egenin sonunda m var yazar profili

yanlış bir düşüncedir. 16 adet vardır. sizinki hangisi öğrenmek için buradan

içimdeki boşluk nerden geldi ve neden gitmiyor?

aydınlatıcı bir cevaptır. iyiyim işte, iyi yapıyorum, burada iyi olabiliyorum demek ki. bu insanlara çok bile.

yalnız kaldım. kalabildim! altı milyarın arasına doğdum. ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından.

pazar kahvaltıları.

eskiden tartıştığım konulara artık sadece konu kapansın diye ''tamam'' deyip özür dilediğim anlar.

fiyat etiketine bakmadan alışveriş yapmak.

dünya üzerindeki en soğuk dinlenme tesislerine sahip ilimizdir.

rüyalar torbacısıyım efenim. elimizde her türlü rüya vardır, size ne lazım.

(bkz: beni methetme kardeşim bana para ver)

daha önce çıktığı içindir.
herkes çıkar konfor alanından dışarıya, orada kalabilmesi için kendinden bir şeyler bulması gerekir. konfor alanımdan çıkıp leş gibi insanlarla karşılaşmaktansa kendi alanımda yalnız kalmayı tercih ederim.

kinyas ve kayra - hakan günday

insan sevdiğini si..... . sevmemeye devam edin o yüzden.

kendimce yaptığım çıkarımdır.

giderayak boktan şarkılara dayanıyorum.
-büyük saat - turgut uyar

çikolatadır. siyah beyaz ayrım yapmayın hepimiz mahkumuz burda.

yolda tiktok çeken birini her gördüğümde yaşadığım durumdur. yok omuz atmalar yere düşmeler. hadi abim

atılan mesaja anında cevap verenler - yeryüzünde hiç yokmuş gibi davrananlar.

doğum günümün aynı olduğu yazarın, ismi en çok bilinen kitabıdır. çok fazla görmeye başladığım için meraktan aldığım ama sonrasında iyi ki almışım dedirten tek solukta okuduğum bu novella'da sanırım o zamanlar aradığım bir çok şeyi bulmuştum. hani olur ya, sırf meraktan yapmaya başladığınız bir şey çok hoşunuza gitmeye başlar ve bırakamazsınız. bu kitap bana maria puder'ı verdi. bu kitap bana en az ilgi çekici insanın en ilgi çeken insanda edinebileceği eşsiz yeri gösterdi. bir tabloya bakarken nasıl hayatının büyük ölçüde değişebileceğini ve seni tamamlayacak olan kişinin hayatına nasıl bir anda girip, nasıl bir anda çıkabileceğini öğretti. çoğu gece yatmadan önce maria'nın yüzünü çizmeye çalıştım kendi kafamda, nasıl aşık olunabilirse gerçek olmayan birine o şekilde aşık oldum maria'ya. sonunda maria'nın hastalanıp öldüğüne bir türlü inanamıyordu içim, sanki kitabın içinde ben yaşıyor, tren garında o çocukla ben karşılaşıyor gibiydim. raif efendi nasıl o çocuğa kendi hayalinde sahip çıkıp sevip kolladıysa, aynı şekilde ben de kendi hayalimde öyle sevip kolladım maria'yı. okudum demek çok hafif kaçar. ben bu kitabı bir süre yaşadım.

zweig ile ilk tanıştığım kitaptır. her kelimesini sindire sindire okudum. paltoda görülen o çıkıntıyı kendi gözlerimle görüp kendi ellerimle, titreye tireye aldım satranç oyunları kitabını adeta. bitirdikten sonra tüm gün düşünmüştüm, insan gerçekten uzun bir süre bir odada kendi kendine kalırsa delirmeden ne kadar süre devam eder yaşamaya diye. dış dünyada attığın her adımın aslında o odanın içinde daha önce atılmış olduğunu, şu an yaşadığın hayatı daha önce odanda yaşamış olduğunu ama yine de sonunu görmek için yaşamaya devam ettiğini düşünmüştüm. son oyundan mağlup şekilde kalkıp gitmeden önce mağlup olacağını biliyor muydu dr. b? kalkıp gitmese ne kadar daha oynamaya devam edebilirdi, kendi kafasında dünyalar kadar satranç oyunu kazanan, kendisini kendi kafasında yenen birisi için tek bir satranç mağlubiyeti bir anlam ifade eder miydi?