günbatımı seyircisi yazar profili

varlıkları yok olunca yok olacak insandır. kendini en ile var ettiysen, yok oluşun da onun elindendir.

insanlara sen takıntılısın deyince bana kızıyorlar. obsesifsin diyince evet o bende var diyorlar.

isviçre’ye 10 günlük bir tatil ayarladım. valizini hazırla yarın uçağımız var.

yerde para arıyorum numarası yapılabilir. yani karşıdaki yutar mı bilmiyorum.

yoluna bakmak. kurtuldum diye sevinmek. elbette ki o an insanın hissedeceği aptal yerine konmak ve geçen zamanın acısı çok rahatsız ettirecektir. ancak bunla yaşamak yerine insanın önüne bakması seçeneklerin en iyisi .zaten kısacık olan şu hayatı bunlarla heba etmemek gerekir. her ne kadar bunları söylüyor olsam da çok zor bir durum, ancak insan şunu bilmeli bu çok yüksek ihtimalle aldatılan kişiyle alakalı bir durum değil.

sanırım sahilde kulaklığı takıp serin serin yürümek. hunharca.

suçluluk cümlesi gibi geliyor bana. büyütme tamam anladık haklısın anlamı da çıkabilir. bilemiyorum altan.

insanların birbirini tamamlama isteği. bir değer tanım da yoğun hormonal durum.

bilgi edinmeyi istemesi ve bu noktada gelişimi önemsemesi. gündelik olaylarda yüzeysellikten uzaklaşıp daha derinlemesine bir zihin dünyasına sahip olmasıdır. insan seçimlerini de bu doğrultuda yapmasıdır. kadın/erkek fark etmeksizin aslında.

ben şu noktadayım, bu soruların aslında pek önemi ve kıymeti yokmuş gibi. beni endişelendiren şey insanın değişimi. gözlemlediğim, temel problemlerin en başında bu geliyor. zaten evlenmeden önce birçok insan saklıyor bazı şeyleri, sorulan sorulara ustalıkla yalan söyleyebilir. bence en baştaki kişi ne ise o olması sonrasında olabilecek problemleri başlamadan bitiriyor. çünkü sen o halini sevdin ve o halde kalması seni rahatsız etmeyecek.

insanlar kendileri dışında olan konulara çok ilgisiz. ayrıca anlaşılmaz olmaktan çoğu mutluluk duyuyor, bunu sebebi karşı zihinde kendisine ait çözümleme içeren düşüncelerin geçmesinden hoşnutluk duyuyor. bir başka deyişle anlaşılabilir olmak, gizemden uzak olmak, basitliklikle eşdeğer geliyor. bu durumların sonucunda dengesiz bir ruh hali, kötü ilişkiler, oturmamış bir kimlik ortaya çıkıyor.

yanlış önerme her şey sarıldıktan sonra başlıyor.

bir kişinin ya da nesnenin tek bir olumlu özelliğinin, onun diğer tüm özelliklerinin de olumlu algılanmasına neden olduğu bilişsel önyargıdır.

(bkz: halo effect)

bu ben değilim. az okuyup çok yazıyorum.

cenazeler be ölümler. beni birkaç gün uzaklaştırır dünyadan. ne gerek var derim kendi kendime. dünyanın hangi nimeti değerli olabilir ki?

asya aslına bakarsanız ilyas’ı seçti. ilyas’tan sona kalan acısını yaşamayı.

hiç alakası olmayan ve katılmadığım başlık. en azından kendi adıma. bu duyguyu hissettiğinde söylemekten kaçan erkek de ne bileyim.

acı bir tecrübenin ışığında, sitem dolu cümlelerle bir insana nefret kusmayacağım. birinin bana acı çektirmesine fırsat bile vermedim hiç. acıya komşu dahi olmadı hislerim. seni seviyorum bile demedim ağzım dolu dolu. nefretini kazandım insanların, onların kötü olmasına bile izin vermedim. bende kendini bilmez bir tavır var, gelecek gelmeden, geleceğe dair öngörülerle anı hiç etmek, geleceği yok etmek. aptalca sanrıların eşliğinde bunu da haklı sebeplere dayandırarak yok ettim her ne varsa. hasta bir ruh hali bu, emin oldum artık. güvensizliğimin sebebi, herkesi kendim gibi zannediyor oluşum. bir ortamda bu devirde birine güvenmek çok zor! güven duygusu çok önemli! gibi bilmiş gibi konuşmaların öznesi olan ben, acaba ne kadar güven veriyorum. utanç duygusu hissediyorum bazen. nasıl olur diyorum, nasıl insan bu seviyeye gelebilir? insanın sınırlarını keşfetme sürecim kendi davranışlarımla da karşılığını buluyor. bir insan başka birini sevmeyi nasıl beceremez? en yeteneksiz ve cahili bile bunu bir şekilde başarabilirken insana dair en temel duygulardan olan bir duruma nasıl uzak olabilir. anladım ve farkındayım artık. yıllarca kendimi kandırmışım ben. o her şeyin farkındalığı ile etrafa ve insanlara savurduğum cümlelerin de kofluğunun farkındayım. bir insanın kalbini ısıttığın kadar varsın, kalbinde sevgiyi hissettiğin kadar. bir iğne ucu kadar olsa bile. yalan söylemedim hiçbir zaman, ancak söylediklerimin doğrulukla hiçbir bağı yokmuş. kimseyi kandırmadım ancak kandırdığım kendimmiş. kendimi bazı zamanlar o kadar değersiz hissediyorum ki, ancak bu değersizliğimi aldığım onlarca iltifatın üstünde inşaa ettim ben. insanın kendini kandırma süreci şöyle işliyor, kandırıyorsun sonra rahatsız oluyorsun, sonra tekrar yapıyorsun daha az rahatsızsın, sonra bir bakmışsın tepkisizsin. taviz vermek böyle bir şey. iyi yaptığım ve sevdiğim bir işim var. zaten hali hazırda insanlardan beni sevenlerden kıstığım zamanımı doldurduğum şey. yani kaçışım, zihnimi kaçırışım bir işkolik olup, makine olarak öleceğim. böyle olmayabilirdi, belki farlı da olabilir. ancak salt hissettiğim duygu kendimden rahatsız oluşum, bir günah çıkartma eylemi değil bu. çünkü eksikliklerinin farkında olmak durumu, kendini eleştirebilmek, barışık olma durumunun bile erdemli bir davranış görülme durumunun da kofluğunun farkındayım. herkesi geçiyorum kendim için bile hayal kırıklığıyım.

yapılan hata sonucu kendine hakaret içeren, hayıflanma içeren cümleler kurulması. cevap gelmeyeceğini bildiği için, başkasına karşı kuramayacağı densizlikle cümleleri insanın kendine kurmasıdır. bir insana karşı saygı duyma hissiyatımı karşıdakinin kendine karşı davranışları fazlası ile etkiliyor, kendisine saygısı olmayan kişilerin saygıya değer olma ihtimallerini az buluyorum. bu beden, bu zihin senin, onu kabullen, ona saygı duy ve elinden geldiğince iyileştirmeye çalış. insanın benliğine vermediği değeri başkaları veremez.

diğer bir durum ise hayır diyememek. elbette popüler bir söylem. ayarını tutturamadığınızda her şeye muhalefet ve uyumsuz bir insan da olabilirsiniz. şu ayrımı yapmak gerekiyor, bir duruma karşı verilen tepki karşı tarafı mutlu ederken bize etkisi nedir? evet bu bedene sahipsin veya düşüncelere. ancak bundan bağımsız olarak bir mesuliyet barındırdığımızı düşünüyorum. yapmak istemediğin, katılmadığın bir durumda kullanamadığın bir cümle karşımıza o an olmasa da tekrar çıkacaktır. kendinizden verdikçe ve bunu sırf karşı tarafın iyi niyetini gözettiğinizde iyilik yaptığınız kişi yüksek ihtimalle bunun kıymetini bilmeyecektir. ve olası bir durumda sizin hayır diyememe kozunuzu kullanacaktır. siz de bilirsiniz ki insan pek bir doyumsuzdur. siz diyemedikçe size olan saygısı içten içe azalacaktır. bir bakmışsın ki hayır diyebilecek bir ortam kalmamış. birey olarak varlığınızın sınırları ve içsel sorumluluğumumuzu kaybetmemek adına hayır kelimesini kullanmak gerekiyor.