eskibirsair yazar profili

bazen aniden içimi kaplayan umuttur. yıllar önce yazdığım bir şiir gibi. sanki birden sahibini bulacak gibi mısralar. bazen bir insan gelir ve bir ülke toptan kurtulur. olmuştur, olabilir. herkes kendince, elinden geldiğince o insan olmaya, ya da o insanın yardımcısı olmaya çabalarsa eğer.

orda bir ay var uzakta.

merhabalar yarışmaya ankara'dan örgü yeleğimle katılıyorum.

throat singing meselesinde başarılı, türk kökenli bir müzik grubu. ben şu şarkıları ile tanıdım:
kongurei yani hani ülkem nerede?
ülkesini kaybetmiş insanların şarkısı.
buradan

huun-huur-tu
güneş ışınları ya da bir yerde okuduğuma göre çayırlar arasından süzülen güneş ışınları manasında.

yaş mı, zaman mı, dünya mı nedenini bilmeden başıma gelen durum. belki dünyanın bir yerlerinde hâlâ aşk vardır ama yaşadığım yerde, çağda, zamanda, durumda, yaşta yok gibi. bu böyle aşkı sihirmiş, başka bir dünyaya aitmiş, dışardan gelirmiş gibi algılamadan en olgun zihnimle bile vardığım bir hâl. insan değişiyor, insanlık değişiyor. bağ kurmak ilginç bir hâl aldı. insanlar terk edilmeden terk eden olmak, hiç bırakılmamak istiyor. tek bir insana bağlı olmamak, istediği gibi yaşamak, hiç fedakarlık yapmadan bütğn nimetlere varmak istiyor. o yüzden bir başka insanı gerçekten sevmeye cesaretimiz yok. hayvanları sevmek daha kolayımıza geliyor. o yüzden aşk diyince evcil hayvanını söyleyen çok insan görürüz. ya da çocuğunu söyler. çünkü çocuk da bize muhtaç bir şeydir ve karşılıksız sever bizi. karanlıktan korktuğu için geceleri de aydınlatan, sonra yıldızları ve galaksileri bu aydınlıkta göremeyen varlıklarız. kaybetme korkusu nedeniyle asla aşkı tadamayacağız.

seni bulana kadar düşmediğim dert kalmadı. keçiören metrosu bile yapıldı gelmedin. ankara'ya deniz yapılınca mı geleceksin?

emniyet kemerini hatırlatmak amacıyla araçlara konulan alarmları susturmak amacıyla emniyet kemeri yerine takılan sahte aparat.
bunun kullanıldığı başka bir ülke varsa bir yazıverin.
allah bu millete akıl fikir versin.

haberlerde iddia edilen olayla ilgili bir başlık.
allah rahmet eylesin ölen yavruya.
olaya farklı bir açıdan bakmak istiyorum. ülkece kendi can güvenliğimizi önemsemeyen bir toplumuz. çünkü can güvenliğinin önüne geçen başka şeyler var, karın doyurmak, eve ekmek parası götürmek, kültür, gurur, üşengeçlik, öenmsemezlik, elalem ne dercilik.
covid döneminde cayır cayır covidken her taraf pcr alma biriminde çalışıyorduk nöbetleşe. normalde ultraviyole lambasıyla temizlenen bir kabin vardı. göreve gittiğimde uv lambaların birkaç haftadır çalışmadığını ama buna rağmen personelin çalışmaya devam ettiğini öğrendim. hemen dilekçe yazdık, iş güvenliği birimini aradık. amirime telefonla haber verdim. aslında o anda işi bırakmalıydık bana kalırsa ama bırakmadık. eğer o lambalar ilk patladığında bu eylemler yapılsaydı belki o güne kadar düzelirdi. ama "amaan bişi olmaz." tavırları, öncelikle kendi sağlığını, güvenliğini önemsememe bizim genlerimize işlemiş sanki. emniyet kemeri tokası diye bir aletin kullanıldığı başka bir ülke var mıdır bilmiyorum.
iş kazalarına çok üzülüyorum. ama işçilerin bu konuda daha dik olmaları gerektiğini düşünüyorum. kendi canını önemsemeyenin canını başkası hiç önemsemez.

