felsefeci1981 yazar profili

f. w. taylor 76 sayfalık ince, ancak alanın belki de en çok etkili olmuş “bilimsel yönetimin ilkeleri” isimli kitabının (1911) ilk cümlesinde abd başkanı roosevelt’in beyaz saray’da valilere yaptığı konuşmada “ülkenin milli kaynaklarını korumanın milli verimliliği artırmanın sadece bir ilk adımı” olduğunu söylediğini aktararak başlar. taylor, “doğal kaynakların kötü yönetiminden çok asıl ve daha büyük israfın insan gücünün kötü yönetilmesinden” kaynaklandığını; ancak bunun farkına dahi varılamadığını söyler. insanların beceriksiz, verimsiz, yanlış yönlendirilmiş hareketleri sonucu; kalifiye insanları ortaya çıkarıp yetiştirecek sistemli bir işbirliği olmadığından dolayı; verimli ve uygun şekilde örgütlenmiş işbirliği içindeki gruplar kurulamadığı; iyi tasarlanmış sistemler insanlardan önce gelmediği için taylor’a göre çok yüksek miktarlarda verimlilik kayıpları yaşanmaktadır.
taylor verimsizlik –israf- sorununa çözüm bulmak ister. taylor yönetimi bir bilim dalı haline getirecek ve adeta hayatını adadığı çalışmalarını topladığı ve dünyada iz bırakan klasikler sıralamalarının neredeyse tamamında kendine yer bulan kitabını şu üç amaçla yazdığını söyler:
“1- bir dizi basit örnekle, hemen hemen bütün günlük faaliyetlerimizde ortaya çıkan verimsizlik neticesinde tüm ülkenin katlanmak zorunda kaldığı büyük kayba dikkat çekmek.
2- okuyucuyu bu verimsizliğin çaresinin bir takım sıra dışı olağanüstü insanlar aramakta değil, sistematik yönetimde yattığına ikna etmek.
3-en iyi yönetimin, bir kurum olarak açıkça tanımlanmış ilkelere, kurallara ve kanunlara dayalı gerçek bir bilim olduğunu ispat etmek, daha sonra da en basit bireysel işlerden, ayrıntılı müesseseler olan büyük işletmelerin çalışmalarına kadar tüm beşeri faaliyetlerde bilimsel yönetimin temel ilkelerinin uygulanabilirliğini göstermek ve açık bir dizi örnek yardımıyla okuyucuyu, bu ilkelerin doğru olarak uygulanması halinde gerçekten mükemmel sonuçların elde edileceğine ikna etmektir.”
taylorizm ya da bilimsel yönetim f. w. taylor’un bu üç amacı gerçekleştirmek için geliştirdiği teknik, yöntem ve bilgilerden meydana gelmektedir.

siyaset bilimi ve kamu yönetimi, toplumsal yaşamın çok önemli iki boyutunu, sosyal sistemin kilit önem taşıyan iki unsurunu oluşturmaktadır. ekonomi ve hukuk gibi diğer önemli toplumsal alt sistemlerle birlikte, siyaset ve yönetim bir ülkede belli bir dönemde yaşayan insanların ve toplulukların; adalet, güvenlik ve esenlik gibi alanlardaki beklentilerini biçimlendirme potansiyeline sahiptirler. aynı zamanda, egemenliğin ve gücün hem dağılımına, hem de kullanımına dönük süreçlerin baş aktörleri arasında yer almaktadırlar. siyaset ve idarenin kapasitesi ve kuvveti; ayrı ayrı fakat genellikle birlikte ve etkileşim halinde, özgürlük, eşitlik, rekabet gibi değer setleriyle yakın bir ilişki içerisinde ‘toplumsal iyi’nin tasavvuru ve temini açısından da son derece hayati bir role maliktir. haddizatında, doğru, düzgün ve dürüst işleyen, diri, dinamik ve demokratik bir siyasi-idari rejim, bizatihi büyük (belki de en manidar) ‘toplumsal iyi’dir; kalkınmanın ve demokratikleşmenin en önemli etkileyicisi, kurgulayıcısı ve uygulayıcısıdır.

anarşizm yunanca anarchaia, yani hükümetin olmaması kökünden türetilmiştir. bu anlama uygun bir biçimde anarşist düşünce devlet başta olmak üzere hiçbir otoritenin olmadığı bir toplum savunusu yapmaktadır. aydınlanma çağının ürünü olan bu düşünce toplumun aşağıdan yukarı doğru örgütlenmesi ve bu yapılırken de özgürlüğün kırmızı çizgiler olarak korunması gerekliliğini vurgulamıştır.