duşfilozofu yazar profili

duş fizolofu

şehir hayatına rahatça uyum sağlayabilen bir insan olamadım. eve gelip sıcak duşumun altında günün yorgunluğunu atmaya çalışırken aslında beni yoran şeyin günlük telaşlar değil bunlar bittiğinde döndüğüm ev olduğunu fark ettim. itiraf edin bir çoğunuz benim gibi duşun altında saatlerce felsefe yapmaktan garip bir haz alıyorsunuz. bugün hazzıma sizleri de davet etmek isterim.
canlılar yaşamak için toprağa bağlı olmak zorundadır. peki bizi hangi mantık bu beton mağaraların içine yerleştirdi. bu kötülüğü bizlere kim yaptı ? bu düşünceye hiç aldırış etmeden hala kabileler halinde toprakla bütün yaşayanlar mı daha mutlu yoksa yılların bin bir emeğini barınma ihtiyacını gidermek için betona harcayanlar mı? diyebilirsiniz ki karakış geldiğinde beton yapılarımızın içinde sıcacık oturabiliriz, o dönemde toprakta olmak daha beterdir. haklısınız da ama bu konforun bedeli doğadan kopuş mu olmalıydı? ev dediğimiz kavram sadece barınma ihtiyacımızı gideren bir oluşum olmamalı. ev kendini aynı zamanda yuvanızda, özünüzde hissettiğiniz yer olmalı. eğer beton mağaranızda mutlu değilseniz kendinizi orda kalmaya zorlamalısınız. belki de bir karavan alıp ayaklı bir yuvaya sahip olmak hepsinden daha iyi bir seçenektir kim bilir ? doğada bazı kurallar vardır, canlılar toprakla var olabilirler. mesela topraktan kopuk ısırganlar bile insanın canınızı acıtamaz. ama topraktan kopmuş insanlardan her türlü kötülüğü bekleyebilirsiniz. sanırım ısırgan otunun sahip olduğu erdem bizlerde yok.
her neyse duş almak için ayırdığım vaktin sonuna geldim, su tüketimimi kontrol etmeye çalışıyorum son günlerde. bir sonraki yorgun gün duşunda farklı bir düşünceyle görüşmek üzere.

ateist geyik

hoşgeldin çekirge! bu kadim kış gecesinde sana anlatacak bir masalım var. kulak ver ve beni iyi dinle . günlerden birgün dünyada henüz insanlar yokken canlılar nereden ve nasıl meydana geldiklerini merak etmiş. herkes fikrini belirtmiş.

kendisini çok beğenen aslan, tıpkı kendi gibi bir tanrı hayal etmiş. varlıklı olmaya düşkün maymun altınlar içinde bir cennet köşesi düşlemiş. diğer bütün hayvanlar bu düşlere inanmış. aslan ve maymun ne derse onu yapmışlar. öyle ki artık aslanın avlanmaya bile ihtiyacı kalmamış. canlılar arkadaşlarını aslan için kurban ediyorlarmış. ama aslanın gözü bir geyikteymiş. ondan kendisini kurban etmesini istemiş. fakat imansız geyik kendisinin ateist olduğunu söyleyip canını kurtarmış. bunun üzerine aslan çok öfkelenmiş. geyiği yakalayıp cezalandırmak istemiş. fakat geyiği haklı bulan bazı hayvanlar ondan taraf olmuşlar. ve yeryüzündeki canlılar aslan ve geyik taraftarları olarak ikiye ayrılıp kıyasıya savaşmaya başlamışlar. ve yerküredeki ilk muharebe de bu şekilde meydana gelmiş.

gökten 3 elma düşmüş. birisi aslana birisi geyiğe birisi de bu masalı dinleyen sizlere.

her izleyişimde farklı konularda ilham veren ve bakış açımı devamlı genişleten film. son izleyişimde aklıma gelenler şöyleydi.
eskiden insanlar kendi yaratım ürünlerini topraktan yaptığı için insanın topraktan geldiğini düşünüp dini de bu şekilde geliştirmişler, şimdi insanlar kendi yaratımlarını yazılım yoluyla yaptığı için yavaş yavaş kendilerinin de bir yazılım ürünü olduğunu düşünmeye başladılar. yaratıcının(allah,tanrı vs) yaratım yolunun kendi yaratım şekilleriyle aynı olmasını istiyorlar. çünkü aslında kendilerinden başka bir ilah istemiyorlar. kendilerine tapmak istiyorlar.

ailem bir çocuk yetiştirdi. ben ise önce o çocuğu anlamaya çalıştım, daha sonra kabullendim ve sonra onu öldürmek zorunda kaldım. katil oldum. şimdi en baştan kendimi bir çocuğu yetiştirir gibi büyütmeliyim ve ancak bu süreç tamamlandığında büyümüş olabilirim.