dude yazar profili

güne güzel başlatan şarkı ve yeniden yorumu harika olmuş.

çok güzel bir şekilde geberen siyonist, ırkçı ve kadın düşmanı yaratık. sjw kudurtmuş bilmem neymiş şu alçağı savunacak kadar nasıl düştünüz anlamak zor. adam size ve ülkenize boka bakar gibi bakıyor. biri de 21. yy sokrates'i yazmış. cahilliğinizin sınırı yok.

ateizmi savunmaya devam edeceğimiz bir gelişme olur. bugün size spor diye yutturdukları şeyler sağlığa zararlıdır. yürüyüş, bisiklete binmek ve eğlencesine iki basket atmak en temizidir. bir de yoga, onu da ayrı tutalım. akıllı olun oyuna gelmeyin arkadaşlar.

iyimserlik geleceğe dair olumlu duygular besleme tuzağıdır. bu projeksiyon gerçekleşmediğinde dik duramayacaksanız iyimser olmayın, kötümser de olmayın. sadece her şeyi olduğu gibi kabul edecek kadar güçlü olmaya çalışın. marcus aurelius okuyun, dostça bir tavsiye.

adını her duyduğumda gülümseten yapı. hiç gitmedim, bilmiyorum ama sanki zamanında, 70li yılların başında uyanık bir abimizin teşebbüsü ile açılmış ve yıllar sonra parlak bir girişimcilik örneği olarak örnek gösterilecek butik bir işletme gibi geliyor bana. isim babası tabi ki ercan isimli (tercihen ermeni kökenli ya da balkan göçmeni) şişman, tıknaz ve kel bir abimiz. böyle bir hikayesi var ise tadından yenmez.

her türden milliyetçilik aptallıktır. spor keyif için izlenmelidir/yapılmalıdır. buralardan kutuplaşma yaratmak abesle iştigaldir.

ifade özgürlüğü kapsamındadır. sözlük yapısı gereği fotoğraf paylaşılmaması gereken bir mecra. on yıldan fazladır gezerim sözlük alemlerinde, bu da beni fotoğrafın bu kadar yüceltilmesi sözlük formatına hakaret sayılmalı diye düşündürtüyor. fotoğraf paylaşacak milyon tane medium varken neden burası? ve neden eleştiriye bu kadar tahammülsüzsün. neyse, none of my business.

yaşamın akıl almaz derecede yüceltilmesi yaşarken bir ölüyü andırma fikrinin ne kadar korkunç olduğunu bilinçaltımıza işler. zombi filmleri, cesetlerin girileceği korkusu, frankenstein ve benzeri korku öğeleri çok derine gömdüğümüz korkuları yüzeye çıkarır. ölüm korkusudur yaşamı yücelten ve yaşamak abartıldığı kadar önemli değildir. ölümden korkmak saçmadır çünkü. hangisi sebep hangisi sonuç siz karar verin.

özlenecek bir kişiyi/nesneyi gerektirir. tabi ki bu mekanizmanın son halini alması için tutkulu bir bağ kurulmalıdır öncelikle, ardından bu bağ birtakım eksikliklerle (yarım kalmışlık gibi berbat bir betimleme yapmak zorundayım) süslenmeli ve bolca arabesk duygularla marine edilmelidir. tutkular ayak bağıdır. özlem sizi gerilerde kalmış olan (ve orada kalması gereken) bir taşa bağlar. zamanı gelince her şeyi olduğu yerde bırakmak gerekir. nietzsche birinden alıntı yapmıştı ve hatırladığım kadarıyla şöyle yazmıştı; "yaşamak algıdır, dünya çürümedir." herşey algı ise ve dünya sadece değişimden ibaretse radikal bir kabulleniş ile devam etmek gerekir.
bence tabi.