine kendine kötü davranırsın, iyi olmasını istersin ama bunu yaptığını anlayamayacak kadar uzaktadır ve yaptıklarından haberdar olmayacaktır