(bkz: mustafa kemal atatürk)

benzer şekilde meydana gelen, afet gibi iki kaza. akıl almaz, dehşete düşüren kazalar. bir kaza olunca yeni kazalar olmasın diye önlem almak, kurtarma ekibinde olmayan kişilerin kaza alanından uzakta bulunması gibi konuların yeterince üzerinde durmak, bu kazaları inceleyerek önlem almak gerekiyor.

sıklıkla epilepsiyi işaret eden durum. koku hassasiyeti ile ayırt edilmesi gerekir.

düşünce, dil, kalp.

zeka ve kapasite açısından bir sorun oluşturmayacağını düşündüğüm durum. zeki insanlar mühendis olsun. tıpta ilerlemek zor.

gerekli bir duyardır. tesettür setr- yani örtünmek manasındaki fiilden türemiştir. türkçesi olsa olsa örtülü olur.

küçük bir çocukluk travmamı hatırlatan başlık. küçükken sessiz, istediğini söylemekte ifade etmekte zorlanan bir çocuktum. yeni bir yere taşınmıştık ama eşyaları taşıyan kamyon yolda kalmış, bize yetişememişti. mecburen taşınacağımız yerde hiç tanımadığımız yeni komşularda kalacapız. ben de ergenliğin ilk yılları adet olmuşym, yine şakır şakır kanıyorum. pedlerimi hesap ediyorum, sabaha çıkarır beni sabah marketten alırım diyorum. ama bir saat bile götürmüyor. kaldığımız evdeki çocuğun yatağına yatırıryorlar beni orayı batırıyorum. uyanıyorum, tekrar uyumayım bari diyorum. oturduğum yere de çıkıyor. nasıl bir rezillik. o zamanki kendime öyle üzülüyor ve acıyorum ki şimdi bakınca. normal fizyolojik bir şeyden dolayı çektiğim ızdırap ve duyduğum utanca. ihtiyaçlarımı isteyemeyişime.

misafirliğe giderken kendi canımın çektiği şeyi almayı bıraktıran durum. bir gün bir misafirliğe giderken tatlı reyonuna gidiyoruz. kalburabastı öyle güzel görünüyor ki. ramazan bir de, orucum. bütün akşam bekliyorum gelmiyor bizim tatlı. şimdi olsa belki yüzsüzlük yapar söylerdim. o zamanlar saf bir çocuktum.

aileyle ilgili konuşmalarını beğendiğim bir psikoloji hocasıydı, ancak son açıklamaları ile ona duyduğum saygı azalmıştır.
(bkz: başörtülü psikolog meslek etiğine aykırıdır)

klasik psikanalizde, analistin "boş bir sayfa ya da ekran" gibi olması mefhumuna dayanan görüştür. kendisi bizatihi bu açıklamayı yaparak da nötrlüğünü bozarak bir kimliğe bürünmüş oldu.
günümüz modern dünyasında hemen her terapistin sosyal medyası varken, terapi odasındaki eşya seçimleri, terapsitin giyinişi, ten rengi, konuştuğu dildeki ağız, şive vs hepsi terapistin kimliği konusunda hastaya bir fikir verecektir. hiçbir şey olmasa bile hastanın zihninde terapist ile ilgili bir "fantezi" vardır. önemli olan hasta ve terapistin bunları konuşması, aktarım ve karşı aktarımı ortaya koymasıdır. günümüz dünyasında uç kalıyor artık bu açıklamalar. tam tersi bazen baş örtülü bir terapistin söylediği şey bazı hastada daha faydalı bile olabilir. " kadın baş örtülü ama bak rahatlıkla cinsellikten konuşabiliyor, şunu söyleyebiliyor, şöyle düşünüyor. " der.

tek başınayken de mutlu iki insan olması.