gomcebbar yazar profili

bizim zamanımız için (y kuşağı) realist olmayan bir söz olup muhtemelen önümüzdeki on yıl süresince yetişkinliğe erişmiş olacak olan bugünün çocukları için oldukça sıradan hale gelecek bir olgudur.

paradoks oluşturmadan zorlama paradoks oluşturan bir paradokstur. eğer geçmişe gidebilirsiniz, ki bu da başka bir videonun konusu, gittiğiniz geçmişte istediğiniz kişiyi öldürebilirsiniz. buna dedeniz de dahil zira oraya gidebilmiş ve o an oradasınızdır. kanlı canlı bedeninizle dedenizin yanına usulca sokulup merhaba dedikten sonra bıçağı böğrüne takarsınız ve dede ölürken siz silinip gitmezsiniz. orada bulunabiliyorsanız bir şekilde, ortadan kaldırabilirsiniz de dedenizi. yapabildiğiniz şeyden paradoks oluşmaz. he nasıl oluyor da oluyor derseniz, hayat böyle işte. kuantum un kophenag yorumu gibi yaklaşacak ve "öyle oluyorsa, oluyor demektir. nedeni çok da önemli değildir." diyeceğim.

yalan değildir. şöyle ki; doğallık denince kast edilen şey paspallık değildir, doğal güzelliktir ki hiçbir yapay düzenleme o seviyeyi yakalayamaz. karşı cins* doğallık denilen şeyi kendini salmak, pespaye dolaşmak gibi algılıyor çoğu zaman.

kişinin sessizce ama tercihen yaptığı bir şey ise, kral harekettir. kendine yeten insan, dünya yıkılsa ayakta durabilir.

karakter. ne yazık ki, karakteri ucuz insanlar çok rahat mutlu olabiliyor ve bu yüzden kısır döngüye girip karakterini geliştirmeye bile çalışmıyorlar.

huzur.
olmayan yerde boşluk bile boşa düşer.

dased and confused* parçasında, sersem, şaşkın, ruhen yaralanmış bir adamın, kendini bu hale düşüren kadına karşı sarf ettiği sözlerdir.

bir şeyler beklemek. ilişkiyi yaşayın, yalnızca bu. beklemeyin. ilişkiyi çıkar elde edilecek bir olgu haline getirmeyin. beklemek hep hata doğurur. beklemeyin.

al şu poşetleri biraz da sen taşı.

ölümüne sahiplenen, sevgi önermesi gibi görünen aslında söyleyen kişinin uç noktalarda özgüvensiz arabesk bir narsist* olduğunu gösteren sözdür. kimse kimsenin malı değildir lakin bunu söyleyen net maldır.

herhangi bir şey için, o mu ben mi, gibi bir sual yönelten kişiden radyoaktif maddeymişçesine uzak durmak gerektir kanımca. neyin kıyasını yapıyorsun sen?

gökhan kırdar tarafından icra edilmiş 90 ların efsane slow parçalarından biridir.
benim bahsetmek istediğim ise, parçada da geçen;
razıyım yapayalnız tükensin yıllarım ama... ifadesinden yola çıkarak, aslında kimse kimsenin yerine sevmez zaten. sevgi o kişiye özeldir. ayrılık olur, ölüm olur bir şekilde sona ermiş bir ilişki vardır ve o ilişkinin sevgisi, dinamiği ona aittir. ondan sonra başkası ile yaşanacak şey, "yerine" değil, "yeniden" olur, olsa olsa. bundan dolayı, yerine sevemem demek de saçma gelir bana zira kimsenin yerine zaten sevemezsin, ama yeniden sevebilirsin.

hiç...
oldukça özel bir kelimedir. tanımı imkansız desem yeridir. hiç'i tanımlamaya çalıştığın anda hiç olmaktan çıkar. o yüzden ancak zihninde kurgulayabilir insan, hiç derken ne demek istediğini. ama orada da tanımlanamaz.
hiç...
var olmayandır. yok olan değil, daha baştan var olmayandır. bu sebeple anlatılamaz, yaşanamaz da. garip tarafı kendi de yaşayamaz hiç'in.
hiç...
yalnızca yazın dilinde kullanabildiğimiz ama asla gerçeğini bilemeyeceğimiz olgulardan biridir.

kişinin, herhangi bir olguyu yalnızca kendisinin deneyimlemesi diye genelleyebileceğimiz durumdur. örneğin bir çileğin rengine hepimiz kırmızı deriz ancak bunu derken bahsettiğimiz "kırmızı" rengin ne olduğu ile ilgili her birimizin bambaşka deneyimi olabilir ve bunu asla bilemeyiz. benim kırmızı dediğim renk aslında sende benim yeşil dediğim renge karşılık geliyor olabilir. hatta bambaşka renk paletlerine bile sahip olabiliriz ve bunu asla bilemeyeceğiz.

bu soru, nasılsın, nasıl gidiyor, neler yapıyorsun bu aralar gibi aslında sohbet başlatıcı bir sorudur ve gerçek anlamından bağımsız olarak söylenir. verilen cevap da aslında salt sohbet başlatıcı/başlatılmak istenen sohbeti devam ettirici bir cevaptır ve anlamından bağımsızdır. çok da şeapmamak lazımdır.
"eee napıp durun yiğen?"
"noossun be enişte, yuvarlanıp gideyoz işte."

evrenin sınırları dahilinde ışıktan daha hızlı bir şey olamayacağını söyler einstein. bu aslında fotonların değil, boşluğun kendisinin bir özelliğidir. fotonlar kütlesiz olduğu için boşlukta izin verilen azami süratte giderler. ancak, ışıktan daha hızlı bir şey varsa o da gölgedir. fotonlar bir cisme çarptığında cismin gölgesi etraftaki diğer fotonlardan daha hızlı şekilde, hatta anında arkadaki cisme ulaşır.

bu bir sorunsal değildir aslında. menemen dediğin sey; domates, biber ve yumurtadan oluşur. içine soğan katarsan soğanlı menemen, sucuk katarsan sucuklu menemen olur. soru; soğanlı menemen mi daha lezzetli yoksa normal menemen mi şeklinde olursa doğru olur.

genellikle "düzensizliğin ölçüsü" şeklinde kısaltılan; daha doğru bir ifadeyle "kullanılmayan, boşa giden termal enerjinin ölçüsü" şeklinde ifade edilebilecek fiziksel olgudur. artışı, düzensizliğin artması diye ifade edilir. maddenin bozulması ( örn. bardağın kırılması, çiçeğin solması, ölüm...) düzensizliğin, dolayısıyla entropinin artışı demektir. tabi bu bilimsel bakınca böyle. ben ise entropiyi enerjinin gözünden düşünüyorum. aslen evren bir enerji yumağı. ancak, big bang sonrasında özellikle dört temel kuvvetin etkisiyle işler değişiyor ve sıkışan, kümelenen, yoğunlaşan enerji maddeyi oluşturuyor. ne var ki bu enerjinin istediği bir şey değil. enerji kendi halinde mutlu mesut yaşarken bir noktadan sonra yoğunlaşıp madde denen bir şeye dönüşmekten oldukça rahatsız. tabi eski haline dönmeye çalışıyor. bu sebeple de, evrendeki her şey bizim düzensizlik dediğimiz bozunmaya uğruyor ve aslında bize göre bozunma olan bu durum big bang öncesi var olan mutlak enerjinin olağan durumu. yani entropi dediğimiz şey aslında temel enerjinin özüne dönme çabasından başka bir şey değil.

aslında beni s*kecek kimse var mı? sorusudur. kapitalizmin geldigi son nokta, erkek bireylerin s*ki uğruna gözden çıkarabileceği meblağlar ve kadınların bundan kazanabileceği muhteşem! paralar konusuna gelip sıkılmıştır. yazıktır.