devotus atheus yazar profili

entry silememek. ayet mi yazdık kanun mu yazdık ne yaptık? pişman olduğum şeyler yazdım silip devam etmek istiyorum hayatıma. insanın kendi yazdığı tanımlar üzerinde iradesi olamaz mı arkadaşım salın beni.

hayıydıy gaydeş?????

dün 3 tane sildim uyarı verdi. 2 saat sonra 3 tane sildim yine uyarı verdi.

bugün hiç silemedim.

anket başlığına yazdığım saçma sapan bi entry alnımın yazısı gibi kaldı öyle. sana mı soracam lan neyi ne kadar sileceğimi? ben yazmasam zaten olmayacaktı o yazılar orada. telif melif atamıyoz mu şunlara iki füze bi tebligat neyim salın beni.

benim bunlarla fotoğrafım var. anneme normal alman adamlar ya işte diye gösterdim ama o fotoğrafı çektirmek için almanya’ya gittim.

estetik bi alman grisi ve endüstriyel karmaşanın hakim olduğu acayip sıkıcı bi mahalledeydi bunlar. girdikleri bina da depo mu tapınak mı belli değil. beni götüren arkadaşa burası yanlış yer dedim. arkadaş da almanya’da yanlış olmaz sadece anlaşılamayan şeyler vardır dedi. içinden mal dedi herhalde.

içeri girdik ses yoktu ama gerginlik vardı. yine alman malı bi gerginlik. kalabalık ama kimse yürümüyor herkes transfer oluyor gibi. disiplini izlemek yorucu.

sahne teçhizatıymışım gibi bi anda kucaklayıp grubun yanına bıraktılar beni. elime bira veriler. herkes ayağa kaktı, fotoğraf çekildik ve geri oturdular.

muhtemelen prova yapacaklardı. zaten herkes bi şey yakma isteğiyle yanıp tutuşuyor. kimse panik yapmıyor, ben de panik yapmıyor gibi yapıyorum.

bi de ben anadolu çomarı olarak sürekli kafa salladım. kuş gibi her gördüğüme başımı eğdim selam verdim ama bunlarda o yok ya. ayıp lan. bunların kovboy filmi izlediğine de inanmıyorum.

ateist değilim, teist değilim, deist hiç değilim sevmem ne şiş yansın ne kebapçıları. yaradana sığınmak da öyle romantik bi şey değil. insanın bütün kapıları yanlış anahtarla zorlayıp en son çatıdan atlamaya karar verdiği anda oluyor bu işler.

mesela horozu ele alalım. alalım. merhametsiz bakıyor. merhamet yok bakışlarında. bunun allah'ı yok belli ki.

kedi var evde. bu da nankör bakıyor. bi üstten böyle, kibirli, şımarık. bu noktada 3 soru gelir akıllara; 1- allah'ın var mı lan senin? 2- senin allah'ın var mı lan? 3- allah var mı lan?

elimizdeki verilerden nereye vardık? tüme. bence yaradana sığınmak güçlü insan işi. çünkü güçlüler yalnızdır. ben yediğim her dayakta tektim. niye düşeriz? kalkmak için.

yaradana sığındım ama dua etmedim. dua lüks iş. daha sade bir şey yaptım. karışma dedim. sadece karışma. bana değil, ona değil, kimseye. olay olduğu gibi bitsin.

bitti.

her sabah 7:30'da sen, canavar uzmanı ve yine ne yaptın cansu adlı yazarlar önceki gün yazdığım en uzun entryi oyluyor. ya sen gerçek değilsin ya da hesabını beni oylamak için çaldılar. çok üzgünüm.

bizde her şeyin yeri bellidir. sigara arkada, ekmek önde, sakız kasanın yanında. insanın yeri yok. o yüzden girip çıkıyorlar. yerleşemiyorlar. bu da bir sistem.

akşam saatleri tehlikelidir. ahlak gevşer, bozuk para artar. biraz önce bi adam geldi. müşteri değil, ihtimaldi. soğuk içeceklere baktı ve almadı. öylece gitti. soğuklar bize kaldı.

arkasından bir kadın girdi. elinde telefon, gözleri rafta değil hayatta. raflara bakıyormuş gibi yaptı. ben de kasaya bakıyormuş gibi yaptım. karşılıklı rol dağılımı yaptık. sigara var mı dedi, hangisi dedim, bilmiyorum dedi. işte bu noktada esnaf devreye girer. bilmediğin şeyi sana bildiğin gibi satarım. verdim, aldı ve memnun gibi çıktı. rollenmelere bak hele.

dün akşam kepengi kapatmadan aynaya baktım. yüzümde gün boyu biriken ifadeler. şaşırma, kaçınma, susma, idare etme. hepsi üst üste binmiş. indirim yok.

eve giderken düşündüm. biz bu bakkalda çok şey tutuyoruz ama bazı şeyleri bilerek satmıyoruz.
yakınlık mesela. umut bazen. çünkü esnaf dediğin her şeyi elinin altında tutar ama eline almaz.

şeyma subaşı’nı ilk ne zaman fark ettim bilmiyorum. büyük ihtimalle ben fark etmedim.

instagram’a girmiyorum normalde. uygulama duruyor ama ben girmiyorum. bu fark önemli. bir gün parmağım kaydı. hikâye açıldı. deniz, güneş, beyaz keten, gülümseme. ben evde don atlet, klima tepeme su damlatıyor, sigaranın külü üstüme düşmüş. karşılaşma bu şartlarda oldu. kader biraz tek taraflı çalıştı.

bir keresinde “nefes” yazan bi paylaşım yaptı. ben o gün nefes alıyordum. bağ kurduk. kozmik denge yalpaladı. kimse bana bunun yanlış olduğunu söylemedi. zaten söylese de dinlemezdim. platonik aşk dediğin şey biraz da sessiz anlaşma.

arkadaş ortamında adı geçince konuşmuyorum. bilen bilir, sessizlik daha derin bağ. biri “şeyma kim ya” dedi. ben çatalı biraz sert bıraktım. masadaki bardak titreşti. herkes sustu. şeyma orada değildi ama temsilini iyi yaptım.

bazen düşünüyorum. ben onun hayatına girsem ne olurdu? cevap net: hiçbir şey. bu beni rahatlatıyor. beklenti yok, hayal kırıklığı yok. sadece uzaktan bi “iyi ki varsın ama oradan devam et” hissi.

o bali’de yoga yaparken ben bira köpüğünün üzerine reçeteli ilaçlarımı yüzdürüyorum.

hayat böyle işte büyük duygulara küçük işler verir.

bugün işe gitmedim. gerçi tam bi işim yok, gittiğim yerde herkes babamın eline bakıyor. benim güne başlıyor olmamın tanımı oligarşi zaten.

yine de evden çıkmayı başardım. bu başarma kısmı abartı olabilir. bina kapısının önünde site görevlisi var. elinde süpürge, yüzünde devlet. o bana bakıyor, ben ona bakıyorum. ikimiz de bi şey soracak gibiyiz ama kimse ilk adımı atmıyor. anlamsız bi soğuk savaş. yeter dedim komik değil tam geçecekken “abi aidat” dedi. hadi buyur. ödemiyorum lan.

yürüdüğüm yolda bi durak var. herkes gibi bekledim. insanlar bi yerlere yetişiyor gibi gidiyor, ben de yetişemedim gibi duruyorum. otobüs geldi, binmedim. zorunda değildim zaten tamamen opsiyonel.

ezgi'yi aradım. işe gelmiyorum dedim. ezgi'nin şeyinde mi? değil. gerçi biraz şaşırdı çünkü hiç işe gelmemezlik ettiğimi bildirdiğim olmadı. veli aradı, açmadım. oh be rahatladım.

ben ölmem, eve dönerim. işten de kovulmam. dünya dönmeye devam eder. sermaye ve adam smith'in öz evladı olunca devrimcilik bu kadar oynanıyor.

göz teması kurmak.

dışarı çıktım. kapının önünde komşu teyze var. elinde poşet, yüzünde “gel bakayım sen” ifadesi. kaçmam lazım ama kaçarsam suçlu olurum. durursam sohbet başlar. ikisi de istemediğim şeyler. arada bi üçüncü yol bulmaya çalışıyorum: yavaşlamak. belki beni fark etmez.

fark etti.

“oğlum sen çok zayıflamışsın” dedi. ben aslında son üç yıldır aynı kilodayım ama teyzenin gözünde herkes potansiyel hastadır. kendimi savunmaya geçtim. “yok teyze ben seferi sayılırım” dedim.

teyze poşeti yere bıraktı. bu bir ritüeldir. poşet yere konduysa sohbet en az 7 dakika sürer. ben bunu bildiğim için ayaklarımı 20 derece sola çevirip vücudu “acelesi var” moduna aldım. işe yaramadı.

tam o sırada arkamdan biri “abi senin cüzdan düştü” dedi. döndüm. cüzdanım cebimde. adam bana bakıyor, ben adama bakıyorum. cüzdan yok ama olay var. teyze de olaya dahil oldu. cüzdanı bulacağız.

kalabalık oluştu. biri “jandarma çağıralım” dedi. yok cia. ben sadece ekmek almaya çıkmıştım. kariyerim burada bitmemeli. “yanlış anlaşılma” deyip yürümeye başladım. kalabalık da benimle yürümeye başladı. ben önde, 5 kişi arkamda. kendimi lider gibi hissettim ama lider olmak istemiyorum.

marketin önüne geldik. içeri girdim. herkes girdi. kasiyer beni tanıyor. gözleriyle “yine mi sen” dedi. aha yine aynı bok. ekmek alcam lan. arkamdaki adam “abi cüzdan meselesi ne oldu” dedi. ben de refleks olarak “hallettik” dedim.

dışarı çıktım. kalabalık dağıldı. teyze yok. adam yok. olay yok. elimde ekmek, cebimde cüzdan, içimde anlamsız bir zafer duygusu.

eve döndüm. kahvaltı yapmadım.

kahve yerine ılık su içtim. bünyem biz bu kararı tanımıyoruz dedi. ben de kola içtim. şimdi de perşembelere küfreden abla gibi ketçaplı cips yicem.

teyzeyle bakışmanın bedeli bu.

veya olmamak.

zorbalık yapınca ezilenin yanında olanları da eziklerdim. zorbalığı görürsem zorbanın yanında olurdum. artık güce taptığımdan mı kalabalığı arkama alma konforu mu yoksa safi kahpe evlatlığı mı nedir derdim anlamış değildim. böyle böyle ezilenlere iyice kuruldum. azınlıklara empatimi yitirdim. hatta ezilen filistin ve azınlık yahudi halklarını aynı anda yok edecek genetik bi soykırım mümkün müdür diye toplanan bi gruba girdim. hiç de demedim benim burada ne işim var?

ait olduğum yerdeydim. çingeneler, solcular, engelliler, ruh hastaları, pkklılar, fenerbahçe düşmanları falan derken ırkçılığa doğru yaldır şaldır gidiyorduk. bir tane alevi dedesi de vardı. dede dedim, bi yerde bizim ideoloji tümüyle senin içinde bulunduğun unsurları hedefliyor gibi ama benden duyma dedim. dede hiç oralı olmadı. en son oralı olmayan adamı hatırlıyorsunuz mu? serdar ortaç'la kıbrıs'ta bankta beraber oturmuştuk. abi kader ağlarını örmüş, ikimiz de zirvedeydik şimdi borç buramıza, alacaklılar şuramıza geldi demiştim. hiç oralı olmamıştı. parlak çocuktum aslında. bi yeltense yok demezdim. ardımı dövdürmekle ilgili hiç endişem yok. sallamadı beni.

nasyonal sosyalizmin sosyalist tarafını da ret edince anladım ki ben kapitale ruhunu hibe etmiş fındık beyinli neonazi olmuşum. ulaaaa dedim kumpir diye bir patatese bu kadar para verdiğimi anam duysa çakar bana roma kazığını. yaklaşık 3-4 yılımı aldı bu ucubelik. bi anda oluyor kuzum hemen toparlandım.

bi yerden başlamam lazım. mikail'i aradım, veli'nin kuzeni. o da tekerlekli sandalye kullanıyor. geçen sene kar topu oynuyoruz ayağına kafasında buz kırıp zevkten bayılmıştım. mikail dedim hakkını helal et. etmem dedi.

bazı çiçekler bazı topraklarda olmuyor.

kalbiniz kiminle olum sizin?

murat kim? murat’ı bulsam nickiyle seslenecem.

bugün bi hanım yazarla flört düzeyinde iletişim çılgınlığı yaşadık. kalp falan gönderdik. bunun ne demek olduğunu bilecek kadar sözlük süreniz var. onlineda görüyorum adam yazının icadından beri burada. ona da ayar oldum aslında. parasını versek böyle nöbet tutmazsınız. çok kalabalık burası. bana bi avuç ruh hastasının takıldığı butik sözlük demişlerdi. birisi foto paylaşıyor 47 beğeni alıyor. bi de veli yoktu bugün. horoz da yoktu. ezgi de erken çıktı. kesin bu üçü beraber takılıyor. alt komşu bi turşu getirdi öyle acı ki birisi dracarys dese alev çıkaracam. neyse bu hanım yazar konuşmanın tam ortasında “tamam murat uzatma!!!” dedi.

ben murat değilim. bişey uzattığım da yok. murat kim bilmiyorum. neyi uzattı ben de çok merak ediyorum. şu an bulunduğum konum çok rahatsız edici. murat sana laflar hazırladım.

kendisine sordum info yeşil olmadan hesabı dondurdu. hoşlandığım yazarlar hoşlanmadığım şeyler yapıp duruyor. hayır bi de şeyinde başı bağlı yazıyordu o da pek şeyine takmamış anlaşılan. çok çişim var medeniyet beni tuvalete sürüklenen çocuk yaptı. halbuki favori mekanım cumhuriyet parkı.

ilginnç. evet harflerden birisi falza. aha bunu da yanlış yazdım.

sözlüğün doğru veriye alerjisi var sanırım. kimse sayı vermemiş ama herkes yorum yapmış. birisi desin ki 27, ben de diyeyim ki tam ortadayım. kaç abi bu? fotoğraflara bakıyorum bazen 45 bazen 23. ortalaması 34 etti diyelim. gündeme yaşımızı işaret eden bi başlık geliyor 55 tanım var herkes adnan menderes'le selfi çekilmiş. bana bu yaş ortalaması ve daisyderin'in cinsiyetini söyleyin. söyleyin abiler ya. benim bu bilgiye ihtiyacım. 5 dakika önce yoktu şu an ortalamayı öğrenme tutkusuyla deliriyorum.

bilip de söylemeyen fetöcüdür. hadi buyur. hadi.

@cumhurbaskani
@egm
@cihangirkennedy
@davutguloglu
@jandarma
@angelamerkel
@hakansukur

yakalanmamak.

kapının önünde iki tane kız bekliyor. kapının arkasında da iki köpek var. ben de zombi gibi sallana sallana geliyorum. kızlar duruyor diye ben de durdum. otobüs mü bekliyoz babalar ilerlesinize anlamına gelen bi hırıltı çıkardım. kızlar beni köpek sandı. onlar zıplayınca ben de istemsizce bi ayyy dedim. köpek değilim demeye çalışırken erkek de değilim gibi bişey oldu. kızlardan birisi "köpek var da" dedi. atletik vücudumu 15 derece sağa eğip kızların arasından baktım. evet köpek var. aynen geri döndüm kendi bloğuma doğru. eve gidip yattım. canımdan kıymetli değil. ben sadece iki tane çırpı gibi ayağı olan horozla baş edemedim. götüm tatlı valla.

bu fırıldaktan kurtulmanın yolu yok mu yav? whatsapp ne işine yarayacak olum? ben huylanıyorum köşede bekliyor sinsi sinsi. sallasan bi yapay zekaya çarpacak zaten. sen de orada olmayıver.

tecrübe gerektirmeyen meslekler başlığında görünce içerledim.

biz 4 kuşaktır mahalle bakkalı işleten köklü bir aileyiz. market olabilirdik, olmadık. lokasyonumuzu satabilirdik, satmadık. topu topu bi deste, iki nota bir beste olabilirdik, olduk sayılır baya gırnatalı günlerimiz oldu.

size bu işin zorluklarını anlatmayacağım. tek bir örnek vereceğim.

nuran abla, kırklarının başında, 2 çocuk büyütmüş ama kaydını yaptırsan üniversitede sırıtmayacak kadar diri. kocası yok. işve-cilve-oynaklık 100 üzerinden 1400 falan.

mekanda tekim. güneşin batmasına 1 saat var. yataydan diklemesine dükkana giriyor. abla kapıda. güneş arkasında. sergio leone da yakınlardadır. birazdan barut kokusu termal iz bırakacak göz hizamızda. abla kollarını saldı yanlara. sadece silüet ama aura denen şey bu. güneşi eritti ışığı. fizik kuralları alt-üst. ters ışık falan hak getire arkasındaki güneşi aydınlattı.

ilk adım. benim nabız 7 milyon. kan vücudumdan çekildi malum yere doğru gidiyor. zeka yaşım 1. adrenalin damarı yırtacak. seyit onbaşıyı güllesiyle sırtlarım.

ikinci adım. bütün hünerlerini sergiledi (sadece içeri girdi)

üçüncü adım. kadına top kek fırlattım.

ortak atadan bu yana 1500 nesildir filtrelenmesine rağmen dizginlenemeyen tüm ilkel güdülerimi bertaraf ettim. pos cihazıyla dövdüm pipimi. kadının benden faydalanmasına izin vermedim. bakkalımı ve iffetimi korudum.

bu irade gökten inmedi. yılların bana yaşattığı sancılar, hadsiz ereksiyonlar ve cinselliğe giriş 101 dersine mevlüde teyzeyle girmek gibi pişmanlıklar beni bu noktaya getirdi.

işte böyle delikanlı. tecrübesiz birisi bakkallık olarak çıktığı yolda takas usulü aktarmalı beden işçisine dönebilir. ha senin amacın zaten budur ben bilemem. biz profesyoneliz. benim babamın şeyi kutu kola gibidir.

portakallı bitter günü adı altında sözlüğün purge versiyonu gelecek.

sadece besim tibuk’un doğum günlerinde aktif olacak. tüm başlıklarda eksi oy açılacak. 24 saat sürecek. ilk 6 saat en karanlık zamanları olacak. gelecek diyorum çünkü rüyamda gördüm ama yazana kadar çoğunu unuttum. reklam gelirlerinin yazarlara dağıtılmasıyla ilgili bişey düşünmüştüm ama başlığını mı açtım yoksa veli’ye anlattım da ordan mı kaldı aklımda hatırlayamadım. bazen çok inanıyorum kendime. insan bankta uyur mu emenike eve bi türlü alışamadım.

diyalektik zırvalara savaş açan celal şengör sözü.



argoda göte toto denir. evet durum bunun tam tersi. aslında bu da bi önerme. neyse totoloji de götten sallama bilimidir. hegel önermelerini hep doğru çıkarmak için mantık felsefesini manipüle etmesiyle bilinir. bu uğurda totolojinin validesiyle türlü türlü münasebetlere girmişliği vardır. bu da hegel’i en hafif tabirle salak yapar.

bu kadar akademik tantana yeter. sözlük yazarlarının libidoları başlığında görüşmek üzere.

tüm başlıklarda bildirim gelecek. şu an test aşamasında. özellikle altımızı üstümüzü karıştırdığımız başlıklarda yaşanan kargaşayı bitirecek. kim kime sallıyorsa kendi payına.

@ yazdığınız anda kullanıcı listesi çalışacak. @de yazdığınızda de ile başlayan nickler sıralanacak. nickini yanlış girdim, tikine dokundum aman tanrım bekaret beyinde miydi derdimiz yok. nereye koyduysak oradadır.

siber keşler için limit var. bir yazar bir yazarı bir kere etiketler. bir yazar günde beş kere etiketler. bir yazar günde on kere etiketlenir. bunların hepsini ulu, görkemli ve cevval götümden uydurdum. daha iyisini yapabilecek olan gelsin atış serbest.

tendürek dağlarında gezen atanamamış ördeğin talebi sıkıntılı. geçen bi kurcaladım da mesajlarda çok fazla uzuv var. bi de fotoğraflar başlığının dini imanı var düğün albümü gibi orası ama mesajlarda fotolar anlık çekiliyor. çernobil ucubeleri gibi çok çirkin kadınsı türler var. medeniyetin bize verdiği yetkiye dayanarak biraz daha mahremin ümüğünü sıkalım. zaten böyle giderse seneye normalleaks panelini açacam.

şifre: ayşe tatile çıksın.

(bkz: devotus atheus)

daisyderin erkek miydi?

cengizhan'ın mezarı gibi gizliyorlar. söylesenize arkadaşım kime deli yürek pozu kestim bilmeye hakkım var. ben hazırım yüzleşmeye. kimden çekiniyorsunuz? kimin sırları ifşa olacak? kimin tapeleri çıkacak?

mesaj atarak ne kadar büyük günah işlediniz lan!!! atletli foto attım diyorum daha kötüsünü kim yaşadı da koruyorsunuz??????