devotus atheus yazar profili

vefat eden yazarlara bi vefa sanmıştım. oturdum düşündüm nasıl öğrendiler acaba diye. sonra sözlükten edindiğin çevreyi sosyal hayata taşımak ne kadar sakıncalı aslında dedim. anonimliğin verdiği konforu düşündüm. birden aklıma ölürsem kim bilecek lan dedim. gözüme kestiğim bi yazara e devlet şifremi vermeyi düşündüm arada yoklasın diye. hayır şimdi ben seni tanısam ne yazar sen benim öldüğümü bilecek kadar ailemi tanımadıktan sonra? e devlet şifresi daha da mantıklı geldi. lan dedim saçmalama ver şifreni veli’ye ölünce girsin haber versin. veli de puşt şimdi girer bakar kütüphane botuna yazdığım şiirleri attığım şarkıları görür. allahım delirmek üzereyim kim bilecek öldüğümü???

insanı üzen şeyler başlığında çılgın atıyorsunuz bi de, gelin de üzülmek görün. adamlar uçurduğu yazarla dalga geçiyormuş.

yediğim dayağı anlattığım travmatik entrymin altında “afyon civarı pasif var mı?” entrysini gördükten sonra bu sözlükten iyi bişey gelmeyeceğini anladım. üzgünüm sözlük……………..

birisini dinlermiş gibi yaparken verdiğim uyarı. yok abi yok kafam almıyor. son 27 yıldır beynim azalarak yok oldu.

az önce koltuğa kendimi salmamla birlikte aynı hızla yükselirken beynime çakan uyarı. kumanda yok.

5 saniyede 11 artı oy veren yazara attığım mesaj. adamın son entrysi

başlık: sanal seks
entry: hiç olmadı telefonu….

atalarım taşı silkerek tekerleği icat etti. geldiğimiz yerde görüyoruz ki hiçbir yere varamadık. ben aseksüel çıktım.

çoğunuzun görmezden geldiği bundle bildirimi.

o zamanlar geceleri otogarda çorbacılık gündüzleri malum hat üzerinde dolmuşçuluk yapıyorum. hatta “bentderesi yıkılırsa anam nerede çalışacak” diye demeç veren beden işçisinin çocuğuna röportaj esnasında yanlışlıkla omuz atan da benim. kameralara alışığım yani bendeki star ışığı doğuştan.

yine bi gün şerit sıkışık trafik berbat söve söve giderken beni itmeye çalışan lada samara’ya el kol yaptım. napiyim tabiatım böyle. şöför arabadan bi indi araba havaya kalktı. göz kapaklarıyla çimento çeken bi abi. kas kütlesi yağıyla yarışıyor. ucube gibi bişey ama çok büyük. en büyük.

beni 20 cmlik dolmuş penceresinden tek seferde çekti çıkardı. abim benim hiç acelesi yoktu. pek de bi efor sarfetmedi. 25 saniye falan oldu ben öldüm sandım. etraftakilerin yardım etmek isteyip başaramadıklarını asayiş kamerasından gördüm. videodan izlemesem dünyada sadece ikimiz kaldık sanardım. bi tane kısa ve kızıl saçlı teyzenin hızla bize doğru yöneldiğini gören özel güvenliğin teyzeyi kurtarması olay mahallindeki tek olumlu şeydi onun dışında her şey +18.

canım abim haliyle bunu haklı gerekçelerle yaptı ama baktı ki ben ölmek isteyip de intihar edecek cesareti olmayan bi zavallı gibi teslim oluyorum, bi kötülük yapıp dövmeyi bıraktı. arabasına yöneldi 4-5 kişi abime yardıma gitti çünkü sığmıyordu arabaya. bi kaç kürtaj yapıyok tipli dede tükürdü bana. hiç alınmadım ben de olsam güçlüyü seçerdim.

bu bana ders oldu. artık camlar kapalı. el kol yapmadan önce gbt alıyorum ve sadece durağa yakın yerlerde itlik yapıyorum.

okuma alışkanlıklarının olmadığını gösterir. önce bi yazara bakın. ben yazdıysam eksi oy olmadığı için engeli basın. bu noktada direniyorsanız bi okuyun. ben mesela çoğu yazdığımı anlamıyorum. bazen ne anladığımı da anlamıyorum. sert gerçekçi toplumsal eleştiriler benim entrylerin altında hak ettiği değeri göremiyor maalesef. bunu sizi düşünerek söylüyorum.

edit: 2’de 2 düşmedi hocam. deneme yanılma yaptık, yanıldık.

3-5 kadın yazara yürürüm umuduyla açtığım başlıktan 7 erkekle oturup adsız alkolikler gibi dertleşmeye giden bi süreci tetiklemek.

ilk denememde tepetaklak olmamdan da anlaşılacağı üzere yaradana sığınıp bu abilerden biriyle…..

korkutur. mezarından mı kalktın geldin tarayıcın unutmuştur sözlüğü.

cinsiyet değiştirmek gibi değil de kadın olmak zordur önermesine veya gerçekliğine karşılık gelen bi durum gibi düşünün. karma toplamak için meriçlik yapacak değilim sadece dün yaptım bu tespiti.

kadın olmak zor evet. bi kere bilinen tüm zorlukların dışında rakipler çok güçlü. nereye gitsem kadınlar yarışıyor. ben de sağlıklı, primitif genlerine sadık ve gününde bi hetero olarak bunun avantajlarından faydalanıyorum.

kadınlar sürekli bakımlı ve güzel olmak zorunda. estetik bi zorunluluk. vücudun asgari yüzde yetmişi açıkta kalmalı.

bana gelince sabahları yüzümü yıkadığım için bi anda bakımlı sınıfına alındım. bi kere ıslak mendili düşürünce çöpe attım diye hijyenik oldum. halbuki onlar odada olmasa en kötü ayakkabıyı siler öyle atardım. bunların beklentileri baya düşük gibi geldi bana.

sıhhıye köprüsünde meydan dayağı yediğim olayda da beyefendi oldum. kavga dediğin karşılıklı olur ben sadece dayak yedim. vurmak istedim vuramadım. tüm şirket mobeseden izledik herif beni elek etti ama onlar ne gördü; “devotus hala sabrını koruyor, tahammül eşiği çok yüksek”. diyemedim allah kahretsin diyemedim kafama gelen odundan ciğerim götüme dayandı o gün ama diyemedim işte.

düne kadar bunların kafası çok karışık diyordum ama dün yaşadığım olaydan sonra emin oldum erkek olmak basit ya. kolay iş. dün ne yaşadım onu hatırlayamadım.

dün manas destanı gibi yazdık olayı. benim başıma gelen doğaüstü, sizinki paranormal. fakir su içer, zengin sıvı tüketir. biz bu düzeni bozacağız, bekleyin.

tarihe devotus’un çaylak olduğu karanlık dönem olarak geçen 48 saatte bize (şizofren değilim kişiliğim oynak) destek olan 3 yazardan birisi. diğer ikisinin nickini unuttum ama seni hiç unutmayacağım. sanırım bunu başka bi yerde daha dedim düşün nasıl işledin içime. seni övecek kelime bulamadım. görüşürüz.

çaylaklığı biten yazarın çıkınca kurduğu ilk cümle. baba tahliye.

gerçi içimde buruk bi sevinç var. amacımı yitirmiş gibiyim.

ankara gölbaşı'nda anayolun altında sote bi yere çekildik. ben her zamanki gibi içiyor numarası yapıp sağa sola mundar ediyorum içkileri. bir yandan da "çok işetiyor bu meret yav" diyerek en karanlık ağacın altına girip candy crush oynuyorum.

son tura çıktım ama bu sefer gerçekten bi hareketlenme var cidden sıkıştım. tam emaneti çıkardım mevzuya girişirken sağ tarafımdan laguna veya fluence olduğunu düşündüğüm beyaz bir araç aşağı uçtu. artık korkudan mı yoksa zaten altıma işeyecektim de bahane mi arıyordum tam emin değilim ben salıverdim. ağzımda sigara iki elim malum yerde toplanıp olay yerinden uzaklaşmaya çalışırken biraz sendeledim ve düştüm. etraftan bi kalabalık üstüme doğru çullandı. herkes iyi misin, bişeyin var mı, ölüyordun lan falan diyor. benim ekipten kimse yok bu arada.

beni arkadaşlarıma götürün diyorum. dur hareket etme ambulans yolda falan diyorlar. ben arabadan mı uçtum, araba bana mı çarptı neyi kaçırdım anlamadım. bir sürü insan bişeyler anlatıyor. tek bişey var merak ettiğim; bisiklet nerede?

herkes iyisin iyisin dur bisikletini bulalım diyor. bisikletim yok diyorum. alırız abim yenisini diyorlar. bisikletle gelmedim diyorum. iyi değil üstüne gitmeyin diyorlar.

ambulans geldi. adamlar bana baktı bunun bişeyi yok dedi bisikleti arayalım diye ayaklandılar. polis zaten baya baya emek verdi sağ olsunlar ama bulamadılar.

o günden beri düşünürüm bu mistik bisikleti nasıl kaybettim hala anlamış değilim.

doktoru buldunuz yakışıklısı kaldı!!!! bir tıp öğrencisinin maliyeti ülkeye tam 12 milyon. bu kadar emek ve kaynak onların ülkeden kaçması için harcanıyor. yarısını dövüp kalanını da kaçırıyorsunuz. yazık gerçekten çok yazık!!!

karmaya ihtiyacım var. bi yazarla iddiaya girdim çaykakken geçecem onu. kusura bakma kardeş.

edit: beklediğim reaksiyonu almadı. 55+ kitle uyudu herhalde. tekrar kusura bakma.

g*tümüz başımız ayrı oynuyor!

ardımı dövdürmekle ilgili herhangi bi sorunum yok. istesem bilinen 7500 yönelimin her birine tek tek yönelirim ama tercih etmiyorum.

benim aklımda bişey var ama bıkkınlık vermesinden şikayet etmek de bıkkınlık verdi. arka arkaya bıkkınlık diyince kelime anlamı yitiriyor sanki. bıkkınlık. bakanlık diyecekmişim de o sırada çeneme alttan bi kroşe yemişim gibi. hayatta paranın çözemeyeceği şeyler de var.

şu an iki bira içip balkonun soğuk zemininde cenin pozisyonunda intihar düşlediğine yemin edebilirim. zorda kalırsam ispatlarım da çünkü yapmışlığım var. diğer türlü kimse bu kadar çaresiz olamaz sürekli beni artılıyor.

bana burada ilk mesaj atan yazar. seni asla unutmayacağım. sen diğerleri gibi değilsin. bi de muhtar var. çaylak olarak geçirdiğim karanlık dönemde bana hep ışık olmaya çalıştı. sürekli gollük başlıklar açtı. ikiniz de eşitsiniz ama sen daha eşitsin kütüphane. yalnızlık kaderimiz olmamalı. umarım erkek değilsindir. eğer erkeksen bir erkekten alınan en güzel iltifat başlığına beni refere edebilirsin, senden çocuğum olsun istiyorum